Κούρεμα καταθέσεων, απειλή χρεοκοπίας, τραπεζικό σύστημα που δεν το εμπιστεύεται κανείς, ατιμωρησία υπευθύνων της κρίσης, σκανδαλολογία, αποχώρηση ΔΗΚΟ, έναρξη διαπραγματεύσεων στο κυπριακό με μαξιλάρι… το ΑΚΕΛ συνθέτουν ένα εκρηκτικό παζλ.
Η δεύτερη χρόνια του κ. Αναστασιάδη, τον βρίσκει να ξεκινά από το μηδέν. Η οικονομία παραμένει σε κατάσταση συναγερμού παρά τα χειροκροτήματα της Τρόικας. Άλλωστε όταν μια καταψήφιση ενός νομοσχεδίου αρκεί να μην πάρουμε την επόμενη δόση και να υπάρχει μερική στάση πληρωμών, νομίζω δείχνει την αληθινή εικόνα. Παράλληλα το τραπεζικό σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο και θα πρέπει να περιμένουμε το τέλος του έτους για να ξαναγίνει η Κύπρος ισότιμο μέλος του Eurogroup.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τα δύο “Α”, ανάπτυξη και ανεργία παραμένουν άλυτοι γρίφοι. Πολλές προσπάθειες, πολλά ΘΑ από υποψήφιους επενδυτές αλλά ουσία μηδέν. Το χειρότερο είναι ότι “καζινοποιείται” (αν μου επιτρέπεται αυτός ο όρος) η ανάπτυξη καθώς όλοι νομίζουν ότι μόλις γίνει το πρώτο καζίνο, τα χρήματα θα πέφτουν ως “μάννα από τον ουρανό”. Για την ανεργία υπάρχει θέληση, όμως προς το παρόν τα μέτρα που ετοιμάζονται είναι ασπιρίνες. Το ποσοστό έχει αυξηθεί μέσα σε ένα χρόνο από το 12,5% στο 17,6% αν και τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια τάση σταθεροποίησης.
Στο πολιτικό σκηνικό, η επόμενη χρόνια βρίσκει τον Νίκο Αναστασιάδη να κυβερνά μόνος του. Το ΔΗΚΟ αποχώρησε, η πλειοψηφία στη Βουλή πήγε περίπατο και οι πολιτικές ατζέντες των ηγετών του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ βγήκαν στον αφρό. Απόδειξη το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις όπου όλοι (εκτός του ΑΚΕΛ) συμφωνούν αλλά διαφωνούν στην διαδικασία. Τα τέσσερα χρόνια που έχει μπροστά του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πολλά μέσα σε ενα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Θα υποχρεωθεί σε πολλές υποχωρήσεις για να διατηρήσει μια εικονική ισορροπία.
Τέλος το μεγάλο θέμα της δεύτερης χρονιάς ονομάζεται Κυπριακό. Ήδη με την συμφωνία για το κοινό ανακοινωθέν, τα μαχαίρια ακονίστηκαν. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα βρεθεί απέναντι του, ωστόσο το γεγονός ότι δεν ειναι ισχυρός μέσα στο κόμμα του, επιτρέπει τον κ. Αναστασιάδη να κινηθεί πιο άνετα, έχοντας και την στήριξη του ΑΚΕΛ.
Οι προκλήσεις πολλές. Την πρώτη χρόνια, υπήρχε η άνεση να ρίχνονται οι ευθύνες άλλωστε δίκαια και άλλωτε άδικα στην προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Χριστόφια. Αυτό το μαξιλάρι αποτελεί παρελθόν. Τώρα ήρθε η ώρα να εκπληρωθούν τα “Δεσμεύομαι”.
ΥΓ: Ελπίζω με τον ανασχηματισμό να μην πούμε την έκφραση “Μια απ’ τα ίδια”.
