Συμφωνώ είναι πάρα πολύ σημαντικά θέματα και οι αποφάσεις του ενδιάμεσου χώρου για τις Προεδρικές του 2013, το 1,8 δις για τη Λαϊκή, οι εξαγγελίες για το νέο πακέτο μέτρων, ο μηχανισμός στήριξης που μπήκε στο λεξιλόγιο και τη καθημερινότητα όλων.
Πιστεύω όπως όλοι που φωνάζουν ότι πρέπει να γίνει κάθαρση σε όλους τους τομείς και να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά. Να την πληρώσουν όλοι παραππόττες που λένε στα καφενεία. Αυτοί που φταίνε βέβαια και όχι όλοι όσοι γενικά ακούγονται. Μιας και σε αυτή τη χώρα όλοι εμπλέκονται και όλοι ακούγονται και πρέπει να τρέξεις να αποδείξεις ότι δεν είσαι ένοχος ή ελέφαντας, ούτε φίλος εξ αγχιστείας τετάρτου βαθμού.
Συμφωνώ και επαυξάνω. Πόσο, όμως, μπορεί να αντέξει το στομάχι, το μυαλό και η ψυχή ενός Κύπριου πολίτη όταν αυτά είναι η κύρια και σχεδόν μοναδική του ενημέρωση όταν παρακολουθεί τηλεόραση ή διαβάζει εφημερίδα. Σκάνδαλα υπάρχουν παντού. Δόξα τω Θεώ, η Ιταλία, η Αμερική έχουν δεκάδες κάθε χρόνο για να πορεύονται. Όμως ό Τύπος και κυρίως η τηλεόραση, ασχολούνται και με άλλα θέματα, θετικά ή ευχάριστα, όχι γιατί πρέπει να συγκαλύψουν τις ανομίες των προηγούμενων, αλλά γιατί απλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει υγιώς έχοντας μόνο την αρνητική δημοσιότητα για να τρέφεται- άλλωστε ο άνθρωπος δεν παράγει μόνο κακό, παράγει και καλό και όμορφο και ωραίο.
Ναι, τα μεγάλα σκάνδαλα καταλαμβάνουν για δέκα- είκοσι μέρες το κέντρο της δημοσιότητας, μετά τα παίρνει η Δικαιοσύνη (αν φτάσουν ως εκεί) και ο Τύπος υπενθυμίζει κάθε τόσο τι συμβαίνει για να μην ξεχνιόμαστε. Και για να μην πνίγονται θέματα. Στο δρόμο αποκτά και νέα ενδιαφέροντα, μιας και η Γη, ως γνωστόν γυρίζει. Δεν μπορείς να αντέξεις την μόνιμη δυσάρεστη ειδησεογραφία και ακόμη περισσότερο τη παπαρολογία σε πρώτο πλάνο, όπως δεν μπορείς να γίνεις μαλάκας και να ασχολείσαι μονίμως με τη Eurovision και τα Όσκαρ. Θέλει ένα παλαντζάρισμα, μια ζυγαριά που να κλείνει λίγο προς την ευχάριστη ή τη δυσάρεστη πληροφόρηση. Δηλαδή εμείς είμαστε οι χειρότεροι στον πλανήτη και έχουμε όλοι μόνο δυσάρεστα να πούμε ο ένας για τον άλλο; Βέβαια καταλαβαίνω ότι για ένα πολύ μεγάλο κοινό πολλά που εγώ βλέπω δυσάρεστα και ψυχοφθόρα μπορεί να είναι ευχάριστα μέσα στη λογική ότι οι άλλες οι χαμούρες περνάτε χειρότερα ή είναι χειρότερα από εμάς. Εντάξει ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, μυαλό εννοώ.
Πάντως αν ύστερα από μια εβδομάδα στο εξωτερικό, γυρίσεις στο αεροδρόμιο Λάρνακας και ανοίξεις μια τηλεόραση νιώθεις πρώτον ότι είναι σαν να μην έλειψες ποτέ ή ότι η Γη δεν γυρίζει, δεύτερον νομίζεις πως ζεις σε μια χώρα που ουδεμία σχέση έχει με τον άλλο κόσμο ούτε καν τον διπλανό σου, τον ευρωπαϊκό και τρίτον παρακαλάς να σου ξανατύχει ταξίδι για δουλειές και να την ξανακάνεις. Θεωρώ ότι μέσα σε όλα αυτά έχουμε μια τύχη: η ελληνική γλώσσα και η κυπριακή διάλεκτος είναι δύσκολη σαν την κινέζικη, έτσι οι τουρίστες που έρχονται (που δυστυχώς λιγοστεύουν) ευτυχώς δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τι ακούν, γιατί αλλιώς θα είχαμε γίνει ρόμπα σε όλο τον πλανήτη ή θα έφευγαν γρήγορα γιατί θα φοβόντουσαν ότι είμαστε όλοι λαμόγια…
