 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Χάσαμε την μισή επικράτεια του νησιού με την Τουρκική εισβολή του 1974, κράτησαν και οι Εγγλέζοι μπόλικα εδάφη για τις στρατιωτικές τους βάσεις, τώρα ξένοι επιχειρούν να αποκτήσουν το πάνω χέρι σε τράπεζες μας, Ρώσσοι και Κινέζοι αγοράζουν αβέρτα γη, σπίτια και επιχειρήσεις και μεις χαριεντιζόμαστε ότι φέρνουμε ανάπτυξη και επενδύσεις στον τόπο. Πρέπει να παραδεχτούμε πως ουδέποτε υπήρξαμε ανεπτυγμένη χώρα. Αναπτυσσόμενη χώρα ήμασταν και είμαστε. Ο λόγος; Τα κάναμε θάλασσα την ώρα που είχαμε αρχίσει να βελτιωνόμαστε και να καινοτομούμε. Μας έφαγε η απληστία και ο εγωισμός και φτάσαμε τελικά στην πρωτοφανή κρίση! Όχι μόνο την οικονομική και των αριθμών αλλά και αυτή των θεσμών, της έλλειψης φιλοπατρίας και βυθιστήκαμε στην μετριότητα, την αναξιοκρατία και την προχειρότητα. Όση όρεξη επιδείξαμε μέχρι τώρα να βοηθήσουμε τον τόπο και τους εαυτούς μας να αλλάξουμε προς το καλύτερο σαν κράτος και σαν πολιτεία, τόση όρεξη επιδείξαμε και επιδυκνύουμε να ελευθερωθούμε και από τον κατακτητή.
Είτε μας ψεκάζουν σαν κατσαρίδες και τα χάσαμε, είτε άλλαξε το DNA μας και εμβολιάστηκε με το μικρόβιο του “παράτα με δεν με ενδιαφέρει”. Δεν μας ενδιαφέρει για τον εαυτό μας, δεν μας ενδιαφέρει για τα παιδιά μας. Είμαστε πολύ μικρός τόπος για τόσα πολλά προβλήματα αλλά είμαστε και απίστευτα αδιάφοροι και αδρανείς στα όσα μας κατακεραυνώνουν καθημερινά.
Είμαστε καλή πάστα ανθρώπων, άξια τέκνα των Ελλήνων προγόνων μας αλλά καταντήσαμε ψυχασθενείς, ίσως και σχιζοφρενείς και ανισόρροποι!
Δεν εξηγείται διαφορετικά τόσος μαζοχισμός, δεν εξηγείται διαφορετικά το να τρώμε συνεχώς σφαλιάρες και να λέμε ευχαριστώ ή να μην λέμε τίποτα.
Θα ξυπνήσουν κάποια στιγμή τα καλά στοιχεία αυτού του λαού; Θα βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί που του παίρνουν τα σπίτια; Θα σηκώσει επιτέλους ανάστημα που γέμισε ο τόπος ξένους εργάτες αλλά η ανεργία μαστίζει κάθε Κυπριακή οικογένεια; Θα ξεσηκωθεί η τουλάχιστον θα καταψηφίσει και θα στείλει στα σπίτια τους όσους συντηρούν την ατιμωρησία, την βρωμιά και την διαπλοκή;
Οι καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που δεν έφταιξαν σε τίποτα και ανεβαίνουν γολγοθά είναι τόσες πολλές και αυξανόμενες που φαντάζει σχεδόν αληθινό πια πως μας αρέσει να είμαστε σκλάβοι. Δούλοι. Λέτε να υπερβάλλουμε λίγο και να τα παραφουσκώνουμε; Μα έλα που όπου κι αν πας τα όσα ακούς και βλέπεις αυτό δείχνουν; Έλα που βλέπεις να μεταναστεύουν άξια τέκνα του τόπου και την ίδια ώρα να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της επιτυχίας σέρνοντας και έρποντας οι ίδιοι σαλίγκαροι; Αλληλομισούμαστε και επιβεβαιώνουμε κάποιες φορές αυτό που οι Άγγλοι αποικιοκράτες μας είχαν πει όταν ζητήσαμε ανεξαρτησία: “Θα μπορέσετε να διοικήσετε αυτόν τον τόπο μόνοι σας; “…
