Αντέχουμε την Δικαιοσύνη;

Δεν θα μας άρεσε να πούμε ότι ναι, βλέπαμε την καταστροφή να έρχεται. Ότι δηλαδή τα είχαμε προβλέψει όλα. Διότι μπορεί ως πολίτες να τα βλέπαμε, δεν κάναμε όμως τίποτα.

Κάναμε τις κριτικές μας μεταξύ μας και μείναμε ως εκεί. Αρκεστήκαμε στο να είμαστε θεατές…

Δεν γνωρίζουμε πραγματικά το λόγο που έγινε αυτό.

Αυτό που μας απασχολεί περισσότερο είναι κυρίως ζητήματα πολιτισμού, Παιδείας, Αγωγής και Ηθους. Και πολιτικής συνείδησης. Οι επιλογές μας, ο τρόπος ζωής, η στάση μας προς τα πράγματα είναι κατά τη γνώμη μας η πολιτική δήλωση.

Ορισμένες φορές όμως, η ίδια η φύση, της κυπριακής κοινωνίας οξύνει τα προβλήματα του συστήματος.

Η επαγγελματική Κύπρος ποθεί τον εκσυγχρονισμό και τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, αλλά η κοινωνία στο σύνολό της, μένει προσηλωμένη σε παραδοσιακές συνήθειες και πρακτικές, συμβιώνοντας καθημερινά με τη διαφθορά.

Οι πολιτικοί βέβαια έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Διότι έχασαν τις μεγάλες ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν, για να γίνουμε ένα ισχυρό Κράτος. Ακόμη και τις περιόδους που ήρθαν στην Κύπρο πολλά χρήματα, κατασπαταλήθηκαν από δω και από κει. Και φτάσαμε στη διάλυση του σήμερα, έστω κι αν η Κύπρος κινήθηκε πιο γρήγορα από την Ελλάδα.

Να βλέπουμε δηλαδή μια μερίδα ανθρώπων να σηκώνει στους ώμους της το ασήκωτο βάρος ενός χρέους, που σε μεγάλο βαθμό, δημιουργήθηκε επειδή αυτοί που έχουν και οφείλουν να πληρώσουν, φοροδιαφεύγουν και βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.

Και η οικογένεια, όμως, έχει ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Διότι δε φρόντισε να περάσει στα παιδιά της, το σεβασμό για τους άλλους, για την κοινότητα και το δημόσιο χώρο.

Δεν γίνεται για παράδειγμα, να ψηφίζουμε τόσα χρόνια ένα κόμμα πχ. για να πατάξει τη φοροδιαφυγή και εμείς πρώτοι να κοιτάζουμε πως θα βγάλουμε τα χρήματά μας έξω. Δεν γίνεται να ζητάμε κάτι από μία κυβέρνηση, που στην τελική εμείς οι ίδιοι, δε θέλουμε να αλλάξει!

Η μεταρρύθμιση του Κράτους και η απελευθέρωση της κοινωνίας, δεν είναι εφικτές χωρίς αλλαγή νοοτροπίας.

Και χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών στις διαρθρωτικές αλλαγές, δεν θα επιτύχουμε απολύτως τίποτα.

Η κοινωνική συνοχή όμως, προϋποθέτει τη δικαιοσύνη. Και η συγκυρία απαιτεί από τον καθένα μας να αναγνωρίσει τα λάθη του και αναλάβει τις ευθύνες του. Αντέχουμε όμως, τη δικαιοσύνη;

Φάνης Επιτροπάκης