{loadposition ba_textlink}
Για το Δήμαρχο Πάφου Σάββα Βέργα, στην θέση του οποίου κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται.
Τους 2 τελευταίους περίπου μήνες βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο και είναι αναγκασμένος να αποκρούει τις κατηγορίες που τον βαραίνουν σαν καλός τενίστας που απαντά στα χτυπήματα του αντιπάλου του. Με την διαφορά βέβαια ότι ο Σάββας Βέργας στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο έχεις πολλούς αντιπάλους… Από την αντιπολίτευση στον Δήμο Πάφου μέχρι και το κόμμα στο οποίο ανήκει, το ΔΗΚΟ που τελικά τον… άδειασε!
Σοφή κουβέντα το «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Διαχρονικά στη Κύπρο επικρατεί η βεβαιότητα που έχουν πολλοί ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο. Είναι χαρακτηριστική η νοοτροπία πολλών που όταν καθίσουν σε μια «καρέκλα» στην αρχή το πάνε ομαλά το πράγμα, και ξαφνικά μεταλλάσσονται προς το χειρότερο, βγάζοντας πολλές περίεργες συνήθειες και «βίτσια». Μπορώ να καταλάβω κάποιον που έχει κάποιο πάθος όπως τον τζόγο, τις γυναίκες ή το ποτό. Αλλά δήμαρχο να καταπατά δημόσια περιουσία και να χτίζει ιδιωτικό γήπεδο τένις στην αυλή του σπιτιού του δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συναντούσα!
Δεν ξέρω τι φταίει και συμβαίνουν τόσα πολλά και μαζεμένα στην Πάφο. Να είναι το νερό που πίνουν, η αύρα της θάλασσας που μπαίνει με ορμή στον εγκέφαλο ορισμένων και τους τρελαίνει; Ή μήπως η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη της Πάφου, που σε μεγάλο βαθμό της έκανε ζημιά τελικά, με αποτέλεσμα κάοιοι να νομίζουν ότι ζουν σε άλλη χώρα. Τι είδους αρρωστημένη νοοτροπία, τι αρχοντοχωριατισμός είναι αυτός που δέρνει μερικούς; Σκέφτομαι ότι ίσως ο Σάββας Βέργας φαντάστηκε ότι ζει στο Monaco ή στο Beverly Hills και είπε να διαπρέψει στο άθλημα της αντισφαίρισης.
Ένας νέος Roger Federer της Πάφου ας πούμε. Με την διαφορά ότι, ανάμεσα στα πολλά που καταλογίζονται εις βάρος του, έκανε ότι έκανε βασιζόμενος σε άλλο ένα χαρακτηριστικό που ζει και βασιλεύει από την ημέρα της δημιουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και το οποίο ονομάζεται ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ… Αυτό σε συνδυασμό με τις εκάστοτε «στιβαρές» πολιτικές πλάτες που έχει ο κάθε πολιτικός, επιχειρηματίας ή απλός πολίτης , το «κρύψε να περάσουμε» και το «θα σε σάσει ο κουμπάρος μου» και η βεβαιότητα ότι είναι στο απυρόβλητο γεννούν τέτοια φαινόμενα σήψης. Βαρεθήκαμε να ακούμε υπερβολές από τον κάθε τυχάρπαστο, ευκαιριακό και καιροσκόπο της δημόσιας ζωής. Μπουχτίσαμε και δεν θέλουμε άλλο.
Κι αν δηλαδή ο κύριος Βέργας δεν του άρεσε το τένις αλλά το golf ή οι αγώνες αυτοκινήτων της Formula! Tι θα έκανε; Πόσες σκάλες δημόσιας γης θα καταπατούσε για να ικανοποιήσει το «βίτσιο» του;
