Του Σωτήρη Παπαδόπουλου
Είμαι στην Κύπρο από το 2005 και έζησα πολλά γεγονότα… Μικρά και μεγάλα. Σε όλα βρίσκαμε λύσεις… Αλλά κατόπιν εορτής. Μέσα σε 8 χρόνια η χώρα έχει ζήσει τρεις μεγάλες τραγωδίες. Δεν είναι πολλές για ένα ημικατεχόμενο κράτος;
Το καλοκαίρι του 2005, η τραγωδία της Ήλιος έβγαλε στην επιφάνεια απίστευτα προβλήματα από την ασφάλεια ενός αεροπλάνου μέχρι τα θέματα της πολιτικής αεροπορίας και των ανύπαρκτων προληπτικών μέτρων. Η δικαίωση για τους 121 νεκρούς δεν ήρθε ποτέ στην Κύπρο.
Το καλοκαίρι του 2011, ήρθε η Τραγωδία του Μαρί. Κυβερνητική ανυπαρξία από την μια και ευθυνοφοβικά σώματα ασφαλείας από την άλλη έφεραν 13 νεκρούς και καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού. Η δικαίωση δεν ήρθε ποτέ καθώς ο ίδιος ο δικαστής είπε ότι και άλλοι έπρεπε να ήταν κατηγορούμενοι.
Από τον Μάιο του 2012 μέχρι τον Μάρτιο του 2013, δημιουργήθηκε η οικονομική τραγωδία. Εδώ πια ολόκληρο το σύστημα αποδείχθηκε “λίγο”. Οι πολιτικές αποφάσεις που πάρθηκαν διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό του τόπου. Όσο για δικαίωση; Ακόμη αναζητούμε τους ενόχους.
Και στις τρεις περιπτώσεις, μετά την τραγωδία, όλοι εμφανιζόταν με λύσεις. Πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, δικηγόροι… Οι πάντες είχαν και μια λύση να προτείνουν. Και φυσικά όλα τα γεγονότα αποτελούσαν μέλι στο ψωμί των πολιτικών για κοκορομαχίες στα κανάλια.
Σήμερα πιστεύει κανείς ότι έχουμε μάθει από τα λάθη μας; Μπορεί να νιώσει σιγουριά; Μπροστά μας έχουμε τον κίνδυνο μιας Τέταρτης μεγάλης τραγωδίας που λέγεται “κυπριακό”. Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κάθε πιθανή κίνηση των Τούρκων; Το 2004 μας αιφνιδίασαν ανοίγοντας τα οδοφράγματα.
Σκεφτείτε το 2014 (τι σκέφτομαι ο τρελός)… Να αποσύρουν τον κατοχικό στρατό. Τότε τι κάνουμε; Διότι γελιέστε αν νομίζετε ότι αυτόματα λύνεται το κυπριακό. Έχουμε έτοιμη απάντηση;
Τον Νοέμβριο του 2012 σε μια συγκέντρωση του Ανώτατου του ΔΗΣΥ είχα ρωτήσει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: “έχετε πλάνο για το θέμα των κόκκινων δανείων; Η Κύπρος είναι η πρώτη σε όλη την Ευρώπη σε υπερδανεισμό!” Τι λέτε… Έχουν;
