Του Σωτήρη Παπαδόπουλου
Πως θα νιώθατε εάν μιλούσατε με μια μητέρα 50 ετών, στο τηλέφωνο και μέσα σε λυγμούς σας έλεγε τον απίστευτο τρόπο που απολύθηκε;
Πως θα νιώθατε αν την ώρα που κάνατε την δουλειά σας σαν αεροσυνοδός, μισή ώρα πριν το αεροπλάνο προσγειωθεί, σας έλεγαν ότι απολυθήκατε;
Στις Κυπριακές Αερογραμμές έχει χαθεί κάθε είδος ανθρωπιάς. Ο τρόπος που γίνονται οι απολύσεις δεν έχει προηγούμενο. Οι περίφημες «λίστες» πηγαινοέρχονται εσωτερικά με τα πρόσωπα που θα απολυθούν να αλλάζουν ανάλογα με τις πολιτικές προτιμήσεις του καθενός.
Το βίσμα του βίσματος γίνεται. Όποιος έχει κολλητό τους «νέους» που διοικούν κάνει τα αδύνατα δυνατά να απολυθεί ο συνάδερφός του.
Τουλάχιστον 2 περιπτώσεις έχουν φτάσει στα αυτιά μου, όπου ένας αεροσυνοδός και ένας συγκυβερνήτης έχουν απολυθεί κυριολεκτικά στον αέρα.
Την ίδια ώρα θέσεις «κλειδιά» παίρνουν άνθρωποι που αναδείχθηκαν σε μία νύχτα, την ώρα που το παρελθόν τους στην εταιρία είναι πολύ θολό.
Όμως αυτό που με οδήγησε να γράψω σήμερα το άρθρο ήταν το σπαρακτικό κλάμα μιας 50χρονης που ήταν μέχρι «προχθές» αεροσυνοδός. Με λυγμούς μου εξηγούσε ότι δεν την ενδιέφερε που απολύθηκε αλλά ο τρόπος που έγινε. Η αχαριστία όπως μου ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ελπίζω να είναι συγκυρία και όχι θεληματικά να έγιναν οι απολύσεις που θα αναφέρω τώρα. Άτομα του «τρίτου» φύλου και άτομα από την Ελλάδα απολύθηκαν σε μία νύχτα επειδή είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Την ίδια ώρα, ωστόσο τα αμαρτωλά στίγματα της εταιρίας δεν λένε να φύγουν. Συγκεκριμένα πληρώματα κάνουν τις «χλιδάτες» πτήσεις. Ποιες είναι αυτές; Ταξίδια του προέδρου της Δημοκρατίας ή ποδοσφαιρικών ομάδων.
Οι πληροφορίες μου λένε ότι ήδη απολυμένοι των Κυπριακών Αερογραμμών ετοιμάζονται για την σύσταση ενός είδους «Συνδέσμου» και να καταγγείλει «απίστευτα» γεγονότα στην Επίτροπο Διοικήσεως.
