Ξέρετε εκείνο τον πολιτικό που υποδύθηκε ο αξέχαστος Λάμπρος Κωνσταντάρας. Η τακτική των πολιτικών είναι πασίγνωστη και δοκιμασμένη για δεκαετίες. ‘Όταν βρεθούν μπροστά σε πόπολο, στο μπαλκόνι, στις διάφορες κομματικές συγκεντρώσεις και στα εγκαίνια αμολάνε μια εξαγγελία, χαϊδεύουν τ’ αυτιά του ακροατηρίου, πέφτει χειροκρότημα από τους γνωστούς κι από κει πάν’ κι άλλα. Με μόνη την διαφορά ότι πλέον έχουμε φτάσει στο απροχώρητο. Στις 16 Νοεμβρίου 2013 η Υπουργός Εργασίας Georgette –Ζέτα Αιμιλιανίδου αναγγέλλει ότι το Υπουργείο προγραμματίζει να θέσει πολύ σύντομα σε εφαρμογή δύο νέα σχέδια για άνεργους νέους απόφοιτους της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. ΟΛΕ αναφωνεί το ακροατήριο και τα ΜΜΕ παίρνουν φωτιά. Από το Νοέμβριο έχουμε φτάσει Φεβρουάριο του 2014 και τα ρημάδια τα σχέδια βρίσκονται ακόμα στα συρτάρια της Georgette.
Δεκέμβριο του 2013 η Αν.ΑΔ ανακοινώνει πομπωδώς ότι «εγκρίθηκαν συνολικά 712 προγράμματα κατάρτισης, για συμμετοχή 18 χιλιάδων εργοδοτουμένων». Ξανά – μανά «ζήτω» και χειροκροτήματα.
Στις 12. Δεκεμβρίου 2013 ο Πρόεδρος Νίκος ανακοινώνει νέα προγράμματα για την …απασχόληση (η λέξη εργασία έχει πάει περίπατο, από την αλήστου μνήμης εποχή της Πρωθυπουργίας του Κώστα – Κινέζου – Σημίτη). Ρίχνει ο κύριος Νλικος 3-4 πιστολιές περί ανάληψης νέων πολιτικών της Ε.Ε. για την ανεργία, χαιρέτισε την ανάληψη πρωτοβουλιών που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και άλλα εύηχα… Και μετά;
Μετά «ήρθαν οι μέλισσες» που λέει κι ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης. Μάταια περιμένουμε να υλοποιηθούν τα προγράμματα που αναγγέλθηκαν, να δει ο μέσος πολίτης ότι η ρημάδα η Ε.Ε. κάνει κάτι! Κάτι χειροπιαστό βρε αδερφέ. Να πούμε και μεις μια φορά ότι αποφάσισαν κάτι και το υλοποιούν άμεσα. Η Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που δεν φημίζονται για την ταχύτητά τους. Έχω την αίσθηση, για να μην πω την βεβαιότητα ότι, πολλές από τις εξαγγελίες και τα προγράμματα θα δω να υλοποιούνται όταν θα έχω συνταξιοδοτηθεί. Για να μη σας πω ότι θα έχω πεθάνει και οι υπόλοιποι θα είναι στο…περίμενε.
Έτσι όμως αδέλφια δουλειά δεν γίνεται. Είναι πολλά τα προβλήματα και δεν βλέπουμε να γίνετε κάτι άμεσα. Και δεν μιλάμε για το περιβόητο «τελεφερίκ» που είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος Νίκος προεκλογικά. Ποιος το γαμεί το τελεφερίκ. Εδώ υπάρχουν θέματα της καθημερινότητας που έπρεπε να λυθούν χθες. Κοινός νους χρειάζεται και κοινή λογική, χωρίς απαραίτητα να πρέπει να ξοδευτούν μεγάλα ποσά. Λίγη προσπάθεια πουλάκια μου, προγραμματισμός και καλή θέληση χρειάζεται. Μέρα παρά μέρα παρελαύνουν διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι από το Προεδρικό, σε μια προσπάθεια να λύσουν κάποια από τα προβλήματά τους και βγαίνουν μετά τη σύσκεψη και κάνουν αισιόδοξες δηλώσεις για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων τους. Πόσο θα ήθελα να είμαι σε μια γωνιά να δω τι τους λέει ο Πρόεδρος Νίκος, τι λύσεις προτείνει; Έτσι κι αλλιώς, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν υπάρχει σάλιο. Έπειτα είναι και οι της τρόϊκα που χαράζουν γραμμή και δεν μπορεί κανείς να κάνει διαφορετικά. Επομένως ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Κι εγώ προσωπικά επειδή είμαι και λίγο μυστήριος, δεν αντέχω το δούλεμα. Ή μήπως έχω κι άλλα περιθώρια αντοχής στο… δούλεμα και δεν το γνωρίζω;
