{loadposition ba_textlink}
Την τελευταία πενταετία η προσφυγιά και η μετανάστευση τείνουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, είτε για να βρουν καλύτερες οικονομικές συνθήκες, είτε επειδή αναγκάστηκαν να το πράξουν λόγω απειλής της ζωής τους. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μετανάστες, στη δεύτερη με πρόσφυγες. Και στις δύο όμως περιπτώσεις υπάρχει κάτι κοινό: η ελπίδα για καλύτερες μέρες, για μία νέα ζωή σε μία καινούργια πατρίδα.
Πριν από μία εβδομάδα, η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν Κουρντί που βρέθηκε πνιγμένος στα παράλια της Αλικαρνασσού έκανε το γύρο του κόσμου. Η είδηση του πνιγμού του μικρού παιδιού, προκάλεσε αντιδράσεις. Άλλοι επέρριπταν ευθύνες στον πόλεμο, άλλοι στις κυβερνήσεις που δεν μπορούν να διαχειριστούν την κρίση και υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που στο άκουσμα της είδησης, σχολίασαν ότι το άτυχο παιδί ήταν… «λαθρομετανάστης».
Πριν από κάποιες μέρες, διασώθηκαν από τις κυπριακές αρχές 115 πρόσφυγες από την Παλαιστίνη και τη Συρία. Ο Υπουργός Εσωτερικών, Σωκράτης Χάσικος, έκανε την εξής –ακατάληπτη- δήλωση «Εάν είναι δυνατόν θα επιδιωχθεί όπως φιλοξενούνται Χριστιανοί Ορθόδοξοι ώστε να είναι ευκολότερη η προσαρμογή τους και το κράτος να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους».
Όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν αντιδράσεις, που ανάγκασαν τον κ. Χάσικο να ανασκευάσει τις δηλώσεις του, κάνοντας λόγο για «άδικη και εκ του πονηρού η ερμηνεία» που δόθηκε στη δήλωσή του.
Λίγες μέρες αργότερα ο δήμαρχος της πόλης Ροάν που βρίσκεται στη Γαλλία, δήλωσε ότι «η πόλη μπορεί να φιλοξενήσει ενδεχομένως περίπου 10 οικογένειες όμως υπό την προϋπόθεση να είναι χριστιανοί πρόσφυγες και όχι μεταμφιεσμένοι τρομοκράτες».
Η αλληλεγγύη από άνθρωπο προς άνθρωπο δεν έχει φυλετική, θρησκευτική, κομματική ή οποιαδήποτε άλλη απόχρωση
Η αλληλεγγύη είναι μία αξία που δεν μπορεί να περιγραφεί με κοσμικούς όρους, μία έννοια που δεν κάνει διακρίσεις. Αλληλεγγύη σημαίνει ανθρωπιά, σημαίνει ότι εκεί που η εκάστοτε κυβέρνηση ελλείπει, η κοινωνία των πολιτών συμμαχεί, μακριά από κόμματα και θρησκείες και φυλές. Σημαίνει ότι εν πρώτοις και πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, και μετά άνδρας ή γυναίκα, Κύπριος ή Βούλγαρος, αγρότης ή δικηγόρος, δεξιός ή αριστερός.
Το δικαίωμα στην ανεξιθρησκία
Πράγμα το οποίο δεν σημαίνει μόνο το δικαίωμα θρησκευτικού προσανατολισμού του κάθε ανθρώπου, αλλά γεννά και δικαίωμα σεβασμού άλλων θρησκειών. Επομένως οι αναφορές σε «χριστιανούς πρόσφυγες» που θα προτιμούνται έναντι των «μουσουλμάνων προσφύγων» είναι, το λιγότερο, ατυχείς. Αν οι κρατικοί αξιωματούχοι δείχνουν «προτιμήσεις» ως προς την «προτεραιότητα» των προσφύγων με βάση τη θρησκεία τους, με τη δικαιολογία ότι «οι χριστιανοί προσαρμόζονται ευκολότερα» ή ότι «δεν θα είναι μεταμφιεσμένοι τρομοκράτες», είναι σαν να εξομοιώνουν όλους τους μουσουλμάνους με τρομοκράτες. Με αυτό τον τρόπο τον μόνο που επιτυγχάνεται είναι η καλλιέργεια επικίνδυνων στερεοτύπων, που οδηγούν στην υιοθέτηση ακραίων εθνικιστικών απόψεων. Και τελευταία οι γενικεύσεις έχουν καταστεί πολύ σύνηθες φαινόμενο.
Δεν υπάρχει «α λα καρτ» αλληλεγγύη
Το να «επιλέγεις» να είσαι αλληλέγγυος, να δείχνεις ανθρωπιά σε κάποια πράγματα αλλά σε άλλα όχι, δεν είναι το ζητούμενο. Δεν μπορείς να είσαι φιλόζωος αλλά όχι φιλάνθρωπος, δεν μπορείς να διοργανώνεις συσσίτια «μόνο για ‘Έλληνες», δεν μπορείς να λες ότι «ο τάδε ή ο δείνα είναι καλός ή κακός» επειδή είναι Ουκρανός ή ομοφυλόφιλος ή ΑΜΕΑ. Δεν μπορείς να σέβεσαι «κάποια» από τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάποια άλλα να τα περιφρονείς επειδή απλά «δεν σου ταιριάζουν».
Έχουμε και εμείς υπάρξει πρόσφυγες
Στην Κύπρο έχοντας βιώσει την προσφυγιά, ξέρουμε τι σημαίνει να στερείσαι την πατρίδα σου. Ξέρουμε τι σημαίνει πόλεμος και διωγμός. Και επειδή ξέρουμε οφείλουμε να καταλάβουμε, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκείας.
Ο ανθρωπισμός, είναι αυτό που μας κάνει διαφορετικούς από όλους τους άλλους οργανισμούς. Μάθαμε να κρίνουμε τους ανθρώπους από την όψη, από τη θρησκεία, από τον πολιτικό προσανατολισμό τους, από αυτά που πρεσβεύουν. Συνέχεια προσπαθούμε να εφευρίσκουμε νέα πράγματα που μας διαχωρίζουν, να βρίσκουμε αφορμές για να είμαστε διαφορετικοί.
Όμως δεν είμαστε διαφορετικοί επειδή είμαστε χριστιανοί και είναι μουσουλμάνοι. Ο πόνος και η χαρά είναι η ίδια. Το «μέσα μας» είναι αυτό που μας κάνει διαφορετικούς · το «μέσα μας» είναι η ανθρωπιά μας.
* Διαβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” εδώ!
