Κλειδί η αλληλεγγύη, για το σύστημα ασύλου στην Ευρώπη – σημαντικές ανακοινώσεις σε δημοσιογράφους, στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Του Μάριου Δημητρίου
Το πολιτικό…μνημόσυνο του παρόντος συστήματος ασύλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βασισμένου στον Κανονισμό του Δουβλίνου, έκαναν στις 6 και 7 Ιουνίου 2017 σε διήμερο σεμινάριο για δημοσιογράφους από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, ο Ιταλός Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Antonio Tajani, ο Έλληνας Επίτροπος για τη Μετανάστευση Δημήτρης Αβραμόπουλος, η Σουηδέζα Εισηγήτρια για την Αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου Cecilia Wikstrom, η Ιρλανδέζα Επικεφαλής της Μονάδας Πολιτικής και Νομικής Υποστήριξης της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, για την Ευρώπη, Sophie Maggenis και Ευρωβουλευτές από διάφορα κόμματα του ΕΚ. Το σεμινάριο στο οποίο συμμετείχαν δεκάδες δημοσιογράφοι από τις χώρες της ΕΕ, είχε τίτλο «Μια δίκαιη μοιρασιά στην Ευρώπη – Δημιουργώντας ένα κοινό σύστημα ασύλου». Από την Κύπρο συμμετείχαμε ο υπογράφων για την «24» και οι συνάδελφοι Κυριάκος Πενηνταέξ για τo «SIGMA TV» και Στέλιος Χαραλάμπους για το «TVOneNews».
«Ψωνίζοντας» καθεστώς ασύλου
«Είναι καιρός για τα κράτη μέλη της ΕΕ να συνεργαστούν μεταξύ τους για να εφαρμόσουν διαδικασίες ασύλου με στόχο να σταματήσουν το φαινόμενο του «shopping» για καθεστώς ασύλου, από αιτητές ασύλου», είπε μεταξύ άλλων στην παρέμβασή του ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Antonio Tajani, κλείνοντας στις 7 Ιουνίου 2017 τις εργασίες του σεμιναρίου. (Σε φαινόμενο «asylum shopping», αναφέρθηκε την προηγούμενη μέρα στην τοποθέτησή του και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος). Σύμφωνα με τον Antonio Tajani, «οι πρόσφυγες που επαναγκαταστάθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες στο πλαίσιο του σχετικού προγράμματος της ΕΕ, μετακινήθηκαν εντός της Ένωσης, σε πιο ευημερούσες χώρες, όπως η Γερμανία και η Σουηδία». Πρόσθεσε ότι «προς το παρόν οι κανονισμοί δεν εφαρμόζονται από όλους κι αυτό πρέπει να γίνει, για να μην καταλήξουμε με ανθρώπους που «ψωνίζουν» άσυλο, πράγμα που θα υπονόμευε την αξιοπιστία μας». Σχετική με το φαινόμενο αυτό, είναι η αναφορά της ερευνήτριας και πολιτικής αναλύτριας Agnese Lace από τη Λετονία, η οποία μιλώντας στο σεμινάριο λίγο πριν τον Antonio Tajani, ανέφερε ότι η Λετονία ανέλαβε να φιλοξενήσει 380 πρόσφυγες ως μέρος του προγράμματος επανεγκατάστασης, αλλά οι 313 από αυτούς, μετακινήθηκαν στη Σουηδία, τη Γερμανία και τη Δανία. Ανέφερε ως λόγους της μετακίνησης αυτής, τους πολύ χαμηλούς, μηνιαίους μισθούς των 120 ευρώ, τα γλωσσικά εμπόδια και τις ελάχιστες διαθέσιμες ευκαιρίες για εργοδότηση.
Ο Antonio Tajani μιλά στους δημοσιογράφους στις 7 Ιουνίου 2017.
Τι προνοεί το νέο σύστημα
Όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η χωρίς προηγούμενο μαζική άφιξη μεταναστών στην Ευρώπη από τη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν το 2015 και 2016, αποκάλυψε την αδυναμία του παρόντος συστήματος, που καθορίζει ότι τα κράτη μέλη της πρώτης γραμμής, καταγράφουν όλους τους αιτητές ασύλου που εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το παρόν σύστημα υποχρεώνει τα κράτη μέλη όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, όπου κατέφυγαν για πρώτη φορά οι περισσότεροι πρόσφυγες, να επεξεργαστούν τις αιτήσεις για όλους τους πρόσφυγες. Στη θεωρία, οποιοσδήποτε εισέρχεται στην ΕΕ μέσω ενός κράτους μέλους, πρέπει να επιστρέφεται σε αυτό το κράτος μέλος, αν γίνει αντιληπτός οπουδήποτε αλλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που έγινε, ήταν ότι τα κράτη της πρώτης γραμμής και άλλα κράτη μέλη, μέσω των οποίων οι πρόσφυγες ταξίδεψαν για να καταλήξουν στην καρδιά της Ευρώπης, δεν κατέγραψαν τους πρόσφυγες, μόλις αφίχθηκαν. Έτσι, το σύστημα επανεγκατάστασης 160 χιλιάδων αιτητών ασύλου προερχόμενων από την Ιταλία και την Ελλάδα, αποδείχτηκε μια αποτυχία, ενώ μόνο η Σουηδία και η Γερμανία ανέλαβαν την ευθύνη και δέχτηκαν την εγκατάσταση προσφύγων στο έδαφός τους. Μέσω της Εισήγησης που ετοιμάσθηκε από τη Σουηδέζα Ευρωβουλευτίνα Cecilia Wikstrom, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εργάζεται τώρα πυρετωδώς για να αναθεωρήσει το παρόν σύστημα ασύλου της ΕΕ και τον σχετικό Κανονισμό του Δουβλίνου. Τα κυριότερα σημεία της αλλαγής, προνοούν ότι:
*Όλα τα κράτη μέλη θα μοιράζονται την ευθύνη για τους αιτητές ασύλου.
*Οι άνθρωποι που χρειάζονται διεθνή προστασία, θα τη λαμβάνουν με πολύ πιο γρήγορες διαδικασίες, ενώ εκείνοι που δεν έχουν δικαίωμα ασύλου, θα επιστρέφονται ταχέως στις πατρίδες τους, με αξιοπρεπή τρόπο.
*Όλοι οι αιτητές ασύλου θα καταγράφονται μόλις αφιχθούν στην ΕΕ και τα κράτη μέλη με εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, θα τους προστατεύουν και θα τους συντηρούν. Αν μια χώρα βιώνει ένα ασυνήθιστα μεγάλο κύμα αιτητών ασύλου και φτάσει στο 100% του ποσοστού που της αναλογεί, τότε θα λειτουργεί αυτόματα η μεταφορά και επανεγκατάσταση των προσφύγων, σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ.
«Μια εποικοδομητική συζήτηση»
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος άρχισε την ομιλία του, υποβάλλοντας ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση μεταξύ τρομοκρατίας και μετανάστευσης. «Ακούμε φωνές», είπε, «ότι για λόγους ασφαλείας, δεν πρέπει να δέχεται η Ευρώπη, αιτητές ασύλου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από την τρομοκρατία, δεν τη δημιουργούν. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις όπου βλέπουμε αιτητές ασύλου να εμπλέκονται σε θέματα ασφάλειας. Η επίθεση στο Βερολίνο είναι ακόμα φρέσκια στη μνήμη μας». (σ. σ. Αναφερόταν στο έγκλημα του Τυνήσιου αιτητή ασύλου στη Γερμανία, Ανις Αμρί, μέλους του Ισλαμικού Κράτους, που σκότωσε 12 ανθρώπους ρίχνοντας κλεμμένη νταλίκα πάνω σε πλήθος, σε χριστουγεννιάτικη αγορά στο Βερολίνο, τον Δεκέμβρη 2016). Συνέχισε λέγοντας ο κ. Αβραμόπουλος: «Πρέπει να είμαστε – και είμαστε – σε επαγρύπνηση. Όμως δεν μπορούμε να δεχτούμε τη ψευδή ρητορική, που εξισώνει τους πρόσφυγες, με τρομοκράτες. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την αφήγηση της διαίρεσης και της αντιπαράθεσης που προωθούν οι τρομοκράτες. Όπως ξέρετε πριν μερικούς μήνες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε τη μεταρρύθμιση του συστήματος ασύλου, για να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό κοινό σύστημα ασύλου το οποίο να μπορεί ν’ αντέχει στο μέλλον, να βασίζεται σε κοινούς κανόνες και σε μια ίση κατανομή ευθυνών. Θα πρέπει να έχουμε μια ανοικτή και εποικοδομητική συζήτηση, όχι μόνο με τους νομοθέτες, αλλά και με το κοινό, για να αντιμετωπισθούν και οι ανησυχίες των πολιτών».
Ο Μάριος Δημητρίου με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στις 6 Ιουνίου 2017, στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
Η διαχείριση της μετανάστευσης
Σύμφωνα με τον Δ. Αβραμόπουλο, «έχουμε μπει σε μια εποχή κινητικότητας των ανθρώπων και το θέμα δεν είναι πώς να σταματήσουμε τη μετανάστευση, αλλά πώς να τη διαχειριστούμε. Η προσφυγική κρίση, μας έμαθε ότι τα αμιγώς εθνικά μέτρα, δεν δίνουν ικανοποιητικές λύσεις για κανένα κράτος μέλος ξεχωριστά, ούτε για την ΕΕ στο σύνολό της. Μια προσέγγιση κατακερματισμένη και εσωστρεφής, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της μετανάστευσης σφαιρικά, αλλά υπονομεύει το ίδιο το ευρωπαϊκό σχέδιο και θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση, με ένα πνεύμα πραγματικής αλληλεγγύης και ευθύνης, είτε για να βελτιώσουμε τις επιστροφές, να αντιμετωπίσουμε τους διακινητές και να θωρακίσουμε τα σύνορα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να το κάνει μόνη της και χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη, για να προστατεύσουμε τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να προσφέρουμε προστασία σε αιτητές ασύλου που πραγματικά τη χρειάζονται, για να εξαρθρώσουμε τα δίκτυα των διακινητών και να τους παραδώσουμε στη δικαιοσύνη και για να στείλουμε πίσω εκείνους που δεν έχουν δικαίωμα να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Περισσότερη Ευρώπη σημαίνει να εφαρμόσουμε μια προσέγγιση κατανόησης στη διαχείριση της μετανάστευσης. Περισσότερη Ευρώπη δεν σημαίνει να αφαιρέσουμε αρμοδιότητες ή ευθύνες που έχουν κράτη μέλη, όπως ίσως κάποιοι φοβούνται. Περισσότερη Ευρώπη σημαίνει καλύτερη κοινή διαχείριση της κοινής πρόκλησης. Δεν αρκούν οι συμφωνημένες και εφαρμόσιμες δράσεις των κρατών μελών. Για να ολοκληρώσουμε τη συνολική μας προσέγγιση για τη διαχείριση της μετανάστευσης, είναι απαραίτητη προϋπόθεση η μεταρρύθμιση του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου».
Ένα ευρωπαϊκό success story
«Αν η προσφυγική κρίση των τελευταίων τριών ετών έδειξε κάτι, αυτό είναι ότι το status quo του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, δεν είναι πια, επιλογή», τόνισε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και συνέχισε: «Οι δομικές αδυναμίες του παρόντος συστήματος, είναι προφανείς, μετά την προσφυγική κρίση. Εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες ασύλου. Οι συνθήκες υποδοχής των αιτητών ασύλου, τα ποσοστά αναγνώρισης και η μορφή προστασίας που χορηγείται στους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, ποικίλλουν. Αυτές οι διαφορές οδηγούν στις δευτερογενείς μετακινήσεις και στο asylum shopping και αυτό οδηγεί σε μια ανισομερή κατανομή των ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, για να δοθεί προστασία σε αυτούς που τη χρειάζονται. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα ισχυρό σύστημα ασύλου, βασισμένο στην αλληλεγγύη και στην κοινή ευθύνη. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα του συστήματος, αλλά και στην ίση, αξιοπρεπή αντιμετώπιση των αιτητών ασύλου σε ολόκληρη την ΕΕ. Εμείς προτείνουμε να ενσωματώσουμε στο σύστημα διάφορα στοιχεία που θα βελτιώσουν την ευρωπαϊκή ένταξη και θα διασφαλίζουν τα δικαιώματα των αιτητών σε όλη τη διαδικασία και σε όλη την επικράτεια της ΕΕ. Για να διασφαλίσουμε μια Ευρώπη χωρίς εσωτερικά σύνορα, χρειαζόμαστε ένα σύστημα Δουβλίνου που να είναι σαφές, προβλέψιμο, αποτελεσματικό και δίκαιο. Προς επίτευξη αυτού του στόχου, χρειάζεται δέσμευση των κρατών μελών για υιοθέτηση δεσμευτικών, νομικών κανόνων. Γι’ αυτό προτείνουμε όπως σε μελλοντικές κρίσεις, οι ευθύνες να μοιράζονται και να κατανέμονται, όταν ένα ή περισσότερα κράτη μέλη, υφίσταται υπερβολικό φόρτο. Ήρθε η ώρα για τα κράτη μέλη να δείξουν την πολιτική τους δέσμευση και θέληση να κινηθούν μπροστά για αναθεώρηση ενός κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου και ειδικότερα του Κανονισμού του Δουβλίνου. Πρέπει να κοιτάξουμε το φαινόμενο της μετανάστευσης με ένα νέο τρόπο, στρατηγικό και ολοκληρωμένο ώστε να μετατρέπουμε τις προκλήσεις, σε ευκαιρίες. Η αλληλεγγύη μεταξύ μας θα μας επιτρέψει να κάνουμε τη μετανάστευση, ένα ευρωπαϊκό success story».
Οι Ούγγροι πρόσφυγες του 1956
Απαντώντας σε Ούγγρο δημοσιογράφο που του ζήτησε να σχολιάσει αναφορά της Εισηγήτριας για την Αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου Cecilia Wikstrom, ότι θα μπορούσε να επιβληθεί στις χώρες που δεν δέχονται αιτητές ασύλου, πάγωμα των διαρθρωτικών ταμείων, ο Δ. Αβραμόπουλος, του υπέδειξε ότι «προέρχεται από μια χώρα που πέρασε πολλά τα τελευταία χρόνια, αφού οι πρόγονοί του γνώρισαν καλά τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, όταν 500 χιλιάδες Ούγγροι εγκατέλειψαν την Ουγγαρία το 1956 και ήρθαν στην Ευρώπη». Πρόσθεσε ότι «θα περιμέναμε περισσότερα από την Ουγγαρία και ακόμα περιμένουμε ότι η ουγγρική κυβέρνηση θα εφαρμόσει όσα όλοι από κοινού αποφασίσαμε πριν δύο χρόνια, στο Λουξεμβούργο. Όπως είπα προηγουμένως, χρειάζεται τα κράτη μέλη να δείξουν αλληλεγγύη και ευθύνη που δεν είναι μόνο ηθικές λέξεις αλλά έχουν, πολιτικό και νομικό βάρος και είναι υποχρεωτικές για όλα τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν την πολιτική που όλοι μαζί αποφασίσαμε. Η μεταναστευτική κρίση θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό όραμα και εγχείρημα, πιο πολύ από την οικονομική κρίση κι αυτό ίσως ακούγεται υπερβολή, αλλά έχουμε πολιτικό, ιστορικό και ηθικό χρέος να προστατεύσουμε αυτά που κληρονομήσαμε και να ενισχύσουμε την ενότητα της Ευρώπης».
Η συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας
Στη διάρκεια της συζήτησης, Έλληνας δημοσιογράφος έθεσε στον Δ. Αβραμόπουλο, το θέμα της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το μεταναστευτικό τον Μάρτιο 2016 , σύμφωνα με την οποία, όλοι οι παρανόμως εισερχόμενοι από την Τουρκία στην Ελλάδα από τις 20 Μαρτίου 2016 και εξής, θα επιστρέφουν στην Τουρκία. Επίσης για κάθε Σύρο ο οποίος θα επιστρέφει στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία στην ΕΕ, με προτεραιότητα βασισμένη στα Κριτήρια του ΟΗΕ. Η Τουρκία από την άλλη δεσμεύεται να λάβει οποιαδήποτε αναγκαία μέτρα για να αποτρέψει να ανοίξουν νέα μονοπάτια παράνομης μετανάστευσης από την Τουρκία προς την ΕΕ. Ο κ. Αβραμόπουλος απάντησε ότι «πριν 17 μήνες που οι δύο χώρες έφτασαν στη συμφωνία, είχαμε 15 χιλιάδες διελεύσεις μέσω του Αιγαίου, προς την Ευρώπη. Το πόσο επιτυχής είναι η Ευρω-Τουρκική αυτή δήλωση ως προς την εφαρμογή της, φαίνεται από το ότι ο αριθμός αυτός τον τελευταίο χρόνο, έχει πέσει κατά μέσο όρο στα 50 άτομα την ημέρα. Αυτή η Ευρω-Τουρκική δήλωση, προβλέπει ότι οι επιτροπές που έχουν συσταθεί από τις δύο πλευρές, θα πρέπει να διεκπεραιώνουν με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς τα αιτήματα που υποβάλλονται για την παροχή ασύλου. Λειτουργεί λοιπόν η Ευρω-Τουρκική δήλωση και μάλιστα πρέπει να πω, ακόμα και κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία. Αυτό δείχνει την πραγματική βούληση της Τουρκίας να συνεργαστεί με την Ευρώπη και πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να συνεχίσει να λειτουργεί η δήλωση και στο μέλλον. Και εδώ ακριβώς είναι κατανοητό, πόσο σημαντική είναι η συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Και θέλω να πιστεύω ότι τίποτα δεν θα διασαλεύσει αυτή τη συνεργασία, γιατί είναι προς όφελος και της Ευρώπης και της Τουρκίας και της Ελλάδας».
Μερικοί από τους δεκάδες δημοσιογράφους από όλες τις χώρες της ΕΕ, που συμμετείχαν στο σεμινάριο.
Η πινελιά του Σταύρου Μυρογιάννη
Μια έντονα ελληνική πινελιά, αποτέλεσε η παρέμβαση στο σεμινάριο, του Σταύρου Μυρογιάννη, Υπεύθυνου του ανοιχτού Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στο Καρά Τεπέ Μυτιλήνης, του Δήμου Λέσβου, ενός από τους πέντε προσκεκλημένους από όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, που διηγήθηκαν επιτυχημένες ιστορίες φιλοξενίας και ένταξης μεταναστών. (Οι υπόλοιποι προέρχονται από τη Λετονία, την Ουγγαρία, το Βέλγιο και τη Γερμανία). «Λέγομαι Σταύρος Μυρογιάννης και έρχομαι από την υπέροχη Λέσβο, ένα ελληνικό νησί γεμάτο φιλοξενία και αλληλεγγύη», είπε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους και συνέχισε: «Αν πάρουμε το ρομαντικό κομμάτι της υπόθεσης, (παρόλο που εγώ προσωπικά δεν είμαι καθόλου ρομαντικός, είμαι ρεαλιστής και βλέπω τα πράγματα κατά πρόσωπο), εμείς στη Λέσβο νιώθουμε αντιπρόσωποι της ευρωπαϊκής φιλοξενίας. Κι αυτό γιατί από τον Απρίλη 2015 που άρχισε η κρίση, μέχρι τον Οκτώβρη 2015, με την άφιξη χιλιάδων ανθρώπων που είχαν ανάγκη να φιλοξενηθούν, ζητώντας άσυλο και επανένωση με τις οικογένειές τους, ζούσαμε σε μια κόλαση, με τόσο μεγάλη άφιξη επισκεπτών ταξιδιωτών, με μεγάλες ανάγκες επιβίωσης και φιλοξενίας. Αλλά, μέσα σε λίγους μήνες, άλλαξαν σχεδόν τα πάντα, με τη βοήθεια της ΕΕ, των ΜΚΟ και του ελληνικού κράτους και γυρίσαμε την κόλαση, στην κανονικότητα. Σχεδιάσαμε ένα καινούργιο ανοιχτό Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στο Καρά Τεπέ, όπου τώρα φιλοξενούμε 800 ανθρώπους – φανταστείτε ότι άρχισε τη λειτουργία του φιλοξενώντας 5 χιλιάδες ανθρώπους! Βασίσαμε όλη τη στρατηγική λειτουργία του, στις λέξεις ελευθερία, δημοκρατία, σεβασμός, αξιοπρέπεια. Ήταν μια υπόθεση των κατοίκων, των δημοτών, γιατί η φιλοξενία και η αλληλεγγύη είναι στο DNA μας – αγαπάμε τον συνάνθρωπο και τον επισκέπτη και στεναχωριόμαστε μόνο όταν δεν μπορούμε να προσφέρουμε όσα θέλουμε, στους πρόσφυγες και μετανάστες, που για μας είναι φιλοξενούμενοι ταξιδιώτες. Γιορτάζουμε μαζί τους το Ραμαζάνι και αυτοί μαζί μας το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, καθώς άνθρωποι με διάφορες θρησκείες και εθνικότητες, ζούμε αρμονικά, κάτω από τη στέγη της οικογένειας, του σεβασμού και της αξιοπρέπειας».
Φωτό: Η στιγμή που ο Σταύρος Μυρογιάννης προσεγγίζει τον Antonio Tajani, μόλις ο δεύτερος τέλειωσε την ομιλία του (7 Ιουνίου 2017). Είπε στην «24» ότι ο φάκελος που παρέδωσε στον κ. Tajani, περιέχει ένα ψηφιακό δίσκο (cd) με φωτογραφίες από τη φιλοξενία των μεταναστών στη Λέσβο.
