Διαβάζοντας τις εφημερίδες, βλέποντας τις ειδήσεις ή ακούγοντας ραδιόφωνο τις τελευταίες μέρες βλέπω ότι μας φταίνε οι τράπεζες, μας φταίει ο Βγενόπουλος, μας φταίνε οι κακοί Ευρωπαίοι που μας ζηλεύουν, φταίει ο Χριστόφιας για τους μεν, φταίει ο καπιταλισμός για τους δε, φταίει ο Χατζηπετρής για τους υπόλοιπους αλλά κανένας μας σαν τυπικός Κύπριος δεν λέει ότι φταίμε και εμείς.
Κανένας δεν έχει μιλήσει για την μεγαλομανία μας σαν λαός, την παθητικότητα μας, την νοοτροπία μας ότι είμαστε το κέντρο της γης, την επιδειξιομανία μας και τον ωχαδελφισμό μας.
Μήπως ο Βγενόπουλος ήρθε μόνος του, είδε φως και μπήκε; Μήπως έβαλε κάποιος το πιστόλι στους έχοντας λόγο στις τράπεζες να αγοράσουν ομόλογα; Για σκεφτείτε λίγο πως σκέφτεστε και αντιδράτε σαν άτομα εσείς και συγκρίνετε με τους ενόχους για την κατάντια μας!
Ποιος δεν ζήλεψε τον γείτονα μας για την καινούργια αυτοκινητάρα του και πήγε στην τράπεζα να πάρει αμάξι με leasing και αυτός; Ποια δεν ζήλεψε την καινούργια τσάντα της απέναντι και πήγε να πάρει την ίδια η και πιο ακριβή; Ποιος από μας δεν πήγε στους γονείς του να τον βγάλουν από την δύσκολη θέση ασχέτως ηλικίας; Ποιος σκέφτηκε το τι θα φέρει το μέλλον και έκανε και κάποια σχέδια για τους δύσκολους καιρούς; Ακόμη και κάποιος να το έκανε δεχόταν την ειρωνεία και την κοροιδία από τους υπόλοιπους μας, τουε ξερόλες και τους πάντα in και προοδευτικόυς συντοπίτες του.
Για πείτε μου τώρα συγκρίνοντας καταστάσεις, είχανε κάποια διαφορετική αντίδραση οι πολιτικοί μας ή οι τραπεζίτες μας; Για αυτό μην ψάχνουμε πάντα τον ένοχο αλλού, όλοι έχουμε καθρέφτη σπίτι μας! Δεν λέω το «μαζί τα φάγαμε, δεν έγινε αυτό δυστυχώς θα σκεφτείτε πολλοί» αλλά όχι και να βγάζουμε όλοι την ουρά μας απέξω.
Μόνο αν αλλάξουμε νοοτροπία και αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και κυρίως να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί θα αρχίσουμε να βγαίνουμε από το βούρκο αλλά και για να ξεκινήσεις να ανεβαίνεις πρέπει να πιάσεις πάτο και δυστυχώς ακόμη στην αρχή της πτώσης είμαστε. Ο θεός να βάλει το χέρι του γιατί ………
Συνέλθετε όσο υπάρχει ελπίδα ακόμη, διαφορετικά τίποτα δεν μας σώζει!
