 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Φράση που επαναλαμβάνεται συχνά από πολιτικούς και πολιτικάντηδες του τόπου. Ακούγεται ωραία, κουλτουριάρικα, trendy και συνήθως εντυπωσιάζει τους ακροατές. Η δυστυχία είναι, βέβαια, ότι η Βουλή έχει τσακωθεί με τη σοφία και μας έχουν μείνει οι μέτριοι και οι μετριότητες…
Κι επειδή έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω γελοιότητες, λέω να κάνω μια μικρή ανάλυση περί της «σοφίας» της Βουλής. Η οποία Βουλή δείχνει να είναι αντίθετη με το νομοσχέδιο περί εκποιήσεων που προωθεί η κυβέρνηση. Την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός των Οικονομικών αποφάσισε να κόψει το «θέατρο» που παίζει επί μακρόν και στην κοινή συνεδρίαση των επιτροπών Οικονομικών και Εσωτερικών είπε επί λέξει: «Οι εκποιήσεις πρέπει να είναι εφικτές ακόμη και σε κατοικίες που δεν είναι πολυτελείς». Το πιάσατε το νόημα; Μαζί με ορισμένους μεγαλοκαρχαρίες-επενδυτές-λαμόγια που χρωστάνε σε όσους μιλάνε Ελληνικά, θα μπουν στο ίδιο τσουβάλι και όσοι έφτυσαν αίμα για να αποκτήσουν ένα σπίτι η διαμέρισμα «μη πολυτελές», όπως το χαρακτήρισε ο χαμογελαστός Χάρης. Ο οποίος Χάρης με τον Σωκράτη Χάσικο δέχθηκαν σωρεία ερωτήσεων από βουλευτές της αντιπολίτευσης για το προτεινόμενο νομοσχέδιο, αλλά η μόνιμη απάντηση ήταν: «αυτό που ζητάτε δεν γίνεται».
Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα; για τη σύμβαση μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη που έγινε με συγκεκριμένες συνθήκες, όρους, κανονισμούς, και με τους νόμους και οδηγίες που ίσχυαν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πώς είναι δυνατόν για τροποποιήσεις που ενδεχομένως επηρεάζουν αρνητικά τις τράπεζες να επικαλούνται τη σύμβαση, αλλά να μην την επικαλούνται όταν επηρεάζεται ο δανειολήπτης; Δηλαδή θα ισχύσουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην ίδια σύμβαση; Για παράδειγμα, κάποιος έβαλε υποθήκη το σπίτι του, με βάση τις συνθήκες και τους όρους που ίσχυαν την ημερομηνία της υπογραφής της σύμβασης. Πώς είναι δυνατόν σήμερα να αλλάζουν τους όρους της ως προς το πότε θεωρείται ένα δάνειο μη εξυπηρετούμενο; Και γιατί να μην ισχύουν οι όροι της εποχής που υπεγράφη η σύμβαση μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη; Θα πάρουμε κάποια πειστική απάντηση ή θα σφυρίζουν πάλι αδιάφορα;
Φυσικά υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα για το πολύπαθο και νεφελώδες νομοσχέδιο περί εκποιήσεων, τα οποία πρέπει να απαντηθούν, αν και προσωπικά πιστεύω ότι κάποια απ’ αυτά δεν θα τεθούν καν. Όπως, για παράδειγμα, γιατί η διαφορά μεταξύ της αξίας της υποθήκης που δέχθηκε η τράπεζα, και η τιμή της εκποίησης που μπορεί να είναι χαμηλότερη από αυτήν δεν μπορεί να διαγραφεί από το χρέος, εφόσον η τράπεζα αποφασίζει ότι θα το πουλήσει σε χαμηλότερη τιμή;
Είναι ξεκάθαρο ότι εφόσον η κυβέρνηση έχει υπογράψει όσα υπέγραψε, δύσκολα θα βρεθεί η χρυσή τομή, τουλάχιστον όπως τη φαντάζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όσο για κάτι «λεονταρισμούς» που κατά καιρούς ακούμε και διαβάζουμε, είναι απλώς για εσωτερική, λαϊκή κατανάλωση. Βλέπετε κάτι πρέπει να πουν στους ψηφοφόρους τους, αφού σε αντίθετη περίπτωση δύσκολα θα μπορούν να πάνε να τους συναντήσουν στην εκλογική τους περιφέρεια. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο πήγε περίπατο η «σοφία» της Βουλής. Κι επειδή αργά, αλλά σταθερά αποκτούμε «κληρονομικό χάρισμα» σαν χαρτορίχτρες ή καφετζούδες, θα δείτε στο τέλος ότι θα ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο που δεν θα αρέσει στη συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών, ενώ από την άλλη πλευρά θα πανηγυρίζουν οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες – λαμόγια. Όπως, δηλαδή, γίνεται κάθε φορά που η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και οι αποφάσεις παίρνονται κυριολεκτικά «στο πόδι», προς δόξαν ενός σάπιου συστήματος που συνεχίζει να λειτουργεί με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού! Οι περισσότεροι δανειολήπτες δεν γνωρίζουν τους ήδη υπάρχοντες νόμους που τους προστατεύουν. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν ότι υπάρχει νόμος που προστατεύει την κύρια κατοικία; Ρωτήστε ένα δικηγόρο να σας τα εξηγήσει αναλυτικά τι ισχύει και όχι αντί να στηριζόμαστε σε φήμες και δήθεν γνώσεις «ειδικών». Τώρα όμως, πριν είναι πολύ αργά…
Τα σέβη μου
