Ζητώ δημόσια συγγνώμη

Δεν το φημίζω. Το αναφέρω όμως γιατί τον τελευταίο ειδικά ενάμιση χρόνο δεν ήμουν σε θέση να βοηθήσω, όπως παλιά, ανθρώπους που είχαν και έχουν μεγάλη ανάγκη λόγω της οικονομικής κρίσης-εξαθλίωσης στον τόπο μας. Από όλους αυτούς ζητώ Δημόσια συγγνώμη!

Του Δημήτρη Σούγλη

Τον τελευταίο λοιπόν ειδικά ενάμιση χρόνο, τα τελευταία δύο για να καλύψουμε γενικά την άθλια χρονική περίοδο, κανείς δεν άνοιγε πόρτες, δεν σήκωνε τηλέφωνο για να του μεταφέρουμε προβλήματα πολιτών. Όσοι βοηθήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήταν λόγω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ευαισθησίας συμπατριωτών μας. Τώρα πια, οι Υπουργοί δεν απαντούν στα τηλέφωνα, μιλάς μόνο με την γραμματέα που απλώς λέει: “θα το μεταφέρω κ. Σούγλη”, το ίδιο ισχύει και με τα πολιτικά πρόσωπα και με τους επικεφαλής στα διάφορα και πολλά τμήματα της Δημόσιας υπηρεσίας και άλλων οργανισμών “κοινής ωφέλειας”.

Αν τελικά επικοινωνήσει κάποιος μαζί σου, σου αναφέρει πως: “Όπως είναι τα πράγματα σήμερα δεν μπορώ να κάνω τίποτα”. Και για να ξεκαθαρίσω το αυτονόητο, δεν μιλάμε για ρουσφέτι! Μιλώ για περιπτώσεις πολιτών που η τράπεζα θα τους βγάλει από το σπίτι, οικογενειών που τρέφονται από τα κοινωνικά παντοπωλεία, ανθρώπων που ψάχνουν στην ανεργία να πληρώσουν ρεύμα, νερό ή να αγοράσουν τα απαραίτητα φάρμακα για βρέφος ή βρέφη που έχουν στο σπίτι και που στην απόγνωση ή την αρρώστια τους ζητούν “ένα χέρι βοήθειας”. Μιλώ επίσης για τις περιπτώσεις που υπεύθυνοι τμημάτων-υπηρεσιών “κοινωνικής φροντίδας” βλέπουν μόνο το “γράμμα του νόμου και όχι το πνεύμα του νόμου” και οδηγούν ανθρώπους σε ανεπιθύμητες ενέργειες.

Εμετική η κατάσταση!

Οφείλω να αναφέρω, επειδή έτσι είναι το σωστό και το δίκαιο, πως μόνο σε μία περίπτωση, που χρειάστηκε η άμεση χειρουργική επέμβαση ασθενούς γιατί ήταν κυριολεκτικά θέμα ζωής ή θανάτου, επειδή ο υπεύθυνος χειρουργός αρνείτο να τον χειρουργήσει, ένα τηλεφώνημα στον αρμόδιο Υπουργό Υγείας κ. Πετρίδη, ενεργοποίησε άμεσα την παρέμβαση του, μου είπε αφού εξέτασε το περιστατικό, ότι πράγματι η περίπτωση ήταν σοβαρότατη και ο άνθρωπος τελικά χειρουργήθηκε και σώθηκε. Ο δε Ιατρός υπέστη τις συνέπειες.

Λυπάμαι που σαν Μέσα Ενημέρωσης και σαν Δημοσιογράφοι είμαστε πια ανάξιοι των περιστάσεων, έστω και αν δεν είναι από δικό μας φταίξιμο. Και πάλι συγγνώμη.

Άλλωστε αυτό “βόλεψε” αρκετούς “καναλάρχες” και κάποιους συναδέλφους που δεν έβαλαν εξ’ αρχής προτεραιότητα τους την “κοινωνική βοήθεια” αλλά την προβολή, το show την εξυπηρέτηση κομματικών και άλλων συμφερόντων πατώντας επί πτωμάτων για να ανέβουν ως σαλιγκάρια τα σκαλοπάτια της “επιτυχίας”…

Όταν ακούτε δηλώσεις ωραιοποίησης της κατάστασης να ξέρετε ότι έρχονται χειρότερα. Όταν ακούτε δηλώσεις ή σχόλια ότι η κατάσταση ελέγχεται και οι αριθμοί βελτιώνονται, απλώς μην πιστεύετε. Όταν ζήσουμε ΟΛΟΙ καλύτερες μέρες, όταν δηλαδή οι άνεργοι σταματήσουν να αυξάνονται, όταν αποκτήσουμε επιτέλους κράτος πρόνοιας, όταν ο πολίτης βρει ξανά τον ύπνο του για τα δάνεια που έκανε για τα σπίτια του και δεν μπορεί τώρα να αποπληρώσει, όταν δείτε δεκάδες απ’ αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση να οδηγούνται στη φυλακή, όταν γίνει θεσμός η τιμωρία σε παραπτώματα κατεχόντων Δημόσια ή άλλα αξιώματα, όταν δείτε οι προεκλογικές δεσμεύσεις να υλοποιούνται, όταν ακούτε πολιτικά κυρίως πρόσωπα άμα ζητούν συγγνώμη να αισθάνονται ταπείνωση και να το εννοούν, ΤΟΤΕ και μόνον τότε, πιστέψτε ότι αυτός ο τόπος και αυτή η κοινωνία θα πάνε καλά.

Η μετριότητα δεν αφήνει ποτέ κάτι καλύτερο της να προχωρήσει.

Γι’ αυτό η αναξιοκρατία, γι’ αυτό δεν προχωράει προς το καλύτερο αυτός ο τόπος.

Έτσι θα ενισχύσουμε και την Δημοκρατία. Γιατί; Δημοκρατία σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων ισονομία. Ο “Κύριος Γιάννης” που όφειλε επτακόσια ευρώ οδηγήθηκε στη φυλακή. Ο τάδε που “έκλεψε” εκατομμύρια κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος και ενδεχομένως να του χειροκροτούν κιόλας όπου πηγαίνει γιατί είναι πλούσιος η ενδεχομένως να κατέχει και κάποιο αξίωμα. Δεν έχουμε λοιπόν ισονομία άρα η Δημοκρατία είναι ελλιπής και υποφέρει.

Εδώ όμως που φτάσαμε μια συγγνώμη δεν είναι αρκετή από σας….

ΕΡΓΑ θέλουμε! Πράξεις!

Ικανοποιήστε τον “κυρίαρχο λαό”, μην τον θυμάστε μόνο παραμονές εκλογών και δώστε λύσεις στα προβλήματα του.

Μην σας πω τι λένε πολλοί σε περίπτωση που τελικά χάσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες και τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν… Ο Θεός να φυλάει…