Είμααστε αδιαμφισβήτητα παγκόσμιοι πρωταθλητές σε έναν ακόμη τομέα. Τους εμπρησμούς και τις ανατινάξεις αυτοκινήτων! Ένα άθλημα που συνεχίζει εδώ και χρόνια να κρατάει τα ηνία της πρωτιάς αφού πρόκειται για ένα ιδιάζον φαινόμενο, στο οποίο μόνο η ψυχιατρική επιστήμη μπορεί να δώσει απαντήσεις…
Μπορεί λοιπόν να αυξάνονται δραματικά οι επιθέσεις των αυτοκινήτων εναντίον των ανθρώπων, στα καθημερινά οδικά δυστυχήματα που σημειώνονται στο τόπο μας, αλλά την ίδια ώρα αυξάνονται δραματικά και οι επιθέσεις των… ανθρώπων εναντίον αυτοκινήτων.
Για πιο λόγο οι Κύπριοι επιδιδόνται με τόση μανία στους εμπρησμούς ειδικά των αυτοκινήτων; Μια εξήγηση είναι ότι οι εμπρηστές στρέουν την προσοχή τους στα αυτοκίνητα, διότι για τον Κύπριο το είδος αυτό, ακόμα και στις μέρες των ισχνών αγελάδων, αποτελεί το αποκορύφωμα της επιδειξιομανίας και τις ματαιοδοξίας του.
Χτυπώντας λοιπόν το αυτοκίνητό του, είναι σαν να ποδοπατάς την προσωπικότητα και το γόητρό του. Φυσικά είναι και ο πιο εύκολος στόχος. Ένα αυτοκίνητο παρακαρισμένο, ούτε να το σκάσει για να γλυτώσει μπορεί, ούτε να φωνάξει “βοήθεια” τα καταφέρνει. Έτσι γίνεται έρμαιο της “γενναιότητας” των επιτιθέμενων.
Μπορεί το ίδιο το κάψιμο ενός αυτοκινήτου να μην είναι και τόσο σοβαρή εγκληματική πράξη. Πιο ανησυχητική είναι η εγκληματική νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί σε τούτο τον δύσμοιρο τόπο, όπου σύμφωνα με τον καθένα που θέλει να εκβιάσει κάποιον ή που έχει κάποια διαφορά με κάποιον, διακιούται να πάρει το νόμο στα χέρια του και να επιβάλει την “τιμωρία” που αποφάσισε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τελευταίοι εμπρσημοί αυτοκινήτων δεν στρέφονταν μόνο εναντίον ανθρώπων της που έχουν κάποια σχέση με τη νύκτα αλλά είχαν ως στόχο και ανθρώπους της ημέρας. Βλέπουμε λοιπόν, ότι διευρύνεται συνεχώς ο κύκλος των υποψηφίων ιδικτητών μηχανοκίνητων οχημάτων, που ίσως μιαν αυγή αντικρίσουν το αυτοκίνητό τους, έξω από το σπίτι τους καμένο ή ξεχαρβαλωμένο. Και να είσατσε βέβαιοι ότι θα διυερυνθεί ακόμη περισσότερο ο κύκλος, καθώς με την προβολή των εμπρησμών από τα κανάλια, ενθαρρύνονται και άλλοι να δοκιμάσουν αυτό το είδος εκβιασμού, εκφοβισμού ή απλής εκδίκησης.
Και αποδίδει η μέθοδος αυτή, επειδή είναι πολύ δύσκολο για την Αστυνομία να συλλάβει τους εμπρηστές, έστω κι αν τους υποψιάζεται. Εδώ υπάρχει πάντως και η αισόδοξη νότα από αστυνομικής πλευράς. Οι εμπρησμοί αυτοκινήτων δεν θεωρούνται ουσιαστικά τίποτα μπροστά στους φόνους και τις άλλες ανάλογες εγκληματικές πράξεις. Η φιλοσοφί των Διωκτικών Αρχών επί του προκειμένου ίσως να είναι η εξής: Παρά να χύνεται αίμα, καλύτερα να χύνεται “πεζίνα”.
Η πλάκα είναι ότι όσες φορές αποφασίσει να μιλήσει το θύμα του εμπρησμού, δηλώνει ότι δεν υποψιάζεται κανένα και ότι δεν έχει διαφορές με κανένα. Ναι, φίλε μου, εσύ μπορεί να μην έχεις διαφορές με κανένα, ίσως, όμως, έχουν οι άλλοι διαφορές μαζί σου…
Άσε που υπάρχει και ο εξής κίνδυνος: Να μην έχεις πράγματι οποιαδήποτε διαφορά με κανέναν, αλλά να σου κάψουν το αυτοκίνητο κατά λάθος, επειδή ήταν σταθμευμένο δίπλα στο αυτοκίνητο του άλλου, που θα έπρεπε κανονικά να ήταν ο στόχος των εμπρηστών.
Η αλήθεια είναι ότι στη σύγχρονη Κύπρο μας, έχουν δημιουργηθεί πολλές νέες ευκαιρίες απασχόλησης ελέω ανεργίας: Βομβιστής, εμπρηστής, ληστής, καλλιεργητής κανναβουριών και ότι άλλη λαμογιά υπάρχει.
Πυρπολητές αυτοκινήτων πάντως βγάζουμε άφθονους. Κανένα Κανάρη πυρπολητή δεν βλέπω να βγάζουμε…
