{loadposition ba_textlink}
Επικίνδυνα εξελίσσεται η υπόθεση με τον Ιερό πόλεμο στον οποίο πλέον μπαίνει ανοικτά η Δύση και η Ευρωπαϊκή Ένωση, εναντίον των τζιχαντιστών. Η Ελλάδα σύρθηκε ήδη με την αποστολή πολεμικού υλικού όπως ανακοίνωσε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Η Κύπρος τι κάνει ή τι θα κάνει αν υποχρεωθεί από τους συμμάχους και εταίρους της να προσφέρει χείρα βοήθειας;
Τα πράγματα δεν είναι απλά, γιατί η γεωπολιτική θέση της Κύπρου τη φέρνει μια ανάσα από το κέντρο επιχειρήσεων των τζιχαντιστών. Εκτός όμως από το πολιτικό θέμα, τίθεται και εθνικό και οικονομικό ζήτημα.
Ποιος θα προσφέρει υποστήριξη αν η Κύπρος αποτελέσει στόχο των φανατικών Ισλαμιστών; Και ποιος θα αναλάβει το οικονομικό κόστος, αν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να μοιραστεί το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων που αποφάσισαν κάποιοι στο Βερολίνο, το Λονδίνο ή το Παρίσι;
Πώς θα καταφέρει η Δημοκρατία μας εν μέσω κρίσης να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο δυσβάσταχτο έξοδο; Θα πρέπει η Λευκωσία να προετοιμαστεί έγκαιρα και να μην παγιδευτεί όπως η Αθήνα.
Η Κύπρος αποτελεί μια ειδική περίπτωση, καθώς η Τουρκία κατέχει το 40 % του εδάφους. Και μόνο γι’αυτό το λόγο δεν θα πρέπει να έχει καμία ανάμειξη στα τεκταινόμενα. Άλλο διακριτική συνδρομή και άλλο ενεργός ανάμειξη.
Για το σκοπό αυτό θα πρέπει άμεσα να συγκληθεί το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και να υπάρξει ενιαία, εθνική γραμμή. Διαχωριστικές γραμμές δεν υπάρχουν. Είδατε πόσο γρήγορα το Ιράν από εχθρός έγινε σύμμαχος των ΗΠΑ και πώς το Ουκρανικό από την πρώτη θέση της διεθνούς ατζέντας, αρχίζει να ξεχνιέται…
* Το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε με την κυριακάτικη εφημερίδα “24”, στις 28/9/2014.
