{loadposition ba_textlink}
Σύμφωνα με τη λογική και τη δημοσιογραφική ηθική θα έπρεπε να δείξουμε την ανάλογη ευαισθησία. Να εστιάσουμε στα αίτια που οδήγησαν έναν ανήλικο σ΄ αυτό το στυγερό έγκλημα. Να διερευνήσουμε τι έκανε η Πολιτεία. Να είμαστε ανθρωποκεντρικοί, όχι ανούσιοι κουτσομπόληδες.
Και η αλήθεια είναι ότι πολλοί δημοσιογράφοι εντύπων έκαναν το σωστό. Ώσπου να το πράξουν, όμως, οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες φρόντισαν να καφρίσουν ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο. Να ξεσκίσουν τις σάρκες των συγγενών του 17χρονου, να τους εκθέσουν. Λες και το ζήτημα ήταν να μάθουμε ποιος ήταν ο αδερφός του δράστη, αν είναι διάσημος.
«Ο τάδε που ήταν γνωστός από τον τάδε, ο αδερφός του δράστη» έγραψαν κάποιοι. Όχι, δεν λέω πως κακώς αναδείχθηκαν λεπτομέρειες σε σχέση με το έγκλημα και το περιβάλλον του ανήλικου. Είναι ο τρόπος που τις αναδεικνύεις. Όταν το κάνεις για να ικανοποιήσεις τους κουτσομπόληδες, τους περίεργους και τον εαυτό σου για να κτυπήσεις υψηλά νούμερα θέασης στο διαδίκτυο, τότε είσαι σαν την ύαινα που περιμένεις το ζώο να ψοφήσει για να το κατασπαράξεις.
Και φαίνεται…
Όταν όμως προβάλλεις αυτές τις πτυχές με σεβασμό και στόχο τη βελτίωση της κοινωνίας, την αποφυγή πανομοιότυπων καταστάσεων, είναι πολύ διαφορετικό.
Αν κρινόμασταν, λοιπόν, για τις επιδόσεις μας (σ΄ αυτό το «τεστ») ως θεματοφύλακες αρχών και αξιών, μόλις που θα περνούσαμε τη βάση. Κι όποιος διαφωνεί, να ξανακοιταχτεί στον καθρέφτη.
