Στον ορυμαγδό της σύγχρονης πραγματικότητας, στα τεκταινόμενα της περιοχής και αλλούθε, στα καλά και στα κακά, το χθες συνατά το αύριο, το μέλλον, τη νέα αρχή, την συνέχιση. Οι αξίες, το ήθος, η αξιοπρέπεια και οι γνώσεις, παντρεύονται με το αύριο. Χορεύουν μαζί, όχι τον χορό του Ζαλόγγου, αλλά τον χαρμόσυνο ήχο του «μυστικού θιάσου» που συνταιριάζει το χθες με το σήμερα και το συνδέει αέναα με το αύριο.
Οι ιστορικές μας καταβολές παραμένουν ορόσημα στον αγώνα μας για την επίλυση του Κυπριακού, την αξιοποίηση των δικών μας ενεργειακών πόρων, την αναβάθμιση του Τόπου μας. Οι χειρισμοί της Κυβέρνησης, αναδεικνύοντας τον γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας, ενδεδειγμένοι. Οι ενέργειές μας, αυτών που «ωρίζουν και φυλάγουν Θερμοπύλες» συντονισμένες. «Γενναίοι οσάκις [είμαστε] πλούσιοι, κι όταν [είμαστε] πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο [μπορούμε[· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους,» κατά τον ποιητή. Συνταιριάζοντας τα μέχρι χθες ασυνταίριαστα. Αναλογιζόμενοι τις ευθύνες – τις ευθύνες για το μέλλον του Τόπου μας, τις ευθύνες μας (και τις υποχρεώσεις) μας για τις γενιές που θα ακολουθήσουν.
Οφείλουμε να παράσχουμε, εις εφ’ ω ετάχθη, την στήριξη μας στις προσπάθειες για αναδόμηση της χώρας μας. Στο Κυπριακό. Στα ζητήματα της ενέργειας. Στους άνεργους. Σε αυτούς που πλήγηκαν το περισσότερο από την οικονομική κρίση. Οφείλουμε να «εύρουμε τα πόδια μας». Να σταθούμε σε αυτά που παλαιόθεν μας χαρακτηρίζαν ως Κυπριακός Ελληνισμός. Να αναδείξουμε (και να προωθήσουμε) τις προοπτικές μας. Να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να διαιωνήσουμε την ύπαρξή μας στην μαρτυρική μεγαλόνησο.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η ιστορική μας πορεία συνεχίζεται. Η ιστορία συναντά το αύριο. Το αύριο που θέλουμε, που επιζητούμε, που επιδιώκουμε. Το αύριο που μας αξίζει. Το αύριο που θα διασφαλίσει την συνέχεια. Το μέλλον των παιδιών μας. Το μέλλον του Τόπου μας.
Οι περιφερειακές και διεθνείς συγκυρίες επιβάλλουν την δράση και την αντίδραση. Σήμερα, η ιστορική μας πορεία επιβάλλει τον συσχετισμό δυνάμεων. Την αλλαγή. Την ελπίδα. Οι δικές μας προσπάθειες, ας μην είναι σαν «των συφοριασμένων… σαν των Τρώων.» Ας κατορθώσουμε τα ακατόρθωτα, με θάρρος κι ελπίδα, με τόλμη και αποφασιστικότητα, με αγώνα, ατάραχοι στην ψυχή και στο σθένος. Ας γκρεμίσουμε τα τείχη της λήθης και ας προσπαθήσουμε. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στην ιστορία μας, στο αύριο.
* Διαβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” εδώ!
