Του Σωτήρη Παπαδόπουλου
Άνοιξα το λεξικό για να δω τι σημαίνει η λέξη «μεταρρύθμιση» που συνεχώς αναφέρουν οι πολιτικοί μας. Μεταρρύθμιση σημαίνει: «Το σύνολο σημαντικών αλλαγών σε έναν τομέα που αποσκοπούν στη λύση προβλημάτων, την εύρυθμη λειτουργία του, την προσαρμογή του σε νέα δεδομένα».
Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ να «στρώνεται» το χαλί για απολύσεις και μειώσεις. Η Επίτροπος Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το θέμα το οποίο ανέδειξε κυρίως από την μελέτη που κάνουν οι «ειδικοί» που φέραμε στην Κύπρο ήταν ότι το κρατικό μισθολόγιο δεν είναι βιώσιμο.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι δηλαδή το κράτος δεν έχει τα χρήματα να πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις;
Ότι πρέπει να αποχωρήσουν περισσότεροι από τους 4500 που θα φύγουν μέχρι το 2016 όπως προνοεί το μνημόνιο;
Στην ερώτηση που είχα υποβάλει στον Υπουργό Οικονομικών για τις αλλαγές στο δημόσιο και την κινητικότητα, μου απέκλεισε οποιοδήποτε σενάριο που περιέχει την λέξη «απολύσεις».
Επίσης η κυβέρνηση έχει τονίσει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν πρόσθετες μειώσεις μισθών εκτός από αυτές που προβλέπει το μνημόνιο και είναι ήδη συμφωνημένες.
Και ερωτώ και πάλι:
Πώς τότε το κρατικό μισθολόγιο, θα γίνει βιώσιμο;
Νομίζω ότι θα πρέπει να διαβάζουμε με προσοχή τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις.
Μήπως οι πρώτες απολύσεις θα ξεκινήσουν από το ΡΙΚ όπου και εκεί γίνεται μελέτη που θα ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2014;
Άλλωστε το παράδειγμα της ΕΡΤ είναι τόσο νωπό και έδειξε ότι είναι αναίμακτο. Ήδη συντηρείται ένα κλίμα για το κακό ΡΙΚ, για τους εργαζόμενους που δεν δουλεύουν, για τους παχυλούς μισθούς, για το πρόγραμμα που «δεν έχει», για τις διαφημίσεις που πρέπει να σταματήσει να παίρνει.
Και γιατί όλα αυτά;
Μήπως για να ευνοηθούν οι μεγαλοκαναλάρχες των ιδιωτικών σταθμών που μας πασάρουν καθημερινά κονσέρβες και φθηνά τηλεοπτικά προϊόντα;
Για να συντηρηθεί δηλαδή το σάπιο;
Μια ψευτογκλαμουριά που φάνηκε η γύμνια της με το που μας χτύπησε την πόρτα η κρίση;
Δεν έχω δουλέψει ποτέ στο Δημόσιο και δεν θα το κάνω ποτέ διότι δεν μου αρέσει ο νωχελικός ρυθμός.
Και δυστυχώς οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες ως μηδαμινές.
Όμως οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί, δεν είναι «αριθμοί», είναι ψυχές.
Που έχουν οικογένειες που πρέπει να συντηρήσουν.
Και στο κάτω κάτω… εσείς οι πολιτικοί δημιουργήσατε το σημερινό δημόσιο.
Προσλαμβάνατε μόνο και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους.
Και το μπαλόνι πια είναι έτοιμο να σκάσει;
Η εγχείρηση πέτυχε… ο ασθενής πέθανε.
