{loadposition ba_textlink}
Η 31η Μαρτίου ήταν, υποτίθεται, η επίσημη ημερομηνία εξόδου από το Μνημόνιο. Εκ μέρους του ΔΗΣΥ ήταν στο πάνελ ο Πρόδρομος Προδρόμου και εκ μέρους του ΑΚΕΛ ο Χρίστος Χριστοφίδης. Πολύ καλή, αν και σύντομη, η συζήτηση. Ξεκάθαρες θέσεις, διατυπωμένες σε σωστά ελληνικά (και αυτό σημαντικό) αλλά…
Εκτιμήσεις που διαφέρουν από τη γη ως τον ουρανό. Αυτό εiναι που με ώθησε να διατυπώσω αυτό τον προβληματισμό.
Όχι δεν επικρίνω το γεγονός των εντελώς διαφορετικών εκτιμήσεων! Κάθε άλλο. Νομίζω πλέον ως κοινωνία πρεπει να αποκτήσουμε την ωριμότητα να κατανοήσουμε ότι η οικονομία και τα οικονομικά δεν είναι ούτε Φυσική ούτε Μαθηματικά. Θυμάμαι ένα ορισμό που κάποτε διάβασα: “Οικονομία είναι Ιδεολογία με γραφικές παραστάσεις…”. Γι΄ αυτό τον λόγο ο νομπελίστας Κρούγκμαν λέει Α και ο επίσης νομπελίστας Πισσαρίδης λέει Ω. Άρα εξαρτάται τι θέλεις να πετύχεις, ποιες ειναι οι προτεραιότητες σου, τι θεωρείς ποιο σημαντικό. Φανταστείτε λοιπόν Δεξιά και Αριστερά να λένε τα ίδια πράγματα. Θα μπλέξουμε τα μπούτια μας, με όλο το σεβασμό (sic). Θα ξεχάσουμε ποιος εκπροσωπεί ποιον…
Το μνημόνιο έληξε, οι μνημονιακές πολιτικές ειναι εδώ. Για εμένα προτεραιότητα είναι η κοινωνία. Οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί. Η ανεργία, η μετανάστευση, η φτώχεια. Η “κρουσμένη μηχανή” της οικονομίας που όλο επανεκκινεί και όλο μένει στην εκκίνηση. Το παζάρι που στράγγιξε από ρευστό.
Ο καθένας μπορεί να βάλει προτεραιότητες. Αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας. Αλλά και το λογικό αποτέλεσμα διαφορετικών συμφερόντων και τάξεων.
Δείτε το απόσπασμα. Μπορεί να σας βοηθήσει για τα δικά σας συμπεράσματα.
