 |
Κάνε τα ψώνια σου άνετα, γρήγορα, εύκολα στο Odelo! Κέρδισε 20€ στις πρώτες σου αγορές! |
Πρόκειται ίσως περί μοναδικής περίπτωσης στα χρονικά του “πανηγυριού” που ακούει στο όνομα Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovosion. Και είναι πανηγύρι για πολλούς λόγους. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Τι θέλει τόσα χρόνια στον διαγωνισμό το Ισραήλ; πότε ενσωματώθηκε στην Ευρώπη και δεν το πήραμε είδηση; Το θέμα μας όμως δεν είναι ο διαγωνισμός αλλά η φετινή του νικήτρια, η Conchita. Με αδιαμφισβήτητα καταπληκτική φωνή και μοναδική παρουσία, αλλά και γένια που έκανε τους “δήθεν” να σαλτάρουν. Ανάγκασε όμως τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους να φάνε τη σκόνη της!
Η 25χρονη λοιπόν Conchita εδώ και μερικά χρόνια κάνει καριέρα στο τραγούδι. Αν την ακούσετε να μιλάει για την Conchita θα παρατηρήσετε ότι χρησιμοποιεί συνειδητά θηλυκές αντωνυμίες. Και μπορεί οι περισσότεροι από μας να την πρωτογνωρίσαμε στην Eurovision, όμως η ζωή της δεν ήταν πάντα ρόδινη. Σε συνέντευξή της πέρυσι είχε μιλήσει για τους φόβους της μήπως πέσει θύμα εκφοβισμού στο σχολείο, ακριβώς λόγω των σεξουαλικών της προτιμήσεων, σε σημείο μάλιστα να μην πηγαίνει στις τουαλέτες!
Πριν ασχοληθεί με το τραγούδι ο Thomas δούλευε ως διακοσμητής για βιτρίνες καταστημάτων, ενώ είχε εμφανιστεί και σε μία διαφήμιση. Το 2007 έφτασε στον τελικό του αυστριακού Talent Show “Starmania”, ενώ το 2011 έγινε διάσημη στην Αυστρία μέσα από το δημοφιλές Talent Show «Die gro?e Chance», όπου άφησε άφωνους τους πάντες τραγουδώντας το «My Heart Will Go On» της Celine Dion. Εκτός από το τραγούδι, πρόσφατα πήρε μέρος και σε δύο ριάλιτι, στο ένα εκ των οποίων δούλευε σε εργοστάσιο ψαριών, ενώ στο άλλο κλήθηκε να επιζήσει με φυλές νομάδων στη Namibia! Γεννημένη στις 6 Νοεμβρίου του 1988 στην Αυστρία. Είναι μια γυναίκα σε σώμα άντρα με υπέροχα μακριά μαλλιά και τέλειες βλεφαρίδες, με αισθησιακή φωνή και άψογο στυλ, αλλά και με γένια.
Κι εδώ αρχίζουν, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, οι Ελλαδικές και Κυπριακές γελοιότητες. Το τι γράφτηκε στο Διαδίκτυο, σε ιστοσελίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν περιγράφεται. Ο κάθε “ηθικός, “σεμνότυφος”, “χριστιανός”, “καρα-straight” και η κάθε τσακωμένη επί μακρόν με την σεξουαλική πράξη, έλεγαν το μακρύ τους και το κοντό τους. Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν ότι έχουν παιδιά, ότι είναι χριστιανοί, τι παραδείγματα δίνουμε στους νέους μας, αίσχος και άλλες «παπαριές». Ακούστηκε κριτική όχι για το αν έχει καλή φωνή ή αν είναι καλό το τραγούδι, αλλά για τομούσι της. Λες και τραγουδούσε σε διαγωνισμό καλογραιών που έψαλλαν εκκλησιαστικούς ύμνους… Τέτοια ηλιθιότητα δηλαδή! Και σε τελική ανάλυση ποιόν ενδιαφέρουν οι σεξουαλικές της προτιμήσεις, τα γένια ή οι βλεφαρίδες της; μήπως είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που δηλώνει ανοιχτά τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις; ή μήπως δεν έχουμε και στα λημέρια μας κάτι…”αντρούκλες”που είναι φούστα, μπλούζα και πούδρα ελαφριά; Άντε μην ανοίξω το στοματάκι μου και αλλάξετε γνώμη για πολλές και πολλούς δικούς μας που τους έχετε κάνει «θεούς» και «θεές». Γελοίες και γελοίοι που βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν περίπατο την υποκρισία τους…
ΚYΠΡΟΣ – EUROVISION ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εμπλέκεται η πολιτική στην Eurovision; βεβαίως και όχι μόνο από τον τρόπο που συνήθως ψηφίζουν, υποστηρίζοντας φανατικά η μία χώρα την άλλη, κι ας είναι το τραγούδι για τα μπάζα! Η πολιτική που έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο και στην περίπτωση της Κύπρο, της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Όλα ξεκίνησαν το 1975, όταν η Ελλάδα μετά την πρεμιέρα της Eurovision το 1974 (λίγους μήνες πριν τα γεγονότα της Κύπρου) αποφάσισε να μην κατέβει στην διαγωνισμό “για άγνωστους λόγους” σύμφωνα με την EBU. Οι λόγοι, ή καλύτερα ο λόγος, ήταν ότι εκείνη την χρονιά η αγκαλιά της Eurovision άνοιγε για πρώτη φορά για την Τουρκία η οποία εισβάλει στην Κύπρο. Η Ελλάδα στέλνει ένα χρόνο αργότερα, το 1976, την Μαρίζα Κωχ να τραγουδήσει το “Παναγιά μου, Παναγιά μου”. Η ίδια έφερε πριν λίγους μήνες το παρασκήνιο της εκπροσώπησης εκείνης σε συνέντευξη που παραχώρησε για την ζωή της στην Lifo. Μεταξύ άλλων αναφέρει: “Το 1976 μου τηλεφωνεί ο Χατζιδάκις. «Πάρε ένα λαούτο και φύγε για Χάγη στη Eurovision. Μέχρι το πρωί θέλω να μου ‘χεις ένα τραγούδι για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο».
Αυτό έγινε στις 10 το βράδυ κι ήθελε το κομμάτι μέχρι τις 10 το άλλο πρωί. Όλη νύχτα απ’ το τηλέφωνο με τον Μιχάλη Φωτιάδη στη Θεσσαλονίκη γράψαμε τους στίχους στο «Παναγιά μου – Παναγιά μου». Βγήκε μοιρολόι, όπως το ήθελε ο Χατζιδάκις, ενορχηστρωμένο από τον Μάικ Ροζάκη. Στη Χάγη ξεκίνησαν πορείες διαμαρτυρίας από τους Τούρκους σε όλες τις γειτονικές χώρες της Ευρώπης κατά της ελληνικής συμμετοχής. Όταν παίχτηκε το κομμάτι μας, η τουρκική τηλεόραση έριξε χορό της κοιλιάς. Προηγουμένως με έπιασαν οι διοργανωτές και μου είπαν να μη βγω γιατί σύμφωνα με πληροφορίες υπήρχε ελεύθερος σκοπευτής μέσα στην αίθουσα και κινδύνευε η ζωή μου. Βγήκα με υπογραφή, δηλαδή ότι τραγουδώ με δική μου ευθύνη. Δεν γινόταν να κάνω πίσω, το μήνυμα έπρεπε να το πάρει ολόκληρη η Ευρώπη. Θυμάμαι ότι η Αγγλία μας έδωσε μηδέν, ενώ η Γαλλία δεκάρι, εν ολίγοις οι χώρες πήραν ξεκάθαρη πολιτική θέση”.
Από την είσοδο της Κύπρου στην Eurovision το 1981 και μέχρι το 2003, Κύπρος και Τουρκία δεν αντάλλαξαν ούτε ένα βαθμό. Η τουρκική τηλεόραση δεν παρουσίαζε καν τα τραγούδια της Κύπρου στο κοινό της και αυτό σταμάτησε μόλις το 1988 όταν η Ελλάδα έλαβε τον πρώτη της βαθμό από την Τουρκία. Να θυμίσουμε ότι την προηγούμενη χρονιά, το 1987, Ελλάδα και Τουρκία είχαν βρεθεί στα πρόθυρα του πολέμου με την περίφημη έξοδο του Σισμίκ στο Αιγαίο. Το πρώτο βήμα καλής θέλησης έγινε μετά μουσικής… To 2003 η διπλωματία της μουσικής βρισκόταν σε κρεσέντο όταν η Κύπρος εξέπληξε όλους δίνοντας 8 βαθμούς στο τραγούδι της Τουρκίας (Everyway that i can – Sertab). Η κορύφωση ήρθε ένα χρόνο αργότερα όταν η Τουρκία έλαβε με τους Athena 4 βαθμούς από την Κύπρο και 6 από την Ελλάδα. Αντίστοιχα η γείτονα χώρα έδωσε 10αρι στον Σάκη Ρουβά και τον πρώτο της πόντο στην Κύπρο (σ.σ. χώρα που ακόμη και σήμερα δεν αναγνωρίζει) και στην Lisa Andreas που καταχειροκροτήθηκε στο Abdi Ipeksi από τους Τούρκους θεατές.
Κι ας έρθουμε στις μέρες μας. Την διαμάχη Ρωσίας – Ουκρανίας για την Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία την παρακολουθούμε εδώ και μερικές βδομάδες. Δείτε τώρα πως εμπλέκεται και σ’ αυτή την διένεξη η Eurovision! Η Κριμαία σύμφωνα με τους Ρώσους αποτελεί Αυτόνομη Δημοκρατία. Το Σάββατο το βράδυ οι κάτοικοι της ψήφιζαν για το αγαπημένο τους τραγούδι. Ποιος θα ανακοίνωνε λοιπόν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας από την συγκεκριμένη περιοχής; Η Ουκρανία ή η Ρωσία; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, τέθηκε πριν από λίγες ημέρες στην EBU και τους διοργανωτές στην Δανία.
“Όπως έχουν τώρα τα πράγματα οι πάροχοι των ουκρανικών τηλεπικοινωνιών είναι αυτοί που είναι ενεργοί στην χερσόνησο της Κριμαίας και έτσι φαίνεται ότι θα πάμε και την εβδομάδα του διαγωνισμού. Εμείς στην EBU δεν είμαστε αυτοί που θα αλλάξουν αυτούς παρόχους” ήταν η απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφους ο Jon Ola Sand επικεφαλής του διαγωνισμού τα τελευταία χρόνια. Αθώα ερώτηση; Όχι και τόσο. Κάποιος κατάφερε να περάσει το μήνυμα του για μία “γκρίζα περιοχή” και μάλιστα μετά μουσικής…
Αυτά τα ολίγα λοιπόν περί Eurovision, μούσι της Conchita και παραληρούντες υπέρμαχους ή αλαλάζοντες πολέμιους του θεσμού. Για να καταλάβουμε επιτέλους ότι όλα είναι μέρος της βιομηχανίας του θεάματος και τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Υ.Γ. Καλά κάνω εγώ και παρακολουθώ εδώ και χρόνια το φεστιβάλ ιταλικού τραγουδιού του San Remo. Μιλάμε για διοργάνωση που είναι δεκάδες χρόνια μπροστά!
