{loadposition ba_textlink}
Έστω και καθυστερημένα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έσπευσε στον Πούτιν της Ρωσίας, μπας και μας βγει σε καλό. Σωστή κίνηση εν πάση περιπτώσει υπό τις περιστάσεις αλλά και πάλι θα δείξει στο μέλλον. Τι θα δείξει; Αν τα λόγια και οι συμφωνίες υλοποιηθούν και πόσο “ατιμώρητους” θα επιλέξουν να μας αφήσουν οι δυτικοί “φίλοι” μας.
Διαπιστώσεις:
Ακούγοντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη προεκλογικά, ακόμη και μόλις εξελέγη, θεωρήσαμε έως πιστέψαμε, ότι βάλθηκε να τα αλλάξει όλα. Εξαγγελίες, προγραμματικές δηλώσεις, όραμα. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, αυτοεγκλωβίστηκε όμως στις δεσμεύσεις του, φορτώθηκε το “κούρεμα” καταθέσεων και όπου νάναι, συμπληρώνονται τρία χρόνια διακυβέρνησης. Τι είδαμε να αλλάζει σε αυτά τα χρόνια; Στην καθημερινότητα του Κύπριου πολίτη, τίποτα! Ο Πρόεδρος δεν κατάφερε ακόμη να αναδειχθεί ο ηγέτης που θα αντιμετώπιζε την οικονομική κρίση, οπότε, δεν επαληθεύτηκε και το: “η κρίση θέλει ηγέτη”.
Πικρές αλήθειες που πρέπει να ειπωθούν.
Σκάνδαλα, αυτοεγκλωβισμός και πάλι σε διορισμούς, μέτριο έως ανύπαρκτο το μέχρι σήμερα Κυβερνητικό έργο. Τα κοινωνικά παντοπωλεία καθιερώθηκαν και εδραιώθηκαν, οι ουρές ανέργων αυξάνονται, γκάφες και μπαρούφες κάποιων μελών του Υπουργικού συμβουλίου ή μελών του προσωπικού του Προεδρικού μεγάρου, με λίγα λόγια απογοητευτήκαμε. Δεν ήρθε η πολυπόθητη αλλαγή!
Στο θέμα των “συνομιλιών” για το Κυπριακό, η πολιτική ηγεσία δεν κατόρθωσε ακόμη να βρει δέκα κοινά σημεία μεταξύ της! Τελικά ούτε “ο σύντροφος Ταλάτ” βοήθησε μα ούτε και “οι φίλοι μας στον δυτικό συνασπισμό”. Δύο Πρόεδροι της Δημοκρατίας, τέως και νυν, επένδυσαν ο μεν προηγούμενος στην συντροφικότητα του πρώην κατοχικού ηγέτη, ο δε σημερινός Πρόεδρος, στην Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τους Δυτικούς. Μας έδειξαν όμως όλοι το… μεσαίο δάκτυλο. Έτσι, έστω και καθυστερημένα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έσπευσε στον Πούτιν της Ρωσίας, μπας και μας βγει σε καλό. Σωστή κίνηση εν πάση περιπτώσει υπό τις περιστάσεις αλλά και πάλι θα δείξει στο μέλλον. Τι θα δείξει; Αν τα λόγια και οι συμφωνίες υλοποιηθούν και πόσο “ατιμώρητους” θα επιλέξουν να μας αφήσουν οι δυτικοί “φίλοι” μας.
Είναι πολύ οδυνηρό να ψάχνει κάποιος να γράψει και να πει λόγια καλά για την διακυβέρνηση του τόπου του διαχρονικά και να δυσκολεύεται. Άμα το ψάξεις πολύ – αλλά πάρα πολύ – κάτι θα βρεις βέβαια. Όταν τα κακώς έχοντα όμως γέρνουν τόσο απότομα στην ζυγαριά, τι να τα κάνεις; Και για να είμαστε ακριβείς, αναφερόμαστε στα τελευταία εφτά, σχεδόν οκτώ χρόνια. Και στραβός είναι ο γυαλός καί στραβά αρμενίζουμε. Πρόσωπα σκυθρωπά, πολίτες αγχωμένοι και αγανακτισμένοι, που αναζητούν την ελπίδα και δεν την βρίσκουν. Προσπαθούν να επιβιώσουν στην ανεργία τους μετρώντας σεντ προς σεντ να βγάλουν την εβδομάδα και αναστέλλουν τις σπουδές των παιδιών τους επειδή δεν έχουν μία. Που να υπολογίσουμε το ρεύμα, το τηλέφωνο, τα καύσιμα, τις κατά καιρούς φορολογίες, τέλη και άλλες οφειλές – χαράτσι. Άστα. Σε πιάνει ίλιγγος! Δεν μας έφταναν όλα αυτά, ακούσαμε πάλι και για την “ιδιαίτερη μεταχείριση”, τα “κόκκινα δάνεια” κάποιων πολιτικών προσώπων εντός και εκτός Βουλής. Φτάνει πια! Μπουχτήσαμε! Να ελπίζουμε ότι η πολυπόθητη “αλλαγή” θα έρθει μέχρι να λήξει η θητεία της παρούσας διακυβέρνησης;
Εισήγηση:
Σωστή και παλλαϊκή η απαίτηση για οριζόντια ψηφοφορία. Στο προσκήνιο όμως πρέπει να αναδειχθούν και άτομα που δεν υπηρετούν ούτε κόμματα, ούτε το κεφάλαιο, ούτε άλλα συμφέροντα. Αυτοδιάλυση ναι, της Βουλής και προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Βουλευτικών αλλά και γιατί όχι, Προεδρικών. Μιας και κοντεύουν και οι Δημοτικές, κάντε τις κι αυτές να τελειώνουμε, να γλιτώσουμε περιττά έξοδα, γιατί ο “λαός πάντα πληρώνει”… Ο λαός όμως πρέπει να προσέλθει στις κάλπες μαζικά αλλά για να ψηφίσει προσωπικότητες και ανθρώπους με όραμα και επαναλαμβάνω, μακριά από κόμματα και το κεφάλαιο.
Έχει αυτός ο τόπος τα κότσια να προχωρήσει έτσι; Έχουμε σωτηρία και ελπίδα. Δεν τα έχουμε; Δεν έχουμε σωτηρία και συνεχίζουμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές και θύματα. Δεν είναι κακό να είσαι πλούσιος. Ηγέτες όμως που δεν ένοιωσαν στέρηση, μεγαλώνοντας σε “τζάκια”, δεν είναι σε θέση, φαίνεται, να συμπονέσουν και να καταλάβουν τους πολίτες που υποφέρουν. Ναι υποφέρουν. Άστε τους μύθους περί δεξιών, αριστερών και άλλων. Πάνε αυτά πια. Απέδειξαν όλοι εαυτούς.
Όλοι αυτοί οι πολιτικοί χώροι δεν ανέδειξαν τους ικανότερους τους, γιατί δεν μπορεί, δεν γίνεται, υπάρχουν και αξιόλογες μονάδες μέσα στα κόμματα, να όμως που ποτέ δεν τους δίνεται η ευκαιρία και κυρίως υπηρετούν στο τέλος της μέρας το κόμμα και όχι τον τόπο. Αν ποτέ εκλεγεί στην Κύπρο άνθρωπος απ ́ευθείας από τον λαό, που δεν θα “υποδειχθεί” από κόμμα, τότε και μόνον τότε θα δούμε άσπρη μέρα. Τα απαιτούμενα προσόντα του; Ανθρώπινος, αληθινός, δίκαιος, αποφασισμένος για κάθαρση και πρόοδο και με πραγματική και υγιή φιλοπατρία! Δεν χρειάζεται να ψάξουμε για τον Ρομπέν των Κυπρίων αλλά να ενεργοποιηθούμε επιτέλους ως πολίτες και να αναζητήσουμε ανθρώπους με βασική φιλοσοφία τους το: “κράτα στράταν ίσιηαν τζιαι ο Θεός κριτής”. Επιτέλους, ζητούνται ηγέτες!
* Κατεβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” στο http://24newspaper.com.cy!
