{loadposition ba_textlink}
Παρουσιάζει στην Κεντρική του Σκηνή σε πρώτη επίσημη πρεμιέρα στις 8 Ιουλίου 2015, τον Ιππόλυτο του Ευρυπίδη σε Μετάφραση: Φώτη Φωτίου, Διασκευή: Νεοκλή Νεοκλέους, Φώτη Φωτίου, Σκηνοθεσία: Νεοκλή Νεοκλέους και Σκηνικά/Κοστούμια: Χάρη Καυκαρίδη, Μελίτας Κούτα.
Στη Μουσική συναντάμε το Νεοκλή Νεοφυτίδη, στη Διδασκαλία Τραγουδιών τη Χριστίνα Αργύρη, στη Χορογραφία το Φώτη Νικολάου, στην Κίνηση τους Νεοκλή Νεοκλέους και Φώτη Νικολάου, στο Σχεδιασμό Φωτισμών το Σταύρο Τάρταρη, ενώ Βοηθός Σκηνοθέτης είναι ο Φώτης Φωτίου.
Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):
Κρίστη Παπαδοπούλου (Αφροδίτη), Προκόπης Αγαθοκλέους (Ιππόλυτος), Δημήτρης Αντωνίου (Θεράπων), Άννα Γιαγκιώζη (Τροφός), Νιόβη Χαραλάμπους (Φαίδρα), Γιώργος Κυριάκου (Θησέας), Δημήτρης Αντωνίου, Παναγιώτης Λάρκου, Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Ανδρέας Παπαμιχαλόπουλος, Ανδρέας Τσέλεπος (Άγγελος), Μαρίνα Μανδρή (Άρτεμις)
Γυναικείος Χορός: Άντρη Αγγελίδου, Νάγια Αναστασιάδου, Άννα Γιαγκιώζη, Μαρίνα Μανδρή, Κρίστη Παπαδοπούλου, Κύνθια Παυλίδου, Αντωνία Χαραλάμπους, Νιόβη Χαραλάμπους
Ανδρικός Χορός: Δημήτρης Αντωνίου, Παναγιώτης Λάρκου, Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Ανδρέας Παπαμιχαλόπουλος, Ανδρέας Τσέλεπος
Ακολουθούν λίγα λόγια για την πλοκή και την ιστορία του έργου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΘΟΚ.
Ο Ιππόλυτος, γιος του Θησέα και της αμαζόνας Ιππολύτης, είναι πιστός ακόλουθος της θεάς Άρτεμης. Αποστρέφεται τον έρωτα και δεν τιμά την Αφροδίτη. Έτσι η θεά για να τον εκδικηθεί εμπνέει έρωτα στην μητριά του, τη Φαίδρα.
Η Τροφός της προσπαθώντας να την βοηθήσει αποκαλύπτει το μυστικό της στον Ιππόλυτο, αφού τον βάλει να ορκιστεί πως δεν θα το πει πουθενά. Αυτός αποχωρεί επιπλήττοντας και βρίζοντας τις γυναίκες.
Η Φαίδρα προσπαθώντας να διασώσει την τιμή της κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την ατίμασε. Ο Θησέας τυφλωμένος από οργή καταράζεται το γιο του, που τελικά αντικρίζει την μοίρα του.
Ο Ιππόλυτος διδάχθηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια και απέσπασε το πρώτο βραβείο.
Λίγα χρόνια πριν ο Ευριπίδης παρουσίασε μια άλλη τραγωδία με το ίδιο θέμα η οποία όμως κατακρίθηκε. Έτσι ο τραγικός ποιητής επανέρχεται ξαναγράφοντας την τραγωδία και κερδίζει το πρώτο βραβείο, μια απ` τις μόλις τέσσερις του νίκες.
Το κοινό της Αθήνας του 428 π.Χ. είναι σοκαρισμένο από τις πολιτικές εξελίξεις, όπως εμείς είμαστε σήμερα. Τι έχει να μας πει όμως ένα έργο ενός “απαγορευμένου” έρωτα; Το έργο δεν είναι απλά αυτό…
Τρία χρόνια πριν παρουσιαστεί το έργο αυτό ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, του οποίου την έκβαση κανείς δεν ήξερε, και μπροστά σ` αυτά τα δεδομένα ο άνθρωπος ευτελίζεται, έτσι και σήμερα.
Ο Ευριπίδης τολμά σ΄ αυτή την τραγωδία να απομυθοποιήσει το αξιακό σύστημα της εποχής του. Επειδή σήμερα οι θεσμοί και οι αξίες της κοινωνίας αμφισβητούνται, ο σύγχρονος άνθρωπος απογοητευμένος ακολουθεί μια αντιηρωική πορεία, γεμάτη πάθη και μοναξιά, που πολλές φορές τον οδηγεί στην καταστροφή.
Ποιος είναι ο Ιππόλυτος; Ο νέος άνθρωπος, αυτός που αρνείται τις παρακαταθήκες της προηγούμενης γενιάς; Είναι ίσως η αδικημένη γενιά των νέων της εποχής μας;
Το έργο πρωτοανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το 1937, στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη και μουσική Δημήτρη Μητρόπουλου. Μάλιστα, το 1954 επαναλήφθηκε στην Επίδαυρο, με νέα διανομή, μία χρονιά πριν καθιερωθούν τα «Επιδαύρια» ως θεσμός.
Πηγή: KYΠΕ
