{loadposition ba_textlink}
Οι ‘Ελληνες εμπιστεύτηκαν την κυβέρνηση αυτή διότι πρώτον η προηγούμενη είχε αποτύχει παταγωδώς στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης κατά κύριο λόγο· για να μην φανούμε γραφικοί και πούμε πάλι για την οικονομική.
Κέρδισε χρόνο χωρίς χρήμα. Για τέσσερις μήνες. Ως εδώ καλώς. Τα αποθέματα της Ελληνικής Οικονομίας που έτσι κι αλλιώς είναι σε δεινή θέση, αναμφίβολα θα τελείωναν. Και φτάνει η ώρα της επαναδιαπραγμάτευσης. Την επαναδιαπραγμάτευση που είχε τάξει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας στους πολίτες.
Οι διαπραγματεύσεις έχουν φτάσει σε τέλμα. Πιέζει ο Τσίπρας, ‘’τσινάει’’ ο φίλος ο Γιούνκερ, αντιδρά ο Ράις, η Μέρκελ ως γνήσια γυναίκα – λέμε τώρα – κάνει τα κυκλοθυμικά της. Μία τον διώχνει τον καημένο τον Αλέξη που μάζεψε ότι λεφτά μας έχουν απομείνει και τα έχει κάνει κηροζίνη για τα αεροπλάνα πέρα δώθε και μία τον καλωσορίζει και αστειεύονται.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί βλέπουμε τέτοιες συμπεριφορές. Το παραδέχομαι οι Έλληνες είμαστε τα κακά παιδιά της Ευρωζώνης. Χρειαζόμαστε νουθεσία και καθοδήγηση να μπούμε στον ίσιο δρόμο. Το παρελθόν μας και το παρόν μας – μεταξύ μας – είναι βεβαρυμμένο. Έχουν απειλήσει υπεράριθμες φορές οι εταίροι ότι καλύτερο θα ήταν να φύγουμε από την Ευρωζώνη ή αλλιώς να μας διώξουν. Και δεν το κάνουν.
Τα σενάρια λοιπόν με το φτωχό μου το μυαλουδάκι είναι τα εξής. Είτε πράγματι οι εταίροι μας φοβούνται στην χρεοκοπία της Ελλάδας διότι θα παρασύρει και τους ιδίους στα τάρταρα της οικονομίας. Είτε έχει υπογραφεί ήδη το νέο μνημόνιο από τον κ. Τσίπρα και υποδύονται ρόλους τις τελευταίες μέρες για να μην πέσει αμαχητί ο ανθρωπιστικός ρόλος της νέας Πρωθυπουργίας της χώρας. Είτε και ο συνδυασμός των παραπάνω. Εξάλλου δεν σε αφήνει κανείς να χρεοκοπήσεις ενώ χρωστάς 400 δις ευρώ. Δεν θα τα πάρει ποτέ πίσω.
Για ηγεσίες πάντως πολύ καλοί ηθοποιοί δεν μπορείς να πεις. Τους χρειαζόμαστε τώρα πια που έχουν μειωθεί ο αριθμός και τα budget για τις σειρές των καναλιών.
