Είναι γεγονός μέσα από επιστημονικές έρευνες ότι όταν μια γυναίκα είναι «θύτης» τότε έχουμε να κάνουμε σίγουρα με ένα φρικιαστικό έγκλημα!
Όταν αποφάσισα να κοιτάξω λίγο εγκλήματα που διαπράχθηκαν από γυναίκες βρέθηκα μπροστά σε ένα «οξύμωρο σχήμα». Δηλαδή οι γυναίκες δολοφόνοι είναι «σπάνιο είδος» όπως αναφέρεται. Το παράδοξο είναι πως αν και σπάνια τα εγκλήματα από γυναικείο χέρι είναι πάντοτε φρικιαστικά, ειδεχθή και τόσο συγκλονιστικά που περνούν στην ιστορία και μένουν στο μυαλό ανεξίτηλα με το πέρασμα του χρόνου.
Ακόμα ένα σημείο που χρήζει αναφοράς είναι οι λόγοι που ωθούν ένα θηλυκό στο έγκλημα… και αυτοί κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι δύο είτε το λεγόμενο «έγκλημα πάθους» είτε η συνεχιζόμενη βία που υφίστανται κυρίως από το «θύμα» τους.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΑΘΟΥΣ
«Αυτό, άλλωστε, είναι σύμφωνα και με έρευνες που έχουν γίνει για τέτοιου είδους εγκλήματα το πρώτο στάδιο που περνά κάθε υποψήφιος θύτης για κάθε υποψήφιο θύμα. Είναι ένα εσωτερικό στάδιο αρνητικών σκέψεων που λαμβάνει χώρα στο μυαλό του θύτη, το στάδιο της μείωσης, και που συνήθως καταλήγει σε φανταστικά σενάρια εξαφάνισης του θύματος. Για τους περισσότερους λογικούς ανθρώπους η διαδικασία παίρνει τέλος εκεί και ο θύτης εγκαταλείπει αυτές τις σκέψεις περί εξαφάνισης. Όχι για όλους όμως. Μερικοί προχωρούν τη σκέψη και σταδιακά φτάνουν στο σχεδιασμό και την εκτέλεση ενός εγκλήματος πάθους.
Ναι, ο έρωτας έχει και σκοτεινή πλευρά. Η παθολογική ζήλεια, η αίσθηση της καταπίεσης, οι πραγματικά έντονες καταστάσεις που μπορεί να βιώνουν τα δύο μέρη ενός ζευγαριού, είναι μόνο τα συμπτώματα μιας άλλης «ασθένειας». Το θύμα και ο θύτης στα εγκλήματα πάθους είναι συνήθως άνθρωποι με μεγάλη εξάρτηση ο ένας από τον άλλο. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να ξαναζήσουν φυσιολογικά, μόνο όταν το ένα από τα δύο μέρη του ζευγαριού εκλείψει. Χωρίς να σκέφτονται ότι η «φυσιολογική» ζωή έχει χαθεί από τη στιγμή που σκέφτηκαν και μόνο έτσι για μια ανθρώπινη ζωή.
Σύμφωνα με τον εγκληματολόγο Ι. Φαρσεδάκη, όπως περιγράφει στα βιβλία του για την εγκληματολογική σκέψη, υπάρχουν δύο τύποι εγκλήματος πάθους. Αυτός όπου ο δολοφόνος παίρνει τα μέτρα του, για να μην αποκαλυφθεί ή για να γίνει αντιληπτό το έγκλημά του με την πραγματική του μορφή. Πρόκειται τότε σχεδόν πάντοτε για εγκλήματα ωφελιμιστικά, που τείνουν στην εξαφάνιση ενός προσώπου με το σκοπό της επανεύρεσης της ελευθερίας και αυτό για λόγους πάθους. Μιλάμε για έγκλημα πάθους, αλλά η διαδικασία είναι τελείως άλλη απ’ ό,τι στην περίπτωση του αληθινού εγκλήματος πάθους. Δεν υπάρχει μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση καμία σκέψη μετά το έγκλημα για αυτοκτονία στο θύτη.
Στο αληθινό έγκλημα πάθους δε βρίσκουμε κανένα χαρακτήρα ωφελιμιστικό. Η ενστικτώδης παρόρμηση κυριαρχεί σ αυτήν την περίπτωση και αν βρίσκουμε σ αυτήν έναν υπολογισμό, είναι αυτός που θα περιπλέξει και θα καταστήσει όσο γίνεται πιο άσπλαχνη την εκδίκηση. Ο εγκληματίας, όμως, δεν επιδιώκει στα σοβαρά να ξεφύγει από τις συνέπειες της πράξης του. Ο εγκληματίας, δηλαδή, σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν αποφασίσει να κάμει το έγκλημά του, αδιαφορεί και για τη δική του καταστροφή ή μάλλον την επιδιώκει, είτε συνειδητά και καθαρά (σκοτώνει και αυτοκτονεί ο ίδιος), είτε υποσυνείδητα (παραδίδεται στην Αστυνομία μετά την πράξη), αδιαφορώντας για τις συνέπειες, τις οποίες γνωρίζει καλά».
ΟΙ ΦΟΝΙΣΣΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ
«Τα στατιστικά μιλούν για πολύ μεγαλύτερα ποσοστά ανδρών δολοφόνων σε σχέση με τις γυναίκες. Σε παγκόσμιο επίπεδο οι έρευνες δείχνουν ότι το 14.7% των δολοφόνων είναι γυναίκες που σκοτώνουν είτε άντρες είτε γυναίκες, ενώ το 85,3% είναι άντρες με θύματα γυναίκες ή άνδρες. Ωστόσο στην Κύπρο το ποσοστό των γυναικών θυτών σε εγκλήματα ανέρχεται στο 20%, όπως προέκυψε μέσα από στατιστικά που είδαν το φως της δημοσιότητας τον περασμένο χειμώνα.
Τα ίδια στατιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ένας στους πέντε φόνους, που διαπράχθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Κύπρο, αφορούσε ξεκαθάρισμα οικογενειακών «λογαριασμών». Θύματα και θύτες, δηλαδή, ήταν μέλη από τον ίδιο οικογενειακό κύκλο.
Εγκλήματα πάθους ή οικογενειακές τραγωδίες, όπως κι αν χαρακτηρίζονταν τα εγκλήματα, η τελευταία αυτή τριακονταετία σίγουρα έχει πολλές υποθέσεις που συγκλόνισαν το παγκύπριο. Και πίσω από κάποιες από τις πιο στυγερές υποθέσεις φόνων στην Κύπρο κρύβονταν γυναικεία ονόματα. Μια μικρή αναδρομή θα μας θυμίσει τις γυναίκες που για καιρό πρωταγωνιστούσαν στην καθημερινότητά μας, μέσα από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων που αποκάλυπταν μέρα με την ημέρα λεπτομέρειες των εγκλημάτων τους».
Μάγδα Ελευθερίου:
«Σε κεντρικό σημείο της Λευκωσίας, στο χώρο αποσκευών αυτοκινήτου τύπου Μερσεντές βρέθηκε απανθρακωμένο το πτώμα του 37χρονου Παύλου Χριστοδούλου, από το Καϊμακλί. Έπειτα από τις έρευνες των Αρχών, αποκαλύφθηκε ότι ένας Πακιστανός και ένας Κινέζος σκότωσαν τον Χριστοδούλου, ενώ στη συνέχεια τον πυρπόλησαν με βενζίνη και τον έβαλαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του. Το κουβάρι της υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται, μετά από πληροφορίες που δόθηκαν στην Αστυνομία από πολίτες. Το πιο συγκλονιστικό, ωστόσο, στοιχείο του ειδεχθούς αυτού εγκλήματος αποκαλύφθηκε αργότερα. Συμμετοχή, αν και έμμεση, στη δολοφονία είχε και η σύζυγος του Χριστοδούλου, η Μάγδα Ελευθερίου, που όπως έγινε γνωστό, διατηρούσε δεσμό με τον Πακιστανό. Μετά από μια δαιδαλώδη και πολύμηνη δικαστική διαδικασία, το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας καταδίκασε τη Μάγδα σε ποινή φυλάκισης οκτώ ετών και τους δυο αλλοδαπούς σε ισόβια κάθειρξη».
Έλενα Νικολάου
«Σοκ προκάλεσε η υπόθεση φόνου της 43χρονης Δέσπως Παναγιώτου Νικολάου από την Ποταμιά, το πτώμα της οποίας βρέθηκε απανθρακωμένο σε χωράφι το Φεβρουάριο του 2004. Αυτουργός του εγκλήματος ήταν η ανιψιά της Έλενα Νικολάου, άνεργη από την Ποταμιά. Σύμφωνα με τα υπό διερεύνηση στοιχεία, ο καβγάς μεταξύ θείας και ανιψιάς οδήγησε στον τραυματισμό της Νικολάου, η οποία έπεσε αναίσθητη στο πάτωμα του σπιτιού της. Η νεαρή, η οποία ήταν ήδη και προ του εγκλήματος υπό ψυχιατρική παρακολούθηση, μετέφερε το θύμα σε χωράφι 200 μέτρα από το σπίτι της, όπου την περιέλουσε με βενζίνη. Η Έλενα Νικολάου ομολόγησε στην Αστυνομία ότι προτού κάψει την άτυχη γυναίκα τής αφαίρεσε το εσώρουχο, το παντελόνι και τις παντόφλες, για να τις κρατήσει ως ενθύμιο, ενώ πρώτα είχε εξομολογηθεί το έγκλημα στην αδερφή της».
Ευτυχία Ζαρρή
« πρώτη ισοβίτισσα στην ιστορία της Κύπρου, τέλεσε το έγκλημά της τον 15Αύγουστο του 2008. Η Αστυνομία κινητοποιήθηκε μετά από πληροφορία ότι σε οικία στον Άγιο Δομέτιο υπήρχε τραυματισμένο πρόσωπο. Στη σκηνή εντοπίσθηκε πάνω από το πτώμα η 29χρονη δασκάλα Ευτυχία Ζαρρή και η μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία υπέδειξε στους αστυνομικούς ότι λίγα λεπτά πριν η 29χρονη είχε πυροβολήσει την 25χρονη αδελφή τους, η οποία κειτόταν στο πάτωμα. Μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι ο θάνατος της Έλλης Ζαρρή προήλθε από δύο πυροβολισμούς στο κεφάλι. Στο δωμάτιο της 29χρονης βρέθηκε κυνηγετικό όπλο ΔΟΚΟ, με το οποίο έγινε το φονικό. Η ίδια ομολόγησε το φόνο και κρίθηκε ένοχη για το φόνο εκ προ μελέτης της αδελφής της Έλλης Ζαρρή. Το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας της επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης, καθιστώντας την, την πρώτη γυναίκα ισοβίτισσα στην Κύπρο».
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΔΕΙΑ
«Αποτροπιασμό προκάλεσε η είδηση του πνιγμού νεογέννητου βρέφους, από 20χρονη Ρουμάνα, αμέσως μετά τη γέννησή του. Σύμφωνα με την έρευνα της Αστυνομίας, η αλλοδαπή γέννησε στο αποχωρητήριο του σπιτιού της στις 3 Ιουνίου 2008. Στη συνέχεια και κάτω από άγνωστες συνθήκες, η μάνα φέρεται να στραγγάλισε το βρέφος της. Όλα δείχνουν ότι ο στραγγαλισμός έγινε με τα χέρια της Ρουμάνας, ενώ στη σκηνή βρέθηκε το μαχαίρι με το οποίο η 20χρονη απέκοψε τον ομφάλιο λώρο.
Ήταν η ζήλεια, η ασθενής ψυχική κατάσταση, μια επιλόχειος κατάθλιψη στην περίπτωση της παιδοκτονίας; Ό,τι κι αν οδήγησε τις γυναίκες αυτές να περάσουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ λογικής και «τρέλας» (με ποια άλλη λέξη μπορεί να περιγραφεί η κατάσταση κατά την οποία πιστεύεις ότι η ζωή του άλλου δεν έχει καμία αξία;). Ίσως ποτέ κανείς μας να μη μάθει τι ακριβώς είχαν στο κεφάλι τους οι γυναίκες αυτές, την ώρα που τα σχέδια ή οι πράξεις τους εκτελούνταν. Ο πόνος όμως από τις πράξεις τους μένει πίσω. Αφήνει την πικρή γεύση της αδικίας στα στόματα των εναπομεινάντων συγγενών. Και την αίσθηση ότι οι γυναίκες αυτές, που θα μπορούσαν να είναι πηγή ζωής για νέα πλάσματα, απαρνήθηκαν τη φύση τους, υπηρετώντας τους σκοπούς του θανάτου, σε ολόκληρη την κοινωνία που κάποτε έστρεψε το βλέμμα της με νοσηρή περιέργεια πάνω τους κι έπειτα με αποτροπιασμό μακριά τους».
Όταν μια γυναίκα περνά στην «απέναντι όχθη» και από θύμα είναι θύτης τότε… το έγκλημα δεν είναι απλά έγκλημα!
«Μια γυναίκα μπορεί να αγαπήσει με πάθος μπορεί όμως να μισήσει τόσο παθιασμένα που να είναι καταστροφικό!»
Πληροφορίες από gynaika2014 (Λία Παπαϊωάννου)
Διαβάστε επίσης:
Τα τρία πιο «φρικιαστικά» εγκλήματα της Κύπρου – Κοινό σημείο η απίστευτη αγριότητα! (Εικόνες)
