Τα ψάρια δεν βρωμάνε στο νερό, αλλά όταν τα “ψαρέψεις”

Το χρήμα δεν έχει πατρίδα! Αυτό θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι και να σταματήσουμε να εκπλησσόμαστε με κάθε νέο σκάνδαλο, πρόσωπο ή κόμμα το οποίο βγαίνει στην επιφάνεια.

Τα κύτταρα της Δημοκρατίας μετατράπηκαν σε καρκινικά και οι “ιατροί” της Δικαιοσύνης φαίνονται ανίκανοι στο να τα “χτυπήσουν”. Αν θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για κάτι θα έπρεπε να ήταν όχι για την κατάντια μας αλλά για το ότι εμείς οι ίδιοι αφήσαμε τα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το σημείο.

ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και πολλά άλλα μικρότερα κόμματα βρίσκονται συνεχώς στην δημοσιότητα όχι για τα καλά που έφεραν στον τόπο αλλά για τον “βόθρο” που λέγεται κυπριακή πραγματικότητα.

Ναι! Καθήστε καλοί μου άνθρωποι και διαφωνήστε, καυγαδίστε και πετάξετε καρέκλες για το κόμμα που στηρίζετε ή για το ποιος φταίει περισσότερο και που ανήκει.

Στην τελική αν ψάχνουμε ευθύνες ας τις αναζητήσουμε πρώτα από τον εαυτό μας. Πριν βρίσουμε τον κάθε κλέφτη που μας έκλεψε, και την ψήφο αλλά και τα χρήματα μας, ας πάρουμε φόρα και ας κτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο μπας και καταλάβουμε τελικά ότι εμείς οι ίδιοι τροφοδοτούμε το σύστημα που τόσο μισούμε.

Δυστυχώς, ο καρκίνος που λέγεται κόμματα είναι κακοήθης. Κτυπήστε όσο θέλετε πρόσωπα και σκάνδαλα, ρίξτε τους στην φυλακή για να πάρουν απλά κάποιοι άλλοι την θέση τους στο κάθε μεγάλο φαγοπότι.

Έχω γίνει γραφικός, αλλά ναι! Ο καρκίνος αυτός θα κάνει “μετάσταση” σε κάθε “νέο αίμα” που θα ασχοληθεί με την πολιτική αν το μαχαίρι δεν φτάσει μέχρι το κόκκαλο!

Τα ψάρια δεν βρωμάνε στο νερό, παρά μόνο όταν τα ψαρέψουμε. Έτσι είναι και οι πολιτικοί μας. Ωραίος λόγος, κομματικά πάντα επιχειρήματα και συμφέροντα, σε μια απέραντη παρέλαση παλιάτσων στα ΜΜΕ.

Όλοι Άγιοι μέχρι να ακουστεί το σκάνδαλο και “σπάσει” ο πρώτος στην ανάκριση. Εκεί βγαίνουν εκτός των νερών τους και αρχίζει να βρωμάει το κάθε ψάρι αλλά και η γυάλα του. Γι’ αυτό και η Κύπρος θα συνεχίσει να ζει στα σκάνδαλα, στην ασυδοσία και στην βρωμιά. Είμαστε ανίκανοι να ξεχωρίσουμε τους ικανούς και έτσι θα βρισκόμαστε πάντα προ τετελεσμένων.

Η πολιτική δεν είναι πουτ@ν@, πουτ@ν@ την καταντήσαμε εμείς… Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο μεγάλος Mark Twain είχει πει “Μην πείτε στη μητέρα μου ότι ασχολούμαι με την πολιτική. Νομίζει ότι είμαι πιανίστας σε μπουρδέλο”.

ΥΓ: Διαβάζω αγγελία: “Πωλούνται πρόβατα με τα δικαιώματα τους”. Τρόμαξα, είπα μας πουλάνε!!! Μετά ηρέμησα, θυμήθηκα ότι εμείς δεν έχουμε δικαιώματα…