{loadposition ba_textlink}
Από σημειώσεις που γράφτηκαν την περίοδο 1980-2014 και αφορούν διάφορες εκφάνσεις του βίου, την καθημερινή συμπεριφορά, τον έρωτα, την κοινωνική και την πολιτική ζωή, τη λογοτεχνία και την τέχνη, αποτελείται το νέο βιβλίο του Τίτου Πατρίκιου με τίτλο “Ο πειρασμός της νοσταλγίας. Σημειώσεις καθημερινότητας”, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κίχλη και που παρουσιάστηκε την Τρίτη στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα.
Όπως διαβάζουμε στο σημείωμα της εκδότριας Γιώτας Κριτσέλη, η αφετηρία, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου, “είναι συχνά βιωματική: πρόσωπα, καταστάσεις, ιδεολογικά και πολιτικά διλήμματα με τα οποία ήρθε αντιμέτωπος ο συγγραφέας στη ζωή του”.
Με την έννοια αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συγκροτούν μια έμμεση αυτοβιογραφία, ωστόσο, χάρη στην καθολικότητα των παρατηρήσεων, αποκτούν χαρακτήρα αφορισμών και η αυτογνωσία καταλήγει να γίνει ανθρωπογνωσία, γράφει η εκδότρια.
Τον Τίτο Πατρίκιο και τους εκλεκτούς φίλους του καλωσόρισε στο Σπίτι της Κύπρου η Μορφωτικός Σύμβουλος της Πρεσβείας της Δημοκρατίας στην Αθήνα, Μαρία Παναγίδου, η οποία εξέφρασε τη χαρά της που και η Λευκωσία συμπεριλαμβάνεται στη «γεωγραφία» των σύντομων κειμένων του πειρασμού της νοσταλγίας και των σημειώσεων καθημερινότητας του νέου βιβλίου του.
Αναφερόμενη στον ποιητή, χρησιμοποιώντας και παραθέτοντας μία από τις δικές του σημειώσεις, είπε ότι κλασικός είναι ένας μοντέρνος που δεν παλιώνει ποτέ.
Για το βιβλίο μίλησαν η φιλόλογος Ελένη Αντωνιάδου, ο βιβλιογράφος, ποιητής Δημήτρης Δασκαλόπουλος και η κριτικός λογοτεχνίας, μεταφράστρια Κατερίνα Σχινά.
Σε όσους αναρωτιούνται πώς αλλά και γιατί ένας ποιητής καταπιάνεται και με τον πεζό λόγο, η κ. Αντωνιάδου, αφού έκανε αναφορά στην πεζογραφία του, το σημαντικό μεταφραστικό έργο και τα κριτικά κείμενα του, επεσήμανε πώς ο Πατρίκιος, ως στάση ζωής, … είναι πρωτίστως ποιητής, αλλά αυτό δεν μειώνει επ΄ ουδενί την αξία και τη σημασία των πεζών του κειμένων.
Το νέο βιβλίο του, συνέχισε η κ. Αντωνιάδου, ισορροπεί θαυμαστά ανάμεσα στο βαθύ και το ιλαρό, ανάμεσα στα μικρά και τα μεγάλα της ζωής που τα φωτίζει εξίσου η σοφία του Τίτου Πατρίκιου.
Οι Σημειώσεις του Πειρασμού της νοσταλγίας, τις οποίες ο κ. Δασκαλόπουλος χαρακτηρίζει ως Σκέψεις, επειδή εκφράζουν τις αντιδράσεις του Πατρίκιου στα ερεθίσματα που του παρέχουν πρόσωπα και καταστάσεις, μπορούν, κατά τη γνώμη του, να ταξινομηθούν και να ομαδοποιηθούν στις ακόλουθες κατηγορίες: σκέψεις περί πολιτικής γενικώς, … σκέψεις που διατυπώνονται για την εν ευρεία έννοια «ποιητική» και κείμενα … που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ηθικά αξιώματα ή γνωμικά.
Εστιάζοντας στον πολιτικό, τον ιστορικό Πατρίκιο, μια από τις πολλές πλευρές ενός διανοούμενου ποιητή, η κ. Σχινά επεσήμανε ότι ο Πατρίκιος συντάσσεται με την πραότητα, την αποστασιοποιημένη παρατήρηση, τον ήπιο συγκερασμό.
Δεν εκτρέπεται σε ηθικισμούς, δεν προβάλλει, έστω και μέσα σε παρενθέσεις, ένα όραμα για το δέον, για το ορθό, δεν πορεύεται με βάση σκουριασμένους προκαθορισμούς, συνέχισε η κ. Σχινά.
Ο Τίτος Πατρίκιος, αφού ευχαρίστησε τους εισηγητές και το ακροατήριο, διάβασε πολλές από τις “Σημειώσεις Καθημερινότητας”.
Πηγή: KYΠΕ
