Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του, είναι οι εξαγγελίες της Γενικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Υγείας, περί μίνι εφαρμογής του ΓεΣΥ μέσω της διαδικασίας του «κουπονιού» η οποία στοχεύει στην επέκταση της αγοράς και άλλων υπηρεσιών υγείας, από τον ιδιωτικό τομέα.
Θα ήταν το λιγότερο αφελές, να πιστεύει κάποιος ότι οι σπασμωδικές αυτές κινήσεις από πλευράς υπουργείου, έχουν οποιαδήποτε σχέση με τη φιλοσοφία του ΓεΣΥ , ή έστω ότι αποτελούν τονωτική ένεση, στο υπό κατάρρευση σύστημα υγείας της Κύπρου. Μια επίσκεψη στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας ή σε οποιοδήποτε άλλο Νοσοκομείο άλλης πόλης, θα πείσει και τον πιο άπιστο, για τις τραγικές υπάρχουσες συνθήκες. Τα γεγονότα βοούν από μόνα τους, οι λειτουργοί της δημόσιας υγείας, καθημερινά επισημαίνουν τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι ασθενείς που επισκέπτονται καθημερινά τα Νοσηλευτήριά μας, συνεπώς, όση χρυσόσκονη και να ρίξουν , δεν μπορούν να αλλάξουν την άσχημη εικόνα της δημόσιας υγείας.
Παρά τις προσπάθειες της Γενικής Διευθύντριας του Υπουργείου Δρος. Χριστίνας Γιαννάκη, να παρουσιάσει ως την ιδανική λύση την μέθοδο του κουπονιού, χαρακτηρίζοντάς την ως επιτυχή με σκοπό την «αύξηση του οφέλους των ασθενών, την ορθολογιστική διαχείριση της δημόσιας δαπάνης και την αύξηση του εύρους των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους ασθενείς», εντούτοις η πραγματικότητα φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική.
Ναι μεν αλλά….
Σαφώς και η μέθοδος αυτή, αποτελεί μια πιο θετική και διάφανη διαδικασία, αντί της κατευθυνόμενης παραπομπής ασθενών σε συγκεκριμένα ιδιωτικά νοσηλευτήρια-όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος με τις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις -ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ούτε η διαδικασία αυτή είναι η ενδεδειγμένη και πολύ περισσότερο, δεν δύναται να καλύψει τα τεράστια προβλήματα και κενά, που παρουσιάζονται στα κρατικά νοσηλευτήρια. Ιατρικοί κύκλοι σχολίασαν στην «24», ότι αυτό αποτελεί ξεπούλημα της δημόσια υγείας, ενώ εμπεριέχει και διάφορους άλλους κινδύνους, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στην ανεξέλεγκτη χρήση της συγκεκριμένης διαδικασίας, κυρίως για υπηρεσίες που μπορούν επιτυχώς να προσφέρονται και στα κρατικά νοσηλευτήρια, μετά από σωστό προγραμματισμό.
Να υπενθυμίσουμε την εισήγηση των κυβερνητικών γιατρών για την εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων, η οποία ακόμη παραμένει στα συρτάρια του υπουργείου Υγείας για το γεγονός ότι το Υπουργικό έβαλε ως προϋπόθεση για την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων, την εισαγωγή ηλεκτρονικής κάρτας, κάτι το οποίο απορρίπτουν κατηγορηματικά οι γιατροί.
Για να καταστεί ωστόσο δυνατή, η παροχή αυτών των υπηρεσιών όπως και άλλων, από τον δημόσιο τομέα, χρειάζεται να γίνουν πολλά, με πρώτο και κύριο την γενική αναδιάρθρωση του συστήματος και την αυτονόμηση των κρατικών νοσηλευτηρίων. Εκτός από την απροθυμία των κυβερνώντων-εξαιτίας πολλών συμφερόντων-να προχωρήσουν με την αυτονόμηση, σημαντικές ευθύνες φέρουν με τη σειρά τους και οι εργαζόμενοι στα κρατικά νοσηλευτήρια, οι οποίοι φοβούνται να μην χάσουν τα κεκτημένα τους- δεν θέλουν το ένα δεν θέλουν το άλλο- με αποτέλεσμα να καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη η εξεύρεση κοινής συνισταμένης μεταξύ όλων των εμπλεκομένων.
Η μέθοδος του κουπονιού, γεννά και ένα άλλο ερώτημα που αφορά κυρίως τους δημοσίους υπαλλήλους καθώς και τους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι καταβάλλουν κάθε μήνα την συνεισφορά τους-της τάξης του 1,5% του μισθού ή της σύνταξής τους- προκειμένου να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Εκτός από το ερώτημα που τίθεται, για το πως αξιοποιούνται αυτά τα χρήματα τα οποία καταλήγουν στο Υπουργείο Οικονομικών, δημιουργείται και το εξής θέμα. Εάν κάποιοι από αυτούς, θα χρειαστεί μελλοντικά να χρησιμοποιήσουν την μέθοδο του κουπονιού-συνπληρωμής, θα καλούνται να καταβάλλουν επιπρόσθετο ποσό από τη τσέπη τους προκειμένου να τύχουν της απαραίτητης ιατρικής περίθαλψης, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, όπου δεν συνεισφέρει κανένα ποσό για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Συνεπώς, και σε αυτό το σημείο, καταρρίπτονται σαν χάρτινος πύργος οι ισχυρισμοί του Υπουργείου ότι η διαδικασία αυτή, αποτελεί μια μίνι εφαρμογή του ΓεΣΥ.
Είναι κοινά παραδεκτό, ότι τα σοβαρά προβλήματα στον ευαίσθητο τομέα της υγεία δεν πρόκειται να επιλυθούν με μεμονωμένες ενέργειες οι οποίες σαν στόχο έχουν την προσωρινή επίλυση κάποιων προβλημάτων. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές όπως είναι η αναδιάρθρωση του συστήματος, η αυτονόμηση των κρατικών νοσηλευτηρίων, η σωστή στελέχωση των κρατικών νοσηλευτηρίων κυρίως με ιατρικό προσωπικό, η αξιοποίηση και ενίσχυση του υφιστάμενου εξοπλισμού κ.α.
Για ποιές ιατρικές υπηρεσίες θα δίνονται κουπόνια;
Σύμφωνα με την Γ.Δ. του Υπουργείου Υγείας Δρ. Χριστίνα Γιαννάκη το Υπουργείο, έχει ήδη δρομολογήσει την επέκταση του εύρους των υπηρεσιών που προσφέρονται στις διαγνωστικές εξετάσεις MRI, καρδίας και μαστού.
Στην Επεμβατική ακτινολογία-Χημειοεμβολισμοί (με μετάκληση ειδικού ιατρού εντός των δημόσιων νοσηλευτηρίων).
Οι υπόλοιπες κατηγορίες οι οποίες επελέγησαν για επέκταση της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα με βάση τη διαδικασία «κουπονιού», σύμφωνα με την Δρ. Γιαννάκη αφορούν:
1. Καρδιοχειρουργικές Επεμβάσεις
2. Επεμβάσεις Οφθαλμολογίας (13 τύποι επεμβάσεων)
3. Επεμβάσεις Λαπαροσκοπικών και Ρομποτικών Προστατεκτομών
4. Παραπομπή Χρόνιων Ασθενών σε Ιδιωτικά Νοσηλευτήρια ή Στέγες Ηλικιωμένων , βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Η κα Γιαννάκη υποστήριξε ότι η εν λόγω διαδικασία έχει αμβλύνει, σε μεγάλο βαθμό, τη λίστα αναμονής.
Τί είναι το κουπόνι
Καθορίζεται μια ελάχιστη επιχορηγούμενη τιμή η οποία προκύπτει μετά από αξιολόγηση τιμοκαταλόγου των προσφερόμενων υπηρεσιών από τα ενδιαφερόμενα, εντός προδιαγραφών, ιδιωτικά κέντρα /ιατρούς δημιουργείται κατάλογος στον οποίο αναγράφονται οι τιμές όλων των ενδιαφερομένων παρόχων υγείας και ο ασθενής έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον ιατρό ή το κέντρο που θέλει να παραπεμφθεί. Στην περίπτωση όπου ο ασθενής επιλέξει ένα κέντρο/ιατρό με ακριβότερη τιμή από την καθορισμένη, θα κληθεί να καλύψει τη χρηματική διαφορά που προκύπτει.
Για την παραπομπή των δικαιούχων ασθενών στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια.
Όπως για παράδειγμα στην περίπτωση που η διάγνωση ή θεραπεία δεν μπορεί να παρασχεθεί από τα κρατικά νοσηλευτήρια μέσα στα χρονικά όρια τα οποία από ιατρικής άποψης επιβάλλει η κατάσταση της υγείας του ασθενούς και η πιθανή εξέλιξη της υγείας του.
* Διαβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” εδώ!
