{loadposition ba_textlink}
Τότε η πράξη προσφοράς φθάνει στο υπέρτατο σημείο καταξίωσης. Γιατί στοχεύει στη βοήθεια στον διπλανό και όχι στη δική μας προβολή μέσω της «χορηγίας» μας. Στην εποχή μας, τις μέρες των Χριστουγέννων, οι εκδηλώσεις κοινωνικής προσφοράς από ομίλους και εταιρίες είναι συχνό φαινόμενο. Προς Θεού δεν μεμφόμαστε αυτές τις κινήσεις στο πλαίσιο της κοινωνικής-εταιρικής ευθύνης και δράσης. Αντίθετα τις θέλει και τις έχει ανάγκη η κοινωνία, γιατί χρειαζόμαστε τα καλά παραδείγματα. Αλλά όταν μια οικογένεια που μετά βίας τα βγάζει πέρα, προσφέρει έστω και κάτι μικρής αξίας στο γειτονόπουλο, που δεν έχει ούτε αυτό το μικρό και ασήμαντο, τότε η αλληλεγγύη αποκτά το πραγματικό της νόημα.
Είναι αλήθεια ότι η ανωνυμία δεν δίνει τη δυνατότητα στον ευεργετηθέντα να ανταποδώσει το καλό που του έκαναν, έστω με ένα φιλί, με ένα χαμόγελο, με ένα δάκρυ. Κι αυτό ίσως είναι λίγο άδικο. Όμως αποκαλύπτει τη μαγεία μιας ψυχής, που θέλει να δώσει χαρά και ευτυχία, χωρίς υστεροβουλία και κυρίως χωρίς να φανερωθεί.
