Σχολιάζει ο Κώστας Ντάλτας
Η πλήρης στήριξη της κ. Λαγκάρντ προς την Κύπρο και η ικανοποίηση της για την εφαρμογή του Μνημονίου θυμίζουν τον κόουτς της Τσέλσι μετά από μία σπουδαία νίκη.
Οπως ο Special One δεν θέλει τα μυαλά των παικτών του να πάρουν αέρα και να αποσυντονιστούν ύστερα από καλή εμφάνιση και γνωρίζοντας ότι το πρωτάθλημα είναι ένας μαραθώνιος και όχι σπριντ, έτσι και η κ. Λαγκάρντ δεν θέλει να υπάρξει εκτροχιασμός του τρένου που λέγεται “Κύπρος“.
Με τα λόγια της ότι “Οι κυπριακές αρχές έχουν καθιερώσει ένα ρεκόρ σθεναρής πολιτικής εφαρμογής, εκπληρώνοντας τους δημοσιονομικούς στόχους με άνετα περιθώρια, κάνοντας βήματα προς την αναδιάρθρωση και ανακεφαλαιοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και προωθώντας διαρθρωτικές φορολογικές μεταρρυθμίσεις” δείχνει την ευχαρίστηση της, όμως παράλληλα σημειώνοντας ότι ” η οικονομική κατάσταση και προοπτική παραμένουν δύσκολες και υπόκεινται σε σημαντικούς κινδύνους” υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να υπάρξει χαλάρωση, αφού και το Μνημόνιο πρόκειται για μία συνεχόμενη και επίπονη προσπάθεια που θυμίζει δρόμο αντοχής και όχι ταχύτητας.
Η τελευταία της ατάκα για επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων φέρνει στην πρώτη γραμμή το ίδιο θέμα που έχετε διαβάσει αρκετές φορές στο 24Η.
Οσο και να μαζευτεί – που χρειάζεται – το Δημόσιο, εάν δεν προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις η πραγματική ανάπτυξη δύσκολα θα έρθει.
Στο μνημόνιο αναφέρεται ρητά που και πως πρέπει να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Απλά το το μόνο που πρέπει να συμβεί είναι απλά να εφαρμοστούν τα γραπτά.
Καμιά φορά όμως το απλό είναι και το πιο δύσκολο…
