Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, θυμόμαστε μερικές ταινίες που έχουν σχολιάσει -συχνά μέσα από γλαφυρές και τραυματικές σκηνές- περιστατικά βιασμού, ενδοοικογενειακής βίας, εκπόρνευσης, αλλά και ψυχολογικής κακοποίησης.
A Streetcar Named Desire (1952)
Το κλασικό θεατρικό έργο του Tennessee Williams μεταφέρεται στον κινηματογράφο από τον Elia Kazan, με τη Vivien Leigh στο ρόλο της καταθλιπτικής Blanche Dubois που κακοποιείται ψυχολογικά και λεκτικά από τον άξεστο και μέθυσο σύζυγο της αδελφής της -αλλά παρόλ’αυτά αντικείμενο του πόθου της- Stanley Kowalski τον οποίο ενσαρκώνει με αλησμόνητο τρόπο ο Marlon Brando. “Βασιλιάς σ’αυτό το σπίτι είμαι εγώ!”
The Colour Purple (1985)
Βασισμένο στο βραβευμένο με Pulitzer μυθιστόρημα της Alice Walker με τον ίδιο τίτλο, το ‘Πορφυρό Χρώμα’ του Steven Spielberg με τη Whoopi Goldberg διηγείται τη ζωή μιας άπορης έγχρωμης γυναίκας από την Αφρική που αποκτά σε ηλικία 14 ετών δύο παιδιά από τον ίδιο τον πατέρα της, τα οποία αναγκάζεται να αποχωριστεί μόλις γεννηθούν, ενώ η ίδια υποχρεώνεται να παντρευτεί έναν πλούσιο χήρο, ο οποίος τη χτυπάει, την κακομεταχειρίζεται και της συμπεριφέρεται σαν σκλάβα του.
The Accused (1988)
Μία από τις πρώτες Αμερικάνικες ταινίες που καταπιάστηκαν με το θέμα του βιασμού, ήταν “Η Κατηγορούμενη” του Jonathan Kaplan. Βασισμένο στην πραγματική ιστορία μιας γυναίκας που βιάστηκε διαδοχικά από μια ομάδα μεθυσμένων ανδρών σε ένα μπαρ στη Μασαχουσέτη, το φιλμ χάρισε στη Jodie Foster το πρώτο της Oscar, όταν ήταν μόλις 27 ετών.
Thelma & Louise (1991)
Δύο φίλες μπαίνουν σε ένα κάμπριο και το σκάνε από τα σπίτια τους, σε αναζήτηση μιας ανεξάρτητης και απελευθερωμένης ζωής. Κατά τη διάρκεια της εκδρομής τους, η Thelma (Geena Davis) μεθάει σε ένα μπαρ και αρχίζει να χορεύει με έναν θαμώνα που στη συνέχεια αποπειράται να τη βιάσει. “Δεν μπορούμε να πάμε στην αστυνομία! Ήσουν μεθυσμένη χόρευες μαζί του, κανείς δεν θα πιστέψει ότι σε βίασε!”
Sleeping with the Enemy (1991)
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ψυχολογικά θρίλερ των 90’s, το “Νύχτες με τον Εχθρό Μου” του Joseph Ruben, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Nancy Price με τον ίδιο τίτλο, παρακολουθεί τη ζωή μιας γυναίκας (Julia Roberts) που σκηνοθετεί το θανατό της προκειμένου να γλιτώσει από τον αυταρχικό, κτητικό και βάναυσο σύζυγό της (Patrick Bergin). Παρόλο που αρχικά καταφέρνει να ξεφύγει και να ξεκινήσει τη ζωή της από την αρχή, η ηρωΐδα σύντομα συνειδητοποιεί πως το να δραπετεύσει από τον εφιάλτη δεν ήταν τελικά τόσο απλό.
Kids (1995)
Από το φάκελο “ταινίες που δε θέλω να ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου για κανένα λόγο ποτέ, π ο τ έ”, το σοκαριστικό και αμφιλεγόμενο φιλμ του Larry Clark, παρακολουθεί μια μέρα στη ζωή μιας ομάδας εφήβων στη Νέα Υόρκη, εκ των οποίων ένας (ονόματι Telly) έχει βίτσιο να κάνει sex μόνο με παρθένες (αγνοώντας πως είναι φορέας HIV). Προς το τέλος της ταινίας, σε ένα πάρτυ σε σπίτι, ο Telly ξεπαρθενιάζει μια 13χρονη, ενώ ο κολλητός του βιάζει την πρώην του Telly, όσο εκείνη είναι λιπόθυμη, υπό την επήρρεια ενός ναρκωτικού που της πάσαρε νωρίτερα ένας τύπος, με την υπόσχεση ότι θα την κάνει να νιώσει την μεγαλύτερη ευφορία που έχει αισθανθεί ποτέ…
Irréversible (2002)
Το πολυσυζητημένο φιλμ του Gaspar Noé περιλαμβάνει την πιο μεγάλη σε διάρκεια, γραφική και απίστευτα τραυματική σκηνή βιασμού που έχουμε δει ποτέ στον κινηματογράφο, με το πρόσωπο της πανέμορφης Monica Bellucci να γίνεται κιμάς σε πρώτο πλάνο και τις υπόγειες διαβάσεις -ακόμα και μέρα, στο φως του ήλιου- να έχουν επισήμως μετατραπεί στον μεγαλύτερο εφιάλτη κάθε γυναίκας (που άντεξε να δει τη σκηνή).
Monster (2003)
Βασισμένη στην πραγματική ιστορία της Aileen Wuornos, μιας πρώην ιερόδουλης που σκότωσε 7 άνδρες στη Florida στις αρχές των 00’s, η ταινία της Patty Jenkins χάρισε συνολικά 17 βραβεία ερμηνείας στη συγκλονιστική Charlize Theron. To φιλμ διηγείται την ιστορία μιας 45χρονης ομοφιλόφυλης γυναίκας που εγκατέλειψε την πορνεία και μεταμορφώθηκε σε μανιακό δολοφόνο, όταν ένας από τους πελάτες της τής φέρθηκε βάναυσα και τελικά τη βίασε. Τον Οκτώβριο του 2002 η Wuornos συνελήφθη, ομολόγησε και τελικά καταδικάστηκε σε θανατική ποινή.
Τhe Girl With The Dragon Tattoo (2011)
Η ιδιόρρυθμη και απροσάρμοστη Lisbeth Salander (Rooney Mara) βιάζεται και κακοποιείται επανειλημμένως από τον κοινωνικό λειτουργό της και επιτηρητή της. Εκείνη υπομένει το βασανιστήριο, αλλά παράλληλα σχεδιάζει την εκδίκησή της κρύβοντας μία κάμερα στην τσάντα της. Τελικά βιντεοσκοπεί τον βιασμό της, τον ακινητοποιεί με laser, τον κακοποιεί με έναν δονητή και του κάνει μόνιμο τατουάζ τη λέξη “βιαστής”. Η ικανοποίηση που προκαλεί στο θεατή μια τόσο δυσάρεστη σκηνή είναι μεταξύ άλλων και μία υπενθύμιση του πώς η δίψα για εκδίκηση είναι ικανή να μετατρέψει ένα θύμα σε χειρότερο τέρας από το θύτη του.
Πηγή: cosmo.gr
