Κατ’ αρχήν να σας πω ότι ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ.
Πιο τσίφτης είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να το λέει, κι ας μην του έχει βγει η δέσμευση; Δεσμεύομαι λοιπόν κι εγώ να σχολιάζω χωρίς φόβο, πάθος και χωρίς αίσθημα εκδίκησης. Γιατί πλέον δεν μας παίρνει αδέλφια. Πιάσαμε πάτο!!!
Ξεκινάμε λοιπόν. Γιατί μπάρμπα Γιώργος; Γιατί το δικαιολογεί απολύτως η ηλικία μου. Και γιατί στη χώρα των θαυμάτων; Μα πως αλλιώς να βαφτίσεις τη Κύπρο σήμερα;
Του Γιώργου Γράβαρη
Που λέτε μου έκαναν πρόταση να γράφω στην ιστοσελίδα που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή. Καλοσύνη τους οι άνθρωποι. Έπρεπε να φτάσω στα μέσα της 5ης δεκαετίας της ζωής μου για να ψάχνω δουλειά. Θα μου πεις ούτε ο πρώτος είσαι, ούτε ο τελευταίος. Σωστό κι αυτό! Υπάρχουν όμως πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί προ πολλού, αλλά διαχρονικά πάρα πολλοί από τους πολιτικούς που έχουν κυβερνήσει αυτό τον πανέμορφο αλλά δύσμοιρο τόπο, ασχολούνταν με άλλα πράγματα… Πρωτίστως ασχολήθηκαν με την πάρτη τους, το κόμμα, τους πελάτες-ψηφοφόρους τους, τους συγγενείς και τους φίλους. Στο συγκεκριμένο θέμα, γνωστό και ως «μέσο», «γνωριμία» και «ρουσφέτι» είναι μανούλες…
Τα πράγματα είναι σκοπίμως και αριστοτεχνικά μπερδεμένα. Για να μπλέκει ο μέσος πολίτης και να μη βγάζει άκρη. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι ένα κράτος στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: την παιδεία, την υγεία και το σωφρονιστικό σύστημα (το τελευταίο το κατέχω καλά, πολύ καλά…). Όπως όλοι γνωρίζουμε και παραδεχόμαστε και στους τρεις τομείς το κράτος έχει αποτύχει big time, που λένε και στο χωριό μου.
Παραδείγματα πάρα πολλά. Δείτε, ας πούμε, τον κακό χαμό που έγινε με τους διορισμούς στους ημι-κρατικούς οργανισμούς. Ένας πρόεδρος που προεκλογικά μας είχε φλομώσει με την λέξη «αξιοκρατία», να πρέπει να κάνει για άλλη μιά φορά «λεπτούς χειρισμούς»…, κάτι σαν ζογκλέρ στο τσίρκο Medrano, για να βολέψει τους αβόλευτους. Να πρέπει να εξοφλήσει προεκλογικά γραμμάτια, ενώ την ίδια στιγμή τα κόμματα να χρησιμοποιούν κάθε μέσο πίεσης για να καθήσουν στις καρέκλες οι «δικοί» τους.
Να ακούς ένα σωρό παπαριές από τα κόμματα και τους εκπροσώπους τύπου τους ότι πιό απίθανο μπορεί να ειπωθεί. Ο ΔΗ.ΣΥ δια του κ. Πρόδρομου Προδρόμου ότι δεν έδωσε «λίστα» με ονόματα. Πρόδρομε δεν πείθεις παλληκάρι μου. Μου θύμισες τις «ένδοξες» (;) εποχές της «Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας». Τι θυμάμαι κι εγώ ο παλιός…
Το ΑΚΕΛ να παίζει άμυνα, χειρότερη κι απ’ του φετινού Παναθηναϊκού, γιατί έχει άλλα θέματα να λύσει, πολύ πιό δύσκολα, εσωκομματικά… Το ΔΗ.ΚΟ; Ωωωω ναι το ΔΗ.ΚΟ, με νέο «άρχοντα» στη προεδρική του καρέκλα, να μην κάνει το…κομμάτι του ο Νικόλας. Τσάμπα το πήρε το μαγαζί; Βουρ στο πατσά λοιπόν με ένα μακροσκελέστατο κατάλογο ονομάτων και με προτίμηση να βολευτούν σε 2-3 σημαντικά πόστα δικοί του άνθρωποι. Είναι βλέπετε και οι «αρχές και αξίες» του ΔΗ.ΚΟ με τις οποίες μας έχουν ζαλίσει τα…κάκαλα εδώ και μερικές δεκαετίες…
Για την ΕΔΕΚ θα χρειαστώ να επιστρατεύσω το λεξικό Γιώργου Μπαμπινιώτη για να μην ενοχληθεί ο Ζανό. Ο οποίος Ζανό αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας το ρουσφέτι, το οποίο σας υπενθυμίζω είναι εκτός των πρακτικών της ΕΔΕΚ… Ο Ζανό όμως δεν ενοχλείται ποτέ όταν πρόκειται ο εκάστοτε Πρόεδρος ης Δημοκρατίας αποφασίσει να παίξει το γνωστό παιχνίδι με τις καρέκλες…
Είχε δεν είχε πάλι βόλεψε μερικούς δικούς του. Θα μου πεις το «μαγαζί» ΕΔΕΚ έχει κι έναν ολάκερο George Barnaby, που και καλός ομιλητής είναι και κατέχει όλα τα θέματα: από πυραύλους και οπλικά συστήματα, μέχρι πως αναπαράγονται οι φώκιες στην Ανταρκτική!
Η «Κοινωνία των Πολιτών» έμεινε στη απ’έξω, γαμώ τη κοινωνία μου. Και είχε τόσα πολλά να προσφέρει… Βέβαια ο Georges, πάλι έχει παράπονο απ’ τη μοιρασιά. Αλλά πάλι κι εσύ cher Georges που πας παληκάρι μου με ένα βουλευτή στη Βουλή, κι αυτόν από…σπόντα!!!
Γιώργο Περδίκη δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά μετά που έγινε Επίτροπος Περιβάλλοντος η Jeannete Παναγιώτου, τράβα χειρόφρενο. Ώπα καλά είσαι !!!
Σας ζάλισα τον έρωτα; Συμπαθάτε με αλλά θα κλείσω με τον πιο γαμάουα διορισμό. Αυτόν του Γιώργου Τσαλακού στο F(ΡΙΚ). Κατ’ αρχήν μια από τις πλέον ηλίθιες παροιμίες που υπάρχουν είναι αυτή που λέει ότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια, αλλά να φαίνεται». Μωρέ έχουν κλείσει σπίτια μ’ αυτή τη παροιμία…
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει να κάνει με την τιμιότητα του Γιώργου, ούτε με τις ικανότητές ή την επαγγελματική κατάρτιση του συναδέλφου Μπαρμπα Γιώργου. Κάθε άλλο. Έχει να κάνει με την γελοιοδέστατη δικαιολογία ότι ο διορισμός του στο ΡΙΚ είναι καθ’όλα σύννομος με την θέση του ως επικεφαλής του συγκροτήματος της «Αλήθειας». Έλεος κύρια Σωκράτη μας. Μια-δυο φορές να το πεις ακόμα θα το πιστέψεις κι εσύ ο ίδιος. Βλέπετε η πουτάνα η υποτίμηση της νοημοσύνης μας έχει και όρια…
Κύριε Πρόεδρε ειλικρινά συμπάσχω μαζί σας. Είναι πολλά τα ζόρια και δεν προλαβαίνει. Λίγο ο Αβέρωφ που του έχει ζαλίσει τον έρωτα, λίγο ο Αρχιεπίσκοπος Batman, που έχει μείνει «πανί με πανί» και δανείζεται από ξένες τράπεζες…, Άντρος ο Κυπριανού, ο Ζανό, ο Λιλλήκας, ο Περδίκης, ο Πανίκκος Δημητριάδης, οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι βιομήχανοι, οι τράπεζές μας που μετατράπηκαν σε περίπτερα, οι τραπεζικοί, οι τραπεζίτες, τα κωλόπαιδα οι επενδυτές που όλο λένε ότι έρχονται κι ακόμα τους περιμένουμε,…, οι developers, οι ξενοδόχοι, οι οικονομικοί μετανάστες, ο Αντώνης – πιρουέτας – Σαμαράς, η Μέρκελ που έσπασε το κωλομέρι της, τα πετρέλαια, τα φυσικά αέρια και οι κάθε λογής πορδές που ακούει καθημερινά. Είναι για λύπηση ο άνθρωπος.
Μπήκε «τριαντάφυλλο» στο Προεδρικό και τον βλέπω να βγαίνει «τσουκνίδα»…
Δε γαμιέται! Σεκλετίστηκα. Πάω να πιώ ένα διπλό «Γιαννάκη περπατητή» να συνέλθω…
Τα σέβη μου
