Γράφει ο Νεκτάριος Μαρκέτος
Γιατί κάποιοι συνεχίζουν να «βελάζουν» λες και δεν συμβαίνει τίποτα; Γιατί πολύ απλά κάποιοι συνεχίζουν να είναι είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο πρόβατα στην ίδια στάνη και το χειρότερο δεν καταλαβαίνουν ότι ενώ όλοι στο ίδιο μαντρί συμβιώνουμε, αυτοί θεωρούν ότι είναι διαφορετικοί και υπερέχουν από τα άλλα πρόβατα…
Αλλά στο μαντρί ο βοσκός κάνει διακρίσεις; Όταν όλα για σφαγή προορίζονται δεν είναι γελοίο κάποια να αισθάνονται διαφορετικά , ποιό “in” από τα άλλα πρόβατα (για να γενικεύσουμε το παράδειγμα), ενώ στην πραγματικότητα όλα από το ίδιο γρασίδι τρώνε, εκεί που τα πηγαίνει ο βοσκός θα πάνε και στο τέλος όλα την ίδια τραγική μοίρα θα έχουν. Πού πάει λοιπόν η διαφορετικότητα, η ομορφιά , το “ψώνιο” κάποιων προβάτων;
Αυτά λοιπόν σας τα γράφω γιατί τώρα στη δική μας πραγματικότητα, εννοώντας τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, κάποιοι ή μας κοροϊδεύουν ή απλά κάτι πίνουν και δεν μας δίνουν. Για παράδειγμα η Τρόικα έφυγε με ανοικτά τα θέματα του φυσικού αερίου, της ΑΤΑ και των ιδιωτικοποιήσεων ημικρατικών οργανισμών. Κι ενώ ο Πρόεδρος Χριστόφιας χθες έλεγε στους αρχηγούς των κομμάτων ότι δεν υπογράφει τέτοιο Μνημόνιο, σήμερα (22/11) από τις Βρυξέλες μας είπε ότι είμαστε πολύ κοντά στην υπογραφή του Μνημονίου με τον Υπ. Οικονομικών να συμφωνεί και να λέει μάλιστα ότι «έχουμε κάνει τέτοιες διευθετήσεις που μπορώ να πω με ικανοποίηση και βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα όσον αφορά τη δυνατότητα του κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του μέχρι την ημερομηνία που θα πάρουμε την πρώτη εκταμίευση».
Αν φανταστεί κανείς το οικονομικό μας αδιέξοδο ως θεατρική παράσταση θα μπορούσε κάλλιστα να δανειστεί τον κινηματογραφικό τίτλο “σεξ, ψέματα και δανειστές”. Θα μπορούσε, επίσης, να ελπίσει σε ένα “happy end”, ακόμη και αν η αγωνία κορυφωθεί. Όμως, το έργο δεν ακολουθεί το σενάριο, οι πρωταγωνιστές αποχωρούν, (το σεξ κόπηκε λόγω άγχους) και οι θεατές, όλοι εμείς, αφού πληρώσουμε όλα τα έξοδα της παράστασης απλά βλέπουμε του τίτλους τέλους, χωρίς να έχουμε παρακολουθήσει όλη τη θεατρική παράσταση.
Γι’ αυτό σας λέω, όπως και τα συμπαθή τετράποδα έτσι και όλους εμάς προσπαθούν να μας πάνε να βοσκήσουμε εκεί που θέλουν να μας πάνε και προσπαθούν να μας κάνουν να σκεφτόμαστε όπως θέλουν να σκέφτονται και να βολευόμαστε μέσα στο μαντρί μας γιατί έξω από αυτό άλλοι κάνουν κουμάντο και εμείς απλώς κάνουμε τουμπεκί ψηλοκομμένο.
Μάλιστα αν βρεθεί κάποιος να μου πεί “Οχι,εγώ δεν κάνω μπεεε” τότε είσαστε από την κατηγορία των προβάτων που πάνε πρώτα για σφαγή, από τα τραγικά ζώα που το ένα ακολουθεί το άλλο στον γκρεμό έτσι απλά γιατί όλα κατά εκεί βαδίζουν και ενώ έχουν αρχίσει να πέφτουν ακόμη δεν έχουν καταλάβει το τι έχει συμβεί.
Όχι λοιπόν, όλοι μπορούμε να γίνουμε λύκοι έξω από το μαντρί, μονάχοι αλλά ελεύθεροι. Απλά επιλέξτε το , δεχτείτε τις συνέπειες και ζήστε σαν μοναχικοί λύκοι, ελεύθεροι λύκοι, αλλιώς συνεχίστε να ζείτε σαν πρόβατα, με τον κουτσουρεμένο μισθό, τη μιζέρια, την καθημερινή κοινωνική εξαθλίωση, την ανεργία, την ακρίβεια, τις πτωχεύσεις και το καθημερινό βέλασμα, ενώ κάποιοι «τσοπάνηδες» θα τρίβουν τα χέρια τους… (και φυσικά εννοώ τους τσοπάνηδες της Τρόικας).
