Η μεγάλη στροφή στην ευρωπαϊκή πολιτική έχει ήδη ξεκινήσει και όλα δείχνουν ότι έως τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου θα υπάρχουν στο τραπέζι αρκετά νέα δεδομένα που θα βάλουν και το ελληνικό πρόβλημα σε νέα βάση.
Η βάση για τις νέες αποφάσεις είναι το σχέδιο για τον νέο προϋπολογισμό των 17 χωρών της ευρωζώνης, το οποίο θα φέρει για συζήτηση στη Σύνοδο Κορυφής ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Χέρμαν Βαν Ρομπάι. Ο προϋπολογισμός της ευρωζώνης θα είναι ξεχωριστός από αυτόν των «27» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο οποίος είναι «ασήμαντος», καθώς αντιστοιχεί μόλις στο 1% του ΑΕΠ των χωρών της Ε.Ε.
Στόχος πλέον είναι να δημιουργηθεί ένα πρόπλασμα Ομοσπονδιακής Ευρωζώνης με υπουργείο Οικονομικών το οποίο θα διαχειρίζεται με δικό του προϋπολογισμό, που θα έχει έσοδα από ευρωομόλογα μικρής διάρκειας (για την ακρίβεια, έντοκα γραμμάτια) και θα χρηματοδοτεί επενδύσεις και άλλες αναπτυξιακές δράσεις με ειδική μέριμνα για τις χώρες που βρίσκονται σε ύφεση.
Το σχέδιο προβλέπει ότι θα χρηματοδοτηθούν οι χώρες του Νότου και κατά προτεραιότητα εκείνες που βρίσκονται υπό καθεστώς στήριξης (μνημόνια), όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία αλλά και η Ιρλανδία, προκειμένου να γίνουν επενδύσεις, αλλά και να χρηματοδοτηθεί η καταπολέμηση της ανεργίας.
Προϋπόθεση, βέβαια, για τη συμμετοχή στον νέο προϋπολογισμό θα είναι η τήρηση των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, δηλαδή οι χώρες-μέλη θα έχουν οφέλη από τον προϋπολογισμό της ευρωζώνης μόνο εφόσον οι εθνικοί προϋπολογισμοί τους εγκρίνονται από το Συμβούλιο Υπουργών και η εφαρμογή τους ελέγχεται εκ των υστέρων από το νέο «υπουργείο Οικονομικών».
Επίσης, γίνεται λόγος για κοινές πολιτικές ανταγωνιστικότητας, οι οποίες σε απλή γλώσσα μεταφράζονται σε απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, μείωση των κρατικών δαπανών και περικοπές στο κράτος πρόνοιας.
Το πολιτικό σκεπτικό πίσω από αυτές τις προτάσεις είναι ότι πιο εύκολα θα εγκριθούν από τα εθνικά κοινοβούλια αποφάσεις για στήριξη της απασχόλησης παρά νέα «κουρέματα» του χρέους και πακέτα διάσωσης. Επιπλέον, οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, συμφωνούν στην έκδοση ευρωομολόγων, εφόσον όμως δεν αντιστοιχούν συνολικά στο υφιστάμενο χρέος των κρατών-μελών, αλλά μόνο στο ποσό εκείνο που θα αντιστοιχεί στον προϋπολογισμό της ευρωζώνης.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι πότε θα ληφθούν οι αποφάσεις για τον προϋπολογισμό της ευρωζώνης, αφού, σύμφωνα με ορισμένες πηγές από τις Βρυξέλλες, το σχέδιο έχει μακροχρόνιο ορίζοντα, ενώ αντιθέτως, κατά άλλες, οι αποφάσεις επισπεύδονται λόγω του αδιεξόδου στο οποίο δείχνει να οδηγεί και πάλι η εξέλιξη της ευρωκρίσης.
