Του Σωτήρη Παπαδόπουλου
Διάβασα πολύ προσεκτικά ένα άρθρο που έγραψε ο κ. Αντρέας Μορφίτης. Είναι Δημοτικός Σύμβουλος Αμμοχώστου και παράλληλα έχει διοριστεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην ομάδα των τεχνικών επιτροπών για την λύση του κυπριακού που ασχολούνται με τον τομέα « Ιθαγένεια – Αλλοδαποί – Μετανάστευση – Άσυλο». Ο κ. Μορφίτης χαρακτηρίζει «ασήμαντη» χειρονομία την επιστροφή της κλειστής περιοχής Αμμοχώστου καθώς η Τουρκική πλευρά θα ζητήσει ανταλλάγματα και αναφέρει ως πιθανά το άνοιγμα ενταξιακών κεφαλαίων για την Τουρκία ή συνεταιρισμό του λιμανιού της Αμμοχώστου ή την αναγνώριση του αεροδρομίου της Τύμπου.
Ουσιαστικά αναφέρει ότι είναι λάθος που η συγκεκριμένη πρόταση βρίσκεται στο τραπέζι καθώς σε περίπτωση που υλοποιηθεί και καταρρεύσουν οι συνομιλίες στην Αμμόχωστο τα 5/6 θα είναι έποικοι και Τουρκοκύπριοι και το 1/6 που θα είναι η κλειστή πόλη θα είναι Ελληνοκύπριοι. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει την άποψη του όμως θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν κατέχουμε κρίσιμες θέσεις και ειδικά όταν βρισκόμαστε στην καρδιά μια ομάδας που ασχολείται με το κυπριακό.
Θα ήθελα να μάθω τι προτείνει ο κ. Μορφίτης. Να μην διεκδικήσουμε την κλειστή περιοχή; Να διεκδικήσουμε ολόκληρη την Αμμόχωστο ως ΜΟΕ για να ζουν τα 6/6 Ελληνοκύπριοι; Φυσικά μόνο ως ατυχή μπορώ το λιγότερο να χαρακτηρίσω την έκφραση «ασήμαντη» την παράδοση της κλειστής περιοχής στους νόμιμους κατοίκους της. Αναφέρεται στο ψήφισμα 550 και ότι το εγκαταλείπουμε. Είδατε εσείς η Τουρκία να το εφαρμόζει; Και γιατί θεωρείται ότι εγκαταλείπει η Ε/κ πλευρά το συγκεκριμένο ψήφισμα από την στιγμή που ζητά την επιστροφή της κλειστής περιοχής ως ΜΟΕ;
Διαπίστωσα μια έκρηξη κατά του κ. Μορφίτη από πολλούς Αμμοχωστιανούς και ειδικά από την Δημοτική Σύμβουλο Χριστιάνα Μυλωνά. Όταν το θέμα το συζήτησα με συγγενείς μου Αμμοχωστιανούς μια απάντηση πήρα. «Έστω και ένα δρόμο τον θέλω πίσω γιατί είναι δικό μου»
Σε μια διαπραγμάτευση όλα βρίσκονται στο τραπέζι. Ακόμη και τα αυτονόητα δυστυχώς. Ο τόπος αυτός είναι 40 χρόνια σκλαβωμένος και θέλει μια ηλιαχτίδα ελευθερίας για ένα μέρος της κατεχόμενης γης του. Αν πραγματικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταφέρει την απελευθέρωση της κλειστής περιοχής θα είναι ένα επίτευγμα. Ο Τούρκος επέστρεψε τη γη που είχε κατακτήσει με την βία μόνο όταν ένιωσε να γίνεται αδύναμος. Στη διαπραγμάτευση θέλουμε άτομα που έχουν ως όραμα την απελευθέρωση από τους Τούρκους κατακτητές. Αυτή είναι η κατοχική δύναμη. Δεν είναι οι Τ/κ.
Η βασιλεύουσα ζει μέσα στις καρδιές όλων των Αμμοχωστιανών. Για αυτή την επιστροφή γίνεται ο μεγάλος αγώνας.
