Είναι στιγμές (όχι Αντώνη, άσε το μικρόφωνο κάτω) που θες ταυτόχρονα: να ανοίξει η Γη και να σε καταπιεί, να περάσει ένα φορτηγό και να αλείψει στην άσφαλτο, να ήσουν ο Αόρατος Εραστής (ή κάτι τέτοιο), να κλάψεις στην αγκαλιά της μαμάς σου, να κλάψεις γενικά, να κρυφτείς κάτω από την κουβέρτα, να περάσεις ολικά σε μια φάση ανυπαρξίας μέχρι να εξατμιστεί το υπερηχητικό άβολο της στιγμής.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Men’s Guide
