{loadposition ba_textlink}
Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα καλής θέλησης σε ένα πόλεμο επικοινωνίας, αλλά και ουσίας, ανάμεσα σε εκείνον και τα γερμανικά ΜΜΕ, αλλά και ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς. Με ένα “πυροσβεστικό” άρθρο, επιχείρησε να σβήσει τη φωτιά που άναψε το περιβόητο βίντεο με το υψωμένο δάχτυλο, είτε ήταν προϊόν μοντάζ, είτε όχι, αναλύοντας τόσο την ουσία του λόγου του πίσω στο 2010, απόσπασμα του οποίου προβλήθηκε στη γερμανική τηλεόραση, όσο και όσα κατά τη γνώμη του πρέπει να γίνουν σήμερα.
“Παραπληροφορώντας ανθρώπους και κοινοβούλια με το να παρουσιάζουν τη διάσωση των τραπεζών σαν μια κίνηση “αλληλεγγύης προς την Ελλάδα” θα έστρεφαν τους Γερμανούς απέναντι στους Έλληνες, τους Έλληνες απέναντι στους Γερμανούς και τελικά, όλη την Ευρώπη έναντι του εαυτού της” σημειώνει μεταξύ άλλων ο κ. Βαρουφάκης για τους λόγους που οδήγησαν στη σημερινή σχέση του ελληνικού με το γερμανικό λαό.
“Το 2010 η Ελλάδα δεν χρωστούσε ούτε ένα ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους. Δεν είχαμε κανένα δικαίωμα να δανειστούμε από αυτούς, ή από άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους, την ώρα που το δημόσιο χρέος μας ήταν μη βιώσιμο” εξηγεί ο ίδιος και δηλώνει πως είναι ώρα να αφήσουμε την νέα ελληνική κυβέρνηση να δουλέψει πάνω στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, όπως το τόνισαν και οι ηγέτες της Ευρώπης στην άτυπη σύνοδο των Βρυξελλών την Τετάρτη.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Έλληνα υπουργού Οικονομικών:
Κάθε νοήμον άνθρωπος μπορεί να δει πως ένα συγκεκριμένο βίντεο έγινε κάτι πέρα από μια χειρονομία. Προκάλεσε μια σάλο, αντανακλώντας τον τρόπο με τον οποίο η τραπεζική κρίση ξεκίνησε να υπονομεύει την κακοσχεδιασμένη νομισματική ένωση της Ευρώπης, στρέφοντας περήφανα Έθνη, το ένα απέναντι στο άλλο.
Όταν το 2010 η Ελλάδα έχασε την ικανότητα να εξυπηρετεί τα χρέη της σε γαλλικές, γερμανικές και ελληνικές τράπεζες εναντιώθηκε στην καμπάνια της ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστιο δάνειο. Γιατί;
– Γιατί τα νέα δάνεια αναπαριστούσαν όχι ένα πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα, αλλά μια κυνική μεταφορά των απωλειών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών, στους αδύναμους ώμους των πιο αδύνατων Ελλήνων πολιτών. (Πόσοι από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, που στήριξαν το δάνειο αυτό, ξέρουν πως το 90% από τα 240εκατ. € που δανείστηκε η Ελλάδα πήγαν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και όχι στο κράτος ή τους πολίτες;)
– ήταν προφανές πως, αν εκείνη την ώρα η Ελλάδα δεν μπορούσε να ξεπληρώσει τα δάνεια, οι συνθήκες λιτότητας για να δοθούν στην Ελλάδα τα νέα δάνεια θα διέλυαν τα έσοδα, κάνοντας το χρέος ακόμη λιγότερο βιώσιμο.
– το βάρος του πακέτου διάσωσης, αργά ή γρήγορα, βαραίνει τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους, αφού οι αδύναμοι Έλληνες λύγισαν κάτω από δυσθεώρητα χρέη (την ίδια ώρα οι εύποροι Έλληνες είχαν μεταφέρει τις καταθέσεις τους στη Φρανκφούρτη, το Λονδίνο κτλ).
– παραπληροφορώντας ανθρώπους και κοινοβούλια με το να παρουσιάζουν τη διάσωση των τραπεζών σαν μια κίνηση “αλληλεγγύης προς την Ελλάδα” θα έστρεφαν τους Γερμανούς απέναντι στους Έλληνες, τους Έλληνες απέναντι στους Γερμανούς και τελικά, όλη την Ευρώπη έναντι του εαυτού της.
Το 2010 η Ελλάδα δεν χρωστούσε ούτε ένα ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους. Δεν είχαμε κανένα δικαίωμα να δανειστούμε από αυτούς, ή από άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους, την ώρα που το δημόσιο χρέος μας ήταν μη βιώσιμο. Τελεία!
Αυτό ήταν το “αμφιλεγόμενο” επιχείρημά μου το 2010: Το 20120 η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να δανειστεί ούτε ένα ευρώ πριν εισέλθει στην αναδιάρθρωση του χρέους και την μερική διαγραφή του από τους ιδιώτες πιστωτές.
Πολύ πριν το πακέτο διάσωσης, ζητούσα από τους Ευρωπαίους πολίτες να μην δεχτούν ούτε για μια στιγμή να μεταφερθούν οι ιδιωτικές απώλειας πάνω τους.
Χωρίς ανταπόκριση βέβαια! Αυτή η μεταφορά επηρέασε πολύ σύντομα το μεγαλύτερο δανεισμό από φορολογούμενους στην οικονομική ιστορία, που δόθηκε στο ελληνικό κράτος με προϋποθέσεις λιτότητας που προκάλεσαν στους Έλληνες απώλειες ενός τετάρτου του εισοδήματός τους, κάνοντας αδύνατη την αποπληρωμή ιδιωτικού και δημόσιου χρέους και προκαλώντας μια τρομακτική ανθρωπιστική κρίση.
Αυτό ήταν τότε, το 2010. Τι θα έπρεπε να κάνουμε σήμερα, το 2015, με την Ελλάδα να παραμένει σε κρίση και τους πολίτες, τους Έλληνες και τους Γερμανούς, να έχουν οδηγηθεί δυστυχώς, αλλά και με προβλέψιμο τρόπο, στο παιχνίδι του αμοιβαίου φταίχτη;
Πρώτα, θα πρέπει να δουλέψουμε ώστε να λάβει τέλος το παιχνίδι αυτό του υψωμένου δαχτύλου που ευνοεί μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης.
Δεύτερον, πρέπει να επικεντρώσουμε στο κοινό μας συμφέρον. Πώς θα φέρουμε την ανάπτυξη και τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα γρήγορα, ώστε το Κράτος να μπορεί να πληρώσει καλύτερα τα χρέη του, από δάνεια που δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει πάρει, φροντίζοντας για τους πολίτες του όπως κάθε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος οφείλει να κάνει.
Πρακτικά, στις 20 Φλεβάρη, η συμφωνία του eurogroup προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά. Αφήστε μας να την εφαρμόσουμε άμεσα, όπως το τόνισαν οι ηγέτες μας χτες στην άτυπη σύνοδο των Βρυξελλών.
Κοιτάζοντας μπροστά και πέρα από τις παρούσες εντάσεις, ο κοινός μας στόχος είναι να επανασχεδιάσουμε την Ευρώπη ώστε οι Γερμανοί και οι Έλληνες, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, να φανταστούμε και πάλι τη νομισματική μας ένωση σαν ένα καθεστώς αμοιβαίας ευημερίας.
Πηγή: news247.gr, επίσημος συνεργάτης της ιστοσελίδας μας.
