{loadposition ba_textlink}
«Η Κυπριακή Ναυτιλία βρίσκεται ξανά σε φάση ανάπτυξης», τόνισε στην συνέντευξη του στην «24», επ’ ευκαιρία του συνεδρίου «Ναυτιλιακή Κύπρος 2015» που διοργανώνεται κάθε δυο χρόνια στην Λεμεσό, ο Κύπριος εφοπλιστής Αντρέας Χατζηγιάννης.
«Αυτή την φορά μάλιστα η ανάπτυξη γίνεται σε στερεά βάση καθώς συντρέχουν τρείς πολύ ισχυροί παράμετροι», μας είπε ο κ. Χατζηγιάννης, ο οποίος κατάγεται από το χωριό Ακάκι.
Αμέσως μετά την αποφοίτηση του ως καπετάνιος στην Ελλάδα και μετά που πολέμησε το 1974, παραδέχτηκε ότι: «Ήμουν ανυπόμονος και από καπετάνιος έγινα γρήγορα εφοπλιστής».
Μας εξήγησε ότι οι τρείς πολύ ισχυροί παράμετροι που αφορούν την ανάπτυξη της κυπριακής ναυτιλίας είναι:
1. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός πλοίων υπό Κυπριακή σημαία ανήκει πλέον σε γνήσιους Κύπριους εφοπλιστές.
Αυτό μετατρέπει την Κυπριακή σημαία από «σημαία ευκαιρίας», όπου ανήκε μαζί με την Λιβερία, τον Παναμά, τα ΜάρσαλΆιλαντς, τη Μάλτα και κλπ., σε «εθνική σημαία», μεταξύ των εθνικών νηολογίων της Ελλάδος, της Ιαπωνίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων εθνών. Αυτή η μετεξέλιξη προσδίδει στο Κυπριακό Νηολόγιο αναβαθμισμένο κύρος σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
2. Το Υπουργείο στο ανώτατο επίπεδο καθώς και στο καθ’ υλών αρμόδιο τμήμα εμπορικής ναυτιλίας, είναι εμφανές ότι κατενόησαν τα λάθη του παρελθόντος και εφάρμοσαν στοχευόμενες πολιτικές για την πλήρη εξάλειψη της γραφειοκρατίας και της άμεσης ανταπόκρισης και επίλυσης των προβλημάτων. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό στην σύγχρονη ναυτιλία, αφού ο χρόνος μετριέται σε δευτερόλεπτα και οι εργάσιμες ώρες είναι 24, για όλες τις 365 μέρες του χρόνου.
3. Η Κυπριακή σημαία έχει ένα φυσικό χώρο άντλησης πελατών. Εννοώτους συναδέλφους Έλληνες εφοπλιστές οι οποίοι κατέχουν το ένα πέμπτο του παγκόσμιου στόλου και το μεγαλύτερο μέρος (για λόγους που δεν αφορά το παρόν άρθρο, αλλά και επειδή το Ελληνικό νηολόγιο είναι τεχνικά αδύνατον να διαχειριστεί έναν τόσο μεγάλο αριθμό πλοίων), προσφεύγει σε νηολόγια τρίτων χωρών.
Η Ένωση μας(Κ.Ε.Π.) μαζί με το Υπουργείο, κάνουμε τα τελευταία χρόνια εκστρατεία ενημέρωσης των Ελλήνων συναδέλφων για την εντυπωσιακή αλλαγή της Σημαίας μας, προσπαθώντας να τους επαναφέρουμε στο Κυπριακό Νηολόγιο ως το φυσικό νηολόγιο να εγγράφονται τα ελληνικότατα πλοία, που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να εγγράφουν στο Ελληνικό νηολόγιο. Στη νέα πραγματικότητα με την εισαγωγή του Ελληνικού φόρου χωρητικότητας σε όλα τα πλοία ανεξαρτήτου σημαίας, εξαλείφτηκε κάθε λόγος οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ του Ελληνικού και του Ελληνοκυπριακού νηολογίου. Αυτό τονίζουμε στους συναδέλφους μας και στην κυβέρνηση της Ελλάδος σε κάθε επαφή μας, καθώς και τα πολλαπλά οφέλη για τον ελληνισμό που θα έχει εάν καταφέρουμε ολόκληρος ο ελληνόκτητος στόλος να υπάγεται υπό την Ελληνική και την Κυπριακή σημαία».
Ο κ. Χατζηγιάννης δηλώνει ότι: «Οι τρεις αυτοί λόγοι είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, καθιστούν την Κυπριακή ναυτιλία ιδιαίτερα ελκυστική και εγγυώνται μακροχρόνια, διαρκή ανάπτυξη».
«Το Τουρκικό εμπάργκο επηρεάζει αρνητικά τα πετρελαιοφόρα, τα containers και τα μικρότερα φορτηγά πλοία».
«Αυτό», μας είπε, «για εμένα είναι ένα καθαρά εθνικιστικό πρόβλημα που λειτουργεί στον παραλογισμό άλλων εποχών όπου επικρατούσε η ακραία άποψη: “ότι είναι κακό για τους Έλληνες είναι καλό για τους Τούρκους και το αντίστροφο!».
«Είναι γνωστός ο λόγος και ο τρόπος που η Τουρκία επέβαλε αυτό το εμπάργκο 13 χρόνια μετά την εισβολή. Αυτή ήταν μια υπέρμετρη αντίδραση της Τουρκιάς σε μια εξίσου υπέρμετρη αντίδραση της δικής μας κυβέρνησης, σε μια παράνομη μεν αλλά όχι και τόσο σημαντική παραβίαση του παγκόσμιου εμπάργκο που είχε επιτυχώς επιβληθεί στα λιμάνια της κατεχόμενης Κύπρου».
«Από τότε όμως πέρασαν σχεδόν τρείς δεκαετίες! Η Τουρκία έγινε σημαντική οικονομική δύναμη, με σημαντικό θαλάσσιο εμπόριο, και ανάπτυξε σημαντικές ναυπηγοεπισκευαστικές μονάδες καθώς και μεγάλες μονάδες διαλύσεως πλοίων. Συνεπώς η Τουρκία έχει εξίσου σημαντικό όφελος να απευθύνεται στον συνεχώς αυξανόμενο Κυπριακό στόλο».
Ο κ. Χατζηγιάννης μας απεκάλυψε ότι: «Τον προηγούμενο χρόνο το προεδρείο της Ένωσης οργάνωσε επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη πραγματοποιώντας και συνομιλίες με τους Τούρκους ομολόγους μας ακριβώς για να τους μεταδώσουμε σε απλή, καθαρή γλώσσα του κόσμου των επιχειρήσεων και της δημιουργίας, ότι το εμπάργκο είναι μη λογική πράξη που μόνο στερεί κέρδη και ευκαιρίες στους Τούρκους και τους Κύπριους».
«Πρωτίστως», πρόσθεσε, «στους Τούρκους που στερούνται της δυνατότητας να αναλαμβάνουν μεγάλα συμβόλαια για ναυπηγήσεις και επισκευές ενός τόσο μεγάλου στόλου απλώς και μόνο επειδή φέρει την Κυπριακή σημαία. Καθώς και την ανάληψη συμβολαίων για διάλυση των παλαιοτέρων Κυπριακών πλοίων από τις Τουρκικές μονάδες διάλυσης».
«Ταυτόχρονα οι Τούρκοι εισαγωγείς και εξαγωγείς στερούνται τη δυνατότητα να δημιουργήσουν πλαίσιο ανταγωνιστικότητας, αφού πρέπει να αποκλείσουν από τις προσφορές όλα τα υπό Κυπριακή σημαία πλοία. Εξηγήσαμε επίσης το γενικότερο καλό κλίμα που θα δημιουργούσε η στενότερη συνεργασία των ανθρώπων από τις δυο πλευρές πέραν και μακριά από πολιτικούς σχεδιασμούς. Οι Τούρκοι συνάδελφοι δεν βρήκαν ούτε έναν επιχειρηματικό λόγο να προτάξουν και ανάλαβαν να μεταφέρουν και να στηρίξουν τις θετικές μας σκέψεις στον τότε πρωθυπουργό της Τουρκιάς, Ερτογάν».
Ο κ. Χατζηγιάννης εξέφρασε την άποψη ότι: «Ίσως στο νέο πλαίσιο που διαμορφώνεται στην Κύπρο με την εκλογή του Ακιτζί στην κατεχόμενη Κύπρο και τον νέο αναβαθμισμένο γύρο συνομιλιών προς αναζήτηση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, οι δυο πλευρές προσεγγίσουν το θέμα με ποιο ευρύ και θετικό πνεύμα και βρουν τρόπο να σταματήσουν αυτόν τον αναχρονιστικό παραλογισμό που μόνο κακό προκαλεί και στις δυο πλευρές».
Στην ερώτηση μας αν θεωρεί ότι είναι Κύπριος, ο κ. Χατζηγιάννης απάντησε: «Ποιο Κύπριος δεν γίνεται!»
«Η ιστορία της οικογένειας στο Ακάκι πάει πίσω στον χρόνο, όσο πάνε και τα αρχεία και οι αφηγήσεις στο 17ο αιώνα. Το δε προηγούμενο επώνυμο, Ρούσσος, παραπέμπει σε ακόμα πιο παλιές εποχές».
Μας απεκάλυψε: «Η πορεία μου στην Κύπρο αποκόπηκε τελείως απρόσμενα με την Τουρκική εισβολή που με βρήκε λόκατζη στην 32ΜΚ. Την μοίρα που αποδεκατίστηκε στην Άσπρη Μούττη, πάνω από την Κερύνεια την πρώτη μέρα της εισβολής και που εγκλωβίστηκε την πρώτη μέρα του δευτέρου γύρου στον Παχύαμμο, στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της Κερύνειας».
«Όσοι καταφέραμε να επιζήσουμε και των δυο καταστροφών και να διαφύγουμε στο νότιο μέρος, βρήκαμε μια άλλη Κύπρο. Το Ακάκι είχε εκκενωθεί και ο κόσμος βρήκε καταφύγιο σε υπαίθριους χώρους στους πρόποδες του Τροόδους. Κυριαρχούσε η μιζέρια και η απόγνωση. Οι συνομιλίες των ανθρώπων περιστρεφόντουσαν γύρο από ζητήματα επιβίωσης και αναζήτησης δουλειάς στις Αραβικές χώρες, όπου χιλιάδες οικογενειάρχες κατέφυγαν εργάτες για να ζήσουν τις οικογένειες τους».
«Σε αυτή τη συγκυρία», μας είπε, «γεννηθήκαν οι πρώτες σκέψεις για αναζήτηση ζωής εκτός Κύπρου. Η θάλασσα είναι διέξοδος για όλους. Σιγά-σιγά συνειδητοποιούσα ότι ήταν και μονόδρομος. Έτσι ένα χρόνο μετά, την επομένη μέρα που απολύθηκα από τον στρατό, έφτασα στον Πειραιά και από εκεί μπαρκάρισα στο Φ/Π Ελάφι. Η ψυχολογία μου άλλαξε αμέσως. Ο πόλεμος φάνταζε πια μακρινό παρελθόν. Την θέση των σκληρών αναμνήσεων πήραν σκέψεις για σπουδές και σχεδιασμοί για δημιουργία».
«Το Κυπριακό επιχειρηματικό δαιμόνιο και η δίψα για προκοπή έγινε ξανά κυρίαρχο στοιχείο της σκέψης μου. Η αισιοδοξία μου ήταν τόσο μεγάλη και διάχυτη, που πέρασε και στα άλλα παιδιά από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Ξαφνικά όλοι ζητούσαν παράταση του συμβολαίου τους και αύξησαν τις υπερωρίες τους. Προφανώς κάτι άλλαξε στις σκέψεις και στον προγραμματισμό της ζωής τους».
«Η Κύπρος, το Ακάκι», μας απεκάλυψε, «είναι το φυσικό μου περιβάλλον. Είναι μέρος του DNA μου. Εκεί ζουν οι γονείς μου και τα αδέλφια μου, οι θείοι και δεκάδες ξαδέλφια, οι παιδικοί φίλοι και τα παιδιά που χάσαμε στον πόλεμο και συχνά μονοπωλούν τις συζητήσεις μας. Εκεί έκτισα το σπίτι μου, ευρύχωρο για να χωράει όλη η οικογένεια μου και για να κάνουμε συγκεντρώσεις και γλέντια. Στο Ακάκι είναι τα αγροκτήματα, οι στάβλοι των αλόγων που η οικογένεια εκτρέφει και προπονεί εδώ και πολλές δεκαετίες».
Στην Κύπρο είναι νηολογημένα σχεδόν τα μισά πλοία του στόλου του κ. Χατζηγιάννη και «φυσικά θα αναρτήσουν όλα την Κυπριακή σημαία μόλις η Τουρκία άρει το εμπάργκο», σύμφωνα με τον ίδιο.
«Η εταιρεία διατηρεί γραφεία στην Κύπρο, τα οποία συνεχώς αναβαθμίζω με σκοπό σύντομα να αποκτήσουν κεντρικό ρόλο για να μπορώ να επιβλέπω όλα τα παραρτήματα της εταιρείας στις άλλες χώρες και να διαχειρίζομαι όλο τον στόλο. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να περνάω όλο και πιο πολύ καιρό στην Κύπρο».
Πατέρας πέντε παιδιών, ο κ. Χατζηγιάννης ο οποίος λατρεύει την φύση και τα ζώα και τον πολιτισμό λατρεύει το χωριό του το Ακάκι και επισκέπτεται την Κύπρο με την κάθε ευκαιρία.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «ELNAVI» , η πορεία και ιστορία του κ. Χατζηγιάννη έχει αποδείξει ότι η «η ζωή ανταμείβει τους γενναίους».
«Πάντοτε», σύμφωνα με το ναυτιλιακό περιοδικό, ο κ. Χατζηγιάννης ο οποίος πρωτομπήκε στο χώρο της ναυτιλίας το 1978, «γνωρίζει πότε να περιμένει και να κάνει κινήσεις την κατάλληλη στιγμή».
* Κατεβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” στο http://24newspaper.com.cy
