Καθημερινά βιώνουμε την απώλεια, όχι μόνο των κεκτημένων δικαιωμάτων μας, αλλά και των ονείρων ότι κάποτε θα κατακτούσαμε τον παράδεισο. Το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαστε κάτι σαν τον ασθενή λίγο πριν του βάλουν την ένεση της νάρκωσης.
Ο εγκέφαλος εκείνη τη στιγμή παίρνει λίγες στροφές, καταγράφει τα πάντα, καταλαβαίνει, αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει. Είναι και λίγο εφιαλτικό αυτό. Η πλήρης απώλεια ελέγχου να κουνήσεις ακόμα και το μικρό σου δακτυλάκι. Η φωνή που κραυγάζει – αλλά προς τα μέσα και δεν την ακούει κανείς.
Όλοι φωνάζουν για την αισχροκέρδεια, τις απανωτές αυξήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, τα αδυσώπητα χαράτσια, τις λαμογιές, την ακρίβεια, τις χαμηλές συντάξεις αλλά και τόσα άλλα και φυσικά αυτοί που πρέπει να κουνήσουν όλα τα δάκτυλά τους γιατί τους ψηφίσαμε για να μας βγάζουν από τα όποια αδιέξοδα, αυτοί μας χώνουν πιο βαθιά και δεν ιδρώνει το αυτί τους.
Οι πολιτικοί εξιτάρονται και ιδρώνει το αυτί τους μόνο όταν με τις κόντρες τους κρατούν το κέφι σε ψηλά επίπεδα. Ειδικά σε μια τέτοια εποχή που όλα γύρω μας μοιάζουν μαύρα και άραχνα.
Από την άλλη οι συγκεκριμένες κόντρες μοιάζουν με όαση στη μοναξιά μας, όαση στην καθημερινή μας ρουτίνα, το φάρμακο που θα μας λυτρώσει από την ανία και τη θλίψη, το χάπι χαράς για κάθε πονεμένο και πικραμένο αυτού του μαραζωμένου και καταταλαιπωρημένου τόπου.
Κόντρες στις Επιτροπές της Βουλής, σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, με δηλώσεις τους μετά από τα μνημόσυνα τις Κυριακές… Σαν να ζούμε ένα ριάλιτι της πολιτικής!
Αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτε άλλο να ασχολούμαστε εκτός από τους κοµµατικούς καβγάδες; Κόντρες και καβγάδες για να µη σταματήσουμε ποτέ να μιλάµε για πολιτευτές, βουλευτές και υπουργούς…
Γιατί σώνει και καλά πρέπει να κουβεντιάζουμε συνεχώς γι’ αυτούς, σε δρόμους και καφενεία; Όλοι αυτοί οι κωδωνοκρούστες και υστερολόγοι πάντα μιλούν εκ του ασφαλούς και πλέον δεν πείθουν γιατί ο λόγος τους είναι κενός και ψευδής.
Το εργάκι δυστυχώς θα το βλέπουμε συχνά με τους ίδιους υπότιτλους, τις ίδιες κουβέντες και βέβαια το μαχαίρι θα φτάσει (και πάλι) στο κόκαλο. Ας σιγήσουν λοιπόν όλοι αυτοί που χαϊδεύουν ανήθικα τα αυτιά των πολιτών με σημαία τους μάλιστα την εκνευριστική φράση «έχουμε όλοι την ευθύνη μας», γιατί ανα δεν το κατάλαβαν ακόμα ο κοσμάκις δεν μασάει κουτόχορτο!
Ο λαϊκισμός έχει και τα όριά του ακόμα και αν πρόκειται να κάνεις όνομα στην… αγορά…
