Τι έβγαλε αυτή η ιστορία με τον προϋπολογισμό; Ποιές θα είναι οι ακριβείς συνέπειες για μας; Απάντηση εκ του ασφαλούς σ΄ αυτά τα -ρητορικά μάλλον- ερωτήματα δεν μπορώ να σας δώσω. Στην πράξη θα δούμε τι σημαίνει αυτός ο προϋπολογισμός. Ο χρόνος θα φανερώσει την πραγματική γλύκα.
Αλλά ένα-δυο πραματάκια, καταλάβαμε. Όπως για παράδειγμα, ότι οι ταγοί αυτού του τόπου, οι ηγέτες, αυτοί που υποτίθεται έπρεπε να μας υπηρετούν, μάλλον την πάρτη τους σκεφτήκανε πάλι.
Μπορεί τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα στην ιστοσελίδα της η γνωστή τηλεοπτική Ελίτα Μιχαηλίδου (elita.com.cy) περί αυξήσεων στους μισθούς αξιωματούχων του κράτους (της βραχονησίδας για την ακρίβεια) να μην επιβεβαιώθηκαν, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι μας σκέφτηκαν οι μουχτάρηδες (έτσι αποκαλούν τους πολιτικούς μας στην Άγκυρα).
Το μεγάλο πολιτικό κεφάλι που μου ζάλιζε τα αυτιά από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, καθώς έπαιρνα τα παιδιά στο σχολείο, προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν είχαν έτσι ακριβώς τα δεδομένα. «Όχι, όχι. Στα κείμενα των προϋπολογισμών δόθηκαν λανθασμένα στοιχεία. Ήταν παραφουσκωμένα τα νούμερα από λάθος. Οι αυξήσεις ήταν πριν να προκύψουν οι αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στο νησί μας. Οι γραμματείς της Βουλής δεν πρόλαβαν να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις», έλεγε ο τυπάρας από τα ερτζιανά, ανεβάζοντάς μου το αίμα στο κεφάλι. Πάλι καλά που δεν ξέφυγε καμιά βρισιά μέσα απ’ τα δόντια μου μπροστά στα παιδιά.
Εντάξει ρε φιλαράκο. Να το δεχθώ ότι από λάθος βγήκε προς τα έξω όλη εκείνη η ιστορία περί αυξήσεων στους μισθούς των αξιωματούχων. Πάλι, όμως, δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τα μηνιάτικα των γκράντε ηγετών. Δεν θα έπρεπε, ευαισθητοποιημένοι από τα προβλήματα που ταλανίζουν τον λαό, να κάνουν γενναίες υποχωρήσεις;
Τι υποχωρήσεις έκαναν όμως; Το γεγονός ότι πλέον φορολογούνται κάποια επιπλέον χρήματα που παίρνουν, δεν είναι μείωση. Ούτε μείωση είναι η αποκοπή κάποιων επιδομάτων. Κακώς τα έπαιρναν αφορολόγητα τόσο καιρό σε βάρος του καψερού Κύπριου φορολογούμενου.
Μόνο ο Περδίκης έκανε μια πρόταση υπέρ του κυπριακού λαού, όμως, τον έβλεπαν όλοι σαν εξωγήινο, σφυρίζοντας αδιάφορα.
Ο πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που συνδέει τη μοίρα του με τη μοίρα του λαού του. Αυτού που υπηρετεί. Αυτός που παίρνει 80άρια, 90άρια και 100άρια χιλιάρικα το χρόνο, θα έπρεπε να κάνει γενναίες υποχωρήσεις.
Όταν ο Λεωνίδας πήγαινε με τους 300 Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες, βάδιζε με το λαό του στο θάνατο. Δεν διαχώρισε εαυτόν, ως βασιλέας που ήταν. Ο σωστός ο ηγέτης, είναι αυτός που ζει στο πετσί του και τις κακουχίες που βιώνει ο πιο απλός πολίτης του, στρατιώτης του.
Αυτός ο τόπος, όμως, δεν έχει ηγέτες. Μάλλον κουραδόμαγκες. Κουραδόμαγκες full of shit που λέει ο φίλος μου ο Χρίστος από τη Νέα Υόρκη. Οι οποίοι όταν πρέπει να «μιλήσουν» με έργα, ξεχνούν τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους.
