 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Υπέροχος μήνας ο Ιούλιος. Όλοι στις παραλίες, πίνοντας με τα μαγιώ μας μπύρα και τρώγοντας φυστίκια η παγωτό, άλλοι στο βουνό ψάχνοντας για λοκμάδες, σούβλα και κλέφτικο και κάποιοι με την τσαντούλα και τα καπελάκια τους κάνουν σόου στο αεροδρόμιο ότι έχουν τα λεφτά να πάνε εξωτερικό για διακοπές. Δεν λέω. Καλά κάνει ο κόσμος και το ρίχνει λίγο έξω αλλά δυστυχώς, διαρκώς μόνο αυτό κάνει.
Τι κι αν την ίδια ώρα η Τρόϊκα πιέζει την Κυνέρνηση και τα κόμματα να τους πάρουν τα σπίτια με τις εκποιήσεις κατοικιών από τις τράπεζες, τι κι αν κανείς δεν πάτησε φέτος στην μαύρη επέτειο της φονικής έκρηξης στο Μαρί. Για την επέτειο τώρα του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής; “Χαρά στο πράγμα. Άστους να κάνουν ότι θέλουν”.
Το έγκλημα παραμένει χωρίς τιμωρία, διεξάγονται συνομιλίες στις οποίες ουσιαστικά μόνο οι εισβολείς “διαπραγματεύονται” και το θύμα εξισώθηκε με τον θύτη.
Θα μου πείτε τι θέλεις να κάνουμε. Μα αυτό λέω. Τίποτα δεν κάνουμε. Έχουμε γίνει οι πλέον ανενεργοί πολίτες, αδιάφοροι, που την ίδια ώρα κατηγορούν για τον δικό τους ύπνο την πολιτική τους ηγεσία και οποιονδήποτε άλλον πλην του εαυτού τους. Αυτοί είμαστε, αυτοί γίναμε. Υποταχθήκαμε στη μοίρα και την τύχη μας την οποία ορίζουν άλλοι, μας αρκεί το “υγεία να έχουμε” και “κρύψε να περάσουμε”. Όλα γίνονται για μας χωρίς εμάς, λες και έχουμε λύσεις να συνεχίσουμε τη ζωή μας σε κάποιον άλλο πλανήτη χωρίς προβλήματα.
Είμαστε ο ιδανικότερος λαός για τους ξένους που επιθυμούν να κάνουν ό,τι θέλουν είτε αυτό λέγεται κρίση είτε λύση στο Κυπριακό και ο ιδανικότερος επίσης λαός για μια πολιτική ηγεσία που όσα λάθη και αν κάνει, ξέρει πως ο πολίτης θα ξεχάσει και θα τους αναδείξει και πάλι. Οι λιγοστές εξαιρέσεις που μιλούν η αντιδρούν χαρακτηρίζονται υπερβολές και περιμένουμε λες και όλα θα διορθωθούν με επιφοίτηση του Αγίου πνεύματος. Απομονωθήκαμε, γίναμε “ξερόλες” και απαθείς, χλυαροί και μέτριοι. Πάθαμε αμνησία και εμβολιαστήκαμε με μια άνευ προηγουμένου αδιαφορία για όλα.
Η λέξη συλλαλητήριο κατέστη απαγορευτική και περνάμε σιγά – σιγά στο “πάνθεον” των ανόητων και δούλων στις επιβουλές τόσο εκ των έξω όσο κι εκ των έσω. Αυτό το καλοκαίρι χάσαμε το στοίχημα όχι μόνο για μας αλλά και για τα παιδιά μας.
Ένας λαός έπαψε να θυμάται, να τιμωρεί, να διαμαρτύρεται, να τιμά και να συμμετέχει και κατέστη άρρωστος και ασθενής, ανάπηρος με κάθε έννοια, διαγράφοντας απ´ την ψυχή του τον αγώνα, το σθένος, την αποφασιστικότητα και την δίψα ακόμη και για ζωή. Ένας λαός που ουδέποτε υπήρξε “κυρίαρχος”, που έχει επιλεκτική και πολύ κοντή μνήμη και που ψάχνει το λάθος το οποίο βέβαια φορτώνει πάντα σε τρίτους.
Σαράντα χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή, η απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας αντικαταστάθηκε με λέξεις και έννοιες όπως η επανένωση και η ειρηνική συμβίωση, κάνουμε διακοπές στα εδάφη που οι Τούρκοι εισβολείς καταπατούν και κρατούν παράνομα, εμπορευόμαστε με αυτούς και παρεξηγήσαμε κάθε μορφή και έννοια της ειρήνης, του δίκαιου και του σωστού. Αυτή η νοοτροπία και ο ραγιαδισμός εύχομαι και ελπίζω να μην είναι η αιτία το επόμενο η έστω, κάποιο επόμενο καλοκαίρι, να μην μας βρει με ακόμη μια μαύρη επέτειο…
