 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Του Δημήτρη Σούγλη
Έχουμε πρωτίστως απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους νέους, που σκέφτονται να το εκδικηθούν αδιαφορώντας και απέχοντας. Αδιαμφισβήτητα, υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι η αρνητική λειτουργία και ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής ζωής, που παρουσιάζει έντονα συμπτώματα εκφυλισμού. Τα συντηρούμε όμως όλα αυτά.
Ωστόσο, η αδιαφορία είναι μάλλον αβουλία, είναι χειραγώγηση, είναι απραξία, είναι μεμψιμοιρία, είναι ίσως και δειλία ή συνενοχή. Δεν είναι απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας, δεν είναι ζωή! Η αδιαφορία του μη συνειδητοποιημένου πολιτικά ατόμου, που δεν βασίζεται στις δικές του δυνατότητες και κυρίως στην δύναμη της συλλογικής προσπάθειας για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ζητημάτων, αποτελεί ενίσχυση του πολιτικού συστήματος που όλοι κατηγορούν!
Όταν οι πολίτες παρακολουθούν παθητικά τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους ερήμην τους και δεν ανανεώνεται η αποτελματωμένη αυτή πολιτική ζωή, τόσο στο επίπεδο προσώπων, όσο και στο επίπεδο ιδεών, το πρόβλημα διαιωνίζεται. Παράλληλα, δεν επιλύονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και δεν προοδεύει το κοινωνικό σύνολο. Εμείς όλοι δηλαδή.
Με την απομάκρυνσή μας από την κάλπη, δεν επιλύονται τα κοινωνικά και οικονομικά μας προβλήματα, παρά μόνο υπονομεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, που προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Εμείς οι ίδιοι καταρρίπτουμε και καταργούμε τον όρο “κυρίαρχος λαός”…
Η διαφωνία και η οργή, έχουμε την άποψη, πως δεν πρέπει να μεταφράζεται με αποχή.
Δεν ενδιαφέρει, ειδικά τα μεγάλα κόμματα, η αποχή γιατί πάλι κερδισμένα είναι.
Η ψήφος όμως, η επιλογή δηλαδή σε κάτι άλλο, τους δίνει σίγουρα το μήνυμα και τους δημιουργεί πρόβλημα. Και 1000 άτομα να πάνε να ψηφίσουν, θα έχουμε αποτέλεσμα στις εκλογές. Έτσι έγινε και χθες.
Η αποχή ίσως τελικά να μην είναι πολιτική στάση αλλά φυγομαχία. Η αποχή ίσως να μην είναι επιλογή γιατί αποφασίζουν οι άλλοι για εσένα. Αν ο λαός δεν προσέλθει να ψηφίσει, απλώς δίνει ξανά την ευκαιρία σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις να επικρατήσουν.
Για τον Αρχαίο Αθηναίο λόγου χάρη, η ιδέα ότι θα απείχε από το καθήκον του να μιλήσει για την πολιτική ήταν αδιανόητη, γιατί σήμαινε ότι ο πολίτης δεχόταν να αφήσει την τύχη της πατρίδας του στα χέρια ολίγων σε μια εκούσια αν και καλυμμένη «ολιγαρχία».
