Της Αλεξίας Καφετζή
Ο Χρήστος Χριστοφίδης, βουλευτής του ΑΚΕΛ, μετά το πέρας της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ανάφερε τα ακόλουθα.
Σήμερα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας εξετάσαμε το θέμα της Σχολής Τυφλών.
Το πρώτο, το οποίο είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε, είναι ότι για άλλη μια φορά δυο Υπουργεία, το Υπουργείο Εργασίας και το Υπουργείο Παιδείας, δεν ήταν σε θέση να μας μεταφέρουν την επίσημη θέση της κυβέρνησης για το καθεστώς της Σχολής Τυφλών. Γι’ αυτό έχει καθοριστεί ακόμη μια συνεδρία της Επιτροπής, ούτως ώστε τα Υπουργεία να έλθουν προετοιμασμένα και να μας μεταφέρουν την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης για να μπορέσουμε αναλόγως και εμείς να δράσουμε και να διαμορφώσουμε απόψεις και εισηγήσεις.
Το δεύτερο, το οποίο θέλω να υπογραμμίσω, είναι πάρα πολύ σοβαρό για οικογένειες και για παιδιά με αναπηρία.. Από το 2015 ως ΑΚΕΛ έχουμε διαμορφώσει εισήγηση- πρόταση για την έγκαιρη παρέμβαση από την ώρα που θα γεννηθεί ένα παιδί μέχρι που θα φοιτήσει στο νηπιαγωγείο, ούτως ώστε να αντιμετωπίζονται ζητήματα αναπηρίας στην πιο καθοριστική ηλικιακή στιγμή γι’ αυτά τα παιδιά, που είναι τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Ταυτόχρονα είχαμε ζητήσει την ετοιμασία ενημερωτικού υλικού για όλους τους γονείς. Και για τους γονείς των παιδιών με αναπηρία και για τους γονείς των παιδιών που δεν έχουν οποιαδήποτε αναπηρία. Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν διεθνώς έρευνες, που αποδεικνύουν ότι τα παιδιά μας πετυχαίνουν ή αποτυγχάνουν στο σχολείο κατά ένα μεγάλο ποσοστό από πριν να φοιτήσουν στην Α’ τάξη του Δημοτικού. Τόσο καθοριστική είναι αυτή η ηλικία. Ανέφερα κατά τη συζήτηση του θέματος στην Επιτροπή το παράδειγμα ενός παιδιού από το στενό μου περιβάλλον, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα κατατάσσετο στην κατηγορία των παιδιών με νοητική στέρηση, ενώ απλά ανακαλύψαν ότι το παιδί είναι κωφό και επειδή δεν είχε τα ερεθίσματα που έπρεπε να έχει παρουσιαζόταν με μικρότερη ανάπτυξη από εκείνη που έπρεπε να είχε.
Από το 2015 που καταθέσαμε αυτή τη συνολική πρόταση, στην οποία ανάμεσα σε άλλα εισηγούμαστε όπως το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εργασίας και το Υπουργείο Υγείας συνεργαστούν και διαμορφώσουν ένα πλαίσιο έγκαιρης και άμεσης παρέμβασης από τη μέρα που γεννιούνται τα παιδιά μέχρι να φοιτήσουν στο νηπιαγωγείο, λυπούμαι να παρατηρήσω ότι μέχρι σήμερα δεν έγινε οτιδήποτε. Επίσης, να αναφέρω ότι από το 2015 όποτε άλλαζε ο Υπουργός Παιδείας καταθέταμε την ίδια πρόταση, η οποία είναι στηριγμένη σε επιστημονικά και παιδαγωγικά δεδομένα.
Το τρίτο τεράστιο ζήτημα που αναδείχθηκε και σήμερα είναι ότι οι άνθρωποι οι οποίοι περιβάλλουν τα παιδιά με αναπηρία, στην προκειμένη με οπτική αναπηρία, με εξαίρεση του ειδικούς εκπαιδευτικούς, δεν έχουν οποιαδήποτε επιμόρφωση για το συγκεκριμένο θέμα. Δηλαδή, πως χειρίζονται ένα παιδί με οπτική αναπηρία. Για παράδειγμα, όπως μας είπαν σήμερα, έρχεται ένας καθηγητής από την Τεχνική Σχολή για να διδάξει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Ποια επιμόρφωση έχει αυτός ο άνθρωπος για να μπορέσει αποδοτικά να διδάξει αυτό το αντικείμενο σε ένα παιδί με οπτική αναπηρία; Η άποψη μας είναι ότι οι συνοδοί, οδηγοί λεωφορείων που μεταφέρουν παιδιά με αναπηρία, ο άνθρωπος στην είσοδο της σχολής, ο καντινιέρης και γενικά οι πάντες που συναναστρέφονται με παιδιά με αναπηρία πρέπει να έχουν μια ελάχιστη επιμόρφωση σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες αυτών των παιδιών, πόσο μάλλον εκπαιδευτικοί που μπαίνουν στην τάξη και διδάσκουν.
Κίνδυνος για χειραγώγηση της έρευνας από οικονομικά συμφέροντα
Εξετάσαμε σήμερα μια εισήγηση για τροποποίηση στους κανονισμούς των δημοσίων πανεπιστημίων ώστε να θεσμοθετηθεί μια σχέση, μέσα από την οποία βιομηχανίες ή άλλοι οργανισμοί, προφανώς κυρίως επιχειρήσεις, θα αναθέτουν σε ακαδημαϊκούς να διεκπεραιώνουν συγκεκριμένη έρευνα έναντι αμοιβής. Έχουμε εκφράσει την ανησυχία μας για αυτή τη διαδικασία διότι υπάρχει ο κίνδυνος η έρευνα τελικά να χειραγωγείται από εκείνους που έχουν την οικονομική δυνατότητα και για να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Είναι ένα πράγμα να κάνεις έρευνα και τα αποτελέσματα της να τροφοδοτήσουν την αγορά, την κοινωνία και την οικονομία και είναι άλλο πράγμα η κατά παραγγελία έρευνα. Εμείς έχουμε καταθέσει τις ανησυχίες μας και την εισήγηση μας, επειδή υπάρχουν σε εκκρεμότητα άλλοι κανονισμοί και μια ευρύτερη συζήτηση για το ερευνητικό πλαίσιο στα δημόσια πανεπιστήμια όπως η συζήτηση γίνει σφαιρικά, ούτως ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε μια νέα πνοή, μια νέα κατεύθυνση σε ό,τι αφορά το κανονιστικό πλαίσιο των δημοσίων πανεπιστημίων για τα ζητήματα της έρευνας.
