Guy Fawkes: Ο άνθρωπος πίσω από τον V

{loadposition ba_textlink}

Διαβάζοντας την ιστορία του Guy Fawkes ήρθε στο μυαλό μου το Απολλώνιο πρόβλημα. Αν κάθε σχετική ιστορία με το Fawkesαντιστοιχούσε σε ένα κύκλο, μπροστά μου είχα ένα μεγάλο κύκλο με πολλούς κύκλους ανάμεσα του. Μια ιστορία λοιπόν που κατάφερε να συνταιριάξει το 1605 με το σήμερα. Με αποτέλεσμα οJohn Lennon, οι The smiths, η Sony, η Wikileaks, το κίνημα της Αραβικής Άνοιξης και των Occupyνα να συσχετιστούν με τον Ιάκωβο τον Α’, τη Συνομωσία της Πυρίτιδας , τη Νύχτα των Πυροτεχνημάτων και τον κύριο που ο ορισμός «τυπάς»απέκτησε το όνομα του.

Ποιος είναι λοιπόν ο κύριος πίσω από το πρoσωπείο του V;

Στο κινηματογραφικό σύμπαν ο άνθρωπος γύρω από το πρόσωπο του Mr. V δεν είναι άλλος από τον Erlondτου Άρχοντα των Δακτυλιδιών, του AgentSmithστο Μάτριξ, ο Hugo Weaving του Hollywood. Σε πραγματικούς όρους ο Guy Fawkes, ήταν ένας στρατιώτης από το York που μη ανεχόμενος τη στάση του προτεστάντη Βασιλιά Ιάκωβου του Α’ απέναντι στους καθολικούς, αποφάσισε να οργανώσειτη Συνομωσία της Πυρίτιδας, όπου θα ανατίναζε το Βρετανικό κοινοβούλιο σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας. Έλα όμως που οκύριος Guy δεν υπολόγισε την «ευαισθησία» των συνοδοιπόρων του, με αποτέλεσμα το εγχείρημα του να αποτύχει και ο ίδιος να βασανίζεται και να καταδικάζεται σε αποκεφαλισμό, κάτι που τελικά δεν έγινε αφού πέθανε από ατύχημα στην πορεία του προς αυτόν.

Καλλιτεχνική στραπατσάδα

Μπορεί φυσικά οι εορτασμοί με την επονομασία «Bonfire Night» να δημιουργήθηκαν προς τιμή της ανατροπής της «Συνομωσίας της Πυρίτιδας» αλλά το όνομά του Guy πέρασε κυριολεκτικά μέσα από τους αιώνες. Τη δεκαετία του 70 όταν ο John Lennon αποφασίζει λόγο της μέγαιρας YokoOno να κάνει το John Lennon/Plastic On o Bandμια τριλογία πειραματικών άλμπουμ, στα οποία για να είμαστε και αντικειμενικοί αποτελούν από τα καλυτέρα δείγματα της σόλο καριέρας του, συμπεριέλαβε στο δίσκο του το τραγούδι «Remember» το οποίο τελειώνει με το στίχο «Remember, remember, the 5th of November», προς τιμή του Guy Fawkes. Επίσης, στοβινύλιο «Strangers here we come» τον «The Smiths» (1987), γράφειαπόπίσω «Guy Fake swasagenius». Αλλά τον απόλυτο φόρο τιμής στη μορφή του Guy απέδωσαν οι Alan Moore και DavidLioydτο 1988 με το κόμικς «V for Vendetta», όπου από εκεί ξεκίνησαν όλα.

Το κίνημα των Αnonymous

Επί της ουσίας εάν δεν ήταν ο AlanMoore και DavidLioyd, η ομώνυμη ταινία που προβλήθηκε για 1η φορά το 2006 θα ανήκε στη σφαίρα του ανύπαρκτου, κυρίως όμως το κίνημα των Anonymous δεν θα είχε την αφορμή, την ιδέα αλλά και τον διαδικτυακό χώρο όπου δημιουργήθηκαν. Οι Anonymousξεκίνησαν το 2003 πιθανότατα από τη βάση του φόρουμ 4chan.org, φτιαγμένο ειδικά για τους λάτρεις των magna και anime. Φορώντας τη λευκή μάσκα με το πονηρό μειδίαμα στα χείλη και το στριφτό μουστάκι έκαναν για 1η φορά την εμφάνιση τους το 2008 σε μια πορεία προς την Εκκλησία της Σαϊεντολογίας, ενώ παράλληλα κτύπησαν και την ιστοσελίδα της με σκοπό να αποτρέψουν νέους οπαδούς να ασπαστούν την αίρεση αλλά και στη μη διαγραφή ενός βίντεο με τον Τομ Κρουζ να συμμετέχει ενεργά στην αίρεση. Από τότε ξεκίνησε ένα κίνημα επιχειρήσεων από τους Ανώνυμους δημιουργώντας διαδικτυακές επιθέσεις με σκοπό την υπεράσπιση των πνευματικών δικαιωμάτων αλλά και ενάντια στην αστυνομική βία, στην παιδική πορνογραφία και στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατάφεραν να αντιπαρατεθούν μέχρι και με το μεξικάνικο καρτέλ ναρκωτικών, να κτυπήσουν εταιρείες κολοσσούς όπως η Sony και κατάφεραν να δημιουργήσουν πρόβλημα μέχρι και στις συναλλαγές της Visa, της PayPal και της Mastercard, όταν οι ίδιες πάγωσαν τις συναλλαγές της Wikileaks. Ήταν, ακόμη, μια από τις ομάδες που κατάφερε να δημιουργήσει πρόβλημα σε κυβερνοχώρους κυβερνήσεων στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν την Αραβική Άνοιξη και το κίνημα Occupy.

Φανταστήκατε λοιπόν μια μέρα οι Anonymous να κτυπήσουν στην Κύπρο το κεντρικό σύστημα της Τράπεζας Κύπρου ή ακόμα καλύτερα της Κεντρικής Τράπεζας; #όχι_ε!

Υ.Γ. Πέραν όμως από το κίνημα των Anonymous οι λευκή μάσκα με το πονηρό χαμόγελο αποτελεί πλέον σύμβολο/μορφή διαμαρτυρίας για τα τεκταινόμενα του (μη) σύγχρονου κόσμου μας.

* Διαβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” εδώ!