{loadposition ba_textlink}
Με σύνθημα «η κρίση θέλει ηγέτη» ο Νίκος Αναστασιάδης ανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένας πρόεδρος που «δεσμεύτηκε» να παραλάβει τη λαβωμένη κυπριακή οικονομία και να την κάνει καλά.
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Eurogroup»
Το ταξίδι του κ. Ν. Αναστασιάδη στις 16 Μαρτίου του 2013 στη συνάντηση του Eurogroup για το κούρεμα των καταθέσεων, αποδείχτηκε στην τελική πιο δύσκολο και από αυτό του Οδυσσέα. Με μια Γερμανία και Ευρωπαίους «φίλους» – σαν μια πιο εκσυγχρονισμένη και ευρωπαϊκής εκδοχής της Σκύλλας και Χάρυβδης – που «ρούφηξαν» στη δίνη τους τον κυπριακό λαό.
Πολλοί και οι «μνηστήρες» της Προεδρίας πίσω στην Κύπρο να περιμένουν το λάθος τρίβοντας τα χέρια τους από ικανοποίηση. Οι ανακοινώσεις Τύπου των κομμάτων δημοσιεύονταν πιο γρήγορα και από την ταχύτητα του φωτός. Μήπως γνώριζαν ήδη για το κούρεμα και τις είχαν έτοιμες ;;;
Το «αντάρτικο» της Βουλής
Με τον ερχομό του Αναστασιάδη στην Κύπρο οι πρώτες αντιδράσεις για το «κούρεμα» άρχισαν να γίνονται διαμαρτυρίες και οι διαμαρτυρίες διαδηλώσεις. Έτσι, τα κόμματά μας που ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν από τη «φιλευσπλαχνία» τους, ξεκίνησαν και αυτά τη φιλολαϊκή τους πολιτική.
Διαδηλώσεις έξω από τη Βουλή και μέσα οι πολιτικοί μας να κάνουν «αντάρτικο» ενάντια στην Τρόικα που οι ίδιοι έφεραν. Βροντοφώναξαν το «όχι» νομίζοντας ότι έτσι γίνονται ήρωες. Μια μικρή παρένθεση, οι ήρωες όταν φώναξαν το δικό τους «όχι» καήκαν και σκοτώθηκαν οι ίδιοι, δεν παρέσυραν μαζί τους ένα ολόκληρο λαό. Aυτό ξεχωρίζει τους ήρωες από τους πολικάντηδες, κύριοι.
Βροντοφωνάξατε το «όχι» χωρίς σχέδιο Β΄, χωρίς έστω μια υπόνοια κάποιας άλλης λύσης. Ήταν και αυτό λάθος του Προέδρου ή μήπως βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας;
Επειδή το γνωρίζατε πολύ καλά ότι η Τρόικα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πάρει τα λεφτά της. Ένα χάιδεμα ήταν αυτό το «όχι» στα αυτιά των ψηφοφόρων σας εξυπηρετώντας τα δικά σας κομματικά συμφέροντα. Ήταν αυτή υπεύθυνη πολιτική ενάντια στα λάθη του Νίκου Αναστασιάδη ή ήταν απλά ένα παιχνίδι εντυπώσεων που σκοπό είχε να καταδικάσει την Κυβέρνηση και όχι να βρει λύσεις;
Είχαμε δει βουλευτές και πρώην Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας να διαδηλώνουν έξω από το Προεδρικό με σύνθημα «Όχι στα μέτρα λιτότητας». Μια εικόνα οξύμωρη αν σκεφτείτε τις συντάξεις, μισθούς και ωφελήματα αυτών των πολιτικών. Σε τι διαδήλωναν ακριβώς; Στο να μην χάσουν τη σαμπάνια και το χαβιάρι ή επειδή δεν θα είχαν χρήματα να γεμίσουν τα αυτοκίνητο πολυτελείας που το ίδιο το κράτος τους παρείχε;;;
Αυτά είναι κάποια λίγα παραδείγματα στο εγγύς παρελθόν που μας έκαναν όλους στην Κύπρο να αναθεωρήσουμε το τι σημαίνει πολιτική. Είχαμε όμως την ελπίδα ότι ίσως στο μέλλον ο τρόπος πολιτικής των κομμάτων να άλλαζε και να ερχόμασταν σε ένα κάπως πιο υγιές πολιτικό σκηνικό.
Κύπρος του 2015
Ερχόμενοι στο 2015 βλέπουμε ότι στην τελική εξαπατηθήκαμε και από την ίδια την ελπίδα μας. «Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου» που λέει και η λαϊκή ρήση. Η Κυβέρνηση να κάνει λάθη και τα αντίπαλα κόμματα να «χτυπούν» δίχως λύσεις.
Σκάνδαλα-μίζες-κακοί χειρισμοί σε θέματα οικονομίας και σε όλα αυτά ήρθαν και προστέθηκαν λάθος διορισμοί σε θέσεις-κλειδιά. Λάθη ανεπίτρεπτα από την Κυβέρνηση, αλλά που βρίσκεται η υγιής Αντιπολίτευση να διορθώσει και να σώσει την κατάσταση; Υποδείξεις και κριτική μπορεί να κάνει και ο παππούς στο καφενείο με αμοιβή μόνο μία σύνταξη των 300 ευρώ. Σκεφτείτε από μόνοι σας τι έπρεπε να κάνουν με ένα μισθό δεκαπενταπλάσιο από αυτόν του παππού.
Έγιναν πολλά λάθη και πολλά άλλα θα γίνουν, αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Πρέπει όμως αυτά τα λάθη να χρεώνονται στον Πρόεδρο και μόνο ή όλοι να προβληματιστούμε και να αναλάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης; Αναλογίστηκε ποτέ κανείς μας αν αυτά τα λάθη είναι προσωπικά ή αν είναι λάθη των θεσμών; Κυβέρνηση και κόμματα είναι υπόχρεα να συζητήσουν και να βρουν αυτά τα θεσμικά λάθη παύοντας πια να ψάχνουν τον αποδιοπομπαίο τράγο σε κάθε ευκαιρία.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και ως άνθρωποι έχουμε δικαίωμα και σε αυτά. Όταν όμως τα λάθη αυτά μετατρέπονται σε σφάλματα λόγω μη διόρθωσής τους,τότε δεν υπάρχει περιθώριο ούτε δικαιολογία να τα συγχωρήσουμε ως κοινωνία.
Στην τελική υπάρχουν «χρήσιμοι ηλίθιοι» στην κυπριακή κοινωνία;
Ας θέσω διαφορετικά όμως το ερώτημα. Μέσα από τα τόσα σκάνδαλα που ακούμε καθημερινά, υπάρχει έστω και μια σταλιά αμφιβολίας, ότι κάποιοι πολιτικοί μας εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα με σκοπό το προσωπικό τους όφελος ή ακόμα και την κοινωνική τους καταξίωση;;; Εδώ όμως δεν έχουμε «χρήσιμους ηλίθιους», αλλά «επικίνδυνους χρήσιμους ηλίθιους». Και επεξηγώ, οι πολιτικοί μας μπορεί να γίνονται πιόνια κάποιων ξένων, να το κάνουν φανερά και μπροστά στα μάτια μας, αλλά στο τέλος της μέρας γινόμαστε εμείς οι δικοί τους «χρήσιμοι ηλίθιοι», αφού το γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι στις επόμενες εκλογές και πάλι θα τους ψηφίσουμε.
Σαν περίληψη των πιο πάνω ερχόμαστε στο συμπέρασμα ότι εμείς στην Κύπρο έχουμε πολικάντηδες και όχι πολιτικούς. Τους αναδείξαμε από το πουθενά και τους εμπιστευτήκαμε κρίσιμες θέσεις, με κριτήριο όχι την ικανότητα, αλλά τη δουλικότητα.
Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε κάποτε πει: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
Και προσθέτω, μας σκοτώσατε!
* Κατεβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” στο http://24newspaper.com.cy!
