Tου Γιώργου Περδίκη
Πρόεδρου Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
Πρωί-πρωί της 15ης Ιουλίου, στο δρόμο για τη Βουλή των Αντιπροσώπων συνάντησα στη διάβαση πεζών ένα νεαρό ακριβώς την ώρα που άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες με εκείνο τον απαίσιο διαπεραστικό και οξύ ήχο. -” Μα τι συμβαίνει κύριε; Γιατί ηχούν οι σειρήνες;” ερώτησε ο νεαρός, με εμφανή έκπληξη και με μια δόση πανικού.
Γιατί ηχούν οι σειρήνες, λοιπόν;
Γενεές Κυπρίων «φεύγουν» και η δικαίωση για την πατρίδα μας ακόμη να έρθει. Σαράντα δύο χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το πρωινό όταν η Χούντα των Αθηνών κατέλυσε τη Δημοκρατία στην Κύπρο, με το προδοτικό πραξικόπημα κατά του νόμιμα εκλελεγμένου Προέδρου της χώρας, αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Είχε προηγηθεί μια συστηματική διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών από τη Χούντα των Αθηνών, με τους εν Κύπρω συνεργάτες της, που οδήγησε σε εσωτερική ανωμαλία και διχασμό. Η Ιστορία απέδειξε ότι όλα είχαν σχεδιαστεί στα Νατοϊκά στρατηγεία. Το πραξικόπημα της Χούντας σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με μοναδικό στόχο να δημιουργηθεί η αφορμή που από καιρό αναζητούσε η Τουρκία και να εφαρμοστεί το Νατοϊκό σχέδιο του διαμοιρασμού της Κύπρου σε δύο ζώνες με επικυρίαρχο την Τουρκία.
Οι υπερασπιστές της Κυπριακής ανεξαρτησίας βρέθηκαν άοπλοι και προδομένοι, απέναντι στα τανκς της προδοσίας και μετά, απέναντι στον πάνοπλο Αττίλα εκείνο το ματωμένο καλοκαίρι στις ακτές της Κερύνειας, στον Πενταδάκτυλο, στη Μεσαορία. Όμως, έδωσαν ηρωικά τη μάχη της τιμής χωρίς να μετρήσουν το κόστος της αντίστασης.
Η Κυπριακή Δημοκρατία λαβωμένη κατάφερε να επιβιώσει του προδοτικού πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής το 1974. Από τότε, στα σαράντα δύο χρόνια που πέρασαν, τα αλλεπάλληλα λάθη απέδειξαν την ανικανότητα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να διαχειριστεί με τιμή και σεβασμό τη μεγάλη θυσία των ηρώων της Κυπριακής Ελευθερίας και Δημοκρατίας.
Σαράντα δύο χρόνια μετά και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχουν ακόμη. Κινδυνεύουμε – όπως και τότε – από τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και των συμμάχων της που στοχεύουν στη νομιμοποίηση και τη δικαίωση του διαμοιρασμού της χώρας μας σε δύο ζώνες υπό τον πλήρη στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας.
Κινδυνεύουμε όμως περισσότερο – όπως και τότε – από την έλλειψη προγραμματισμού, πρόβλεψης και προετοιμασίας, επειδή δεν υπάρχει η αποφασιστικότητα, η πίστη, ο δυναμισμός και η διεκδικητικότητα από αυτούς που ηγούνται κατά καιρούς αυτού του μικρού, τυραννισμένου λαού.
Σήμερα, ο λαός μας φαίνεται να μην πιστεύει πλέον στο όραμα της ελευθερίας γιατί νιώθει δύο φορές προδομένος. Βλέπει την ηγεσία του να κολυμπά στην ανικανότητα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα, να ενδιαφέρεται για το ίδιο όφελος και αναλόγως βεβαίως, παραδειγματίζεται και πράττει.
Όσα ακούγονται στις διάφορες επετειακές εκδηλώσεις των ημερών, φαίνονται τόσο ξένα και μακριά για τον απλό Κύπριο πολίτη, τόσο κοινότυπα και ψεύτικα, που δεν τον συγκινούν και δεν τον εμπνέουν. Αυτός, ο εσωτερικός εχθρός, δηλαδή η απαξίωση, η αδιαφορία και η απάθεια που καλλιεργείται από την αδυναμία της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να πείσει, να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει, είναι χειρότερος κι από τον Αττίλα.
Αυτές τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες, καλούμαστε να κρατήσουμε πορεία σταθερή και αταλάντευτη. Καταθέτουμε την αμετάθετη μας αφοσίωση στο στόχο για μια Κύπρο ελεύθερη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς, στρατιωτικές βάσεις και εποίκους, με πλήρως κατοχυρωμένα και σεβαστά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα όλων των Κυπρίων, ανεξάρτητα από φυλετική ή εθνική καταγωγή ή άλλο χαρακτηριστικό. Οραματιζόμαστε και επιδιώκουμε μια ενιαία και αδιαίρετη Κυπριακή Δημοκρατία, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων, Λατίνων και όλων των άλλων νόμιμων κατοίκων του νησιού. Καλούμαστε να τιμήσουμε με πράξεις, τη θυσία όλων αυτών που χάθηκαν για τις αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, συνεχίζοντας τον αγώνα τους. Διότι, ότι κερδήθηκε από τους αγώνες των νεκρών ηρώων δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε να χαθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στα σαλόνια της σκοτεινής διπλωματίας, ζώντων ανάξιων ηγεσιών.
Γιατί ηχούν οι σειρήνες λοιπόν;
Όχι βέβαια για να ενοχλήσουν τον αιώνιο ύπνο δικαίων, πλην αδίκως, χαμένων ηρώων και θυμάτων της κυπριακής τραγωδίας. Οι σειρήνες που ηχούν σήμερα ας ξυπνήσουν εμάς, τους λοιπούς και περιλυπόμενους, από τον καθημερινό λήθαργο και την ολέθρια πλάνην.
Καλήν ελευθερία.
