Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, πολύ συχνά φτάνουν κοντά μας ψεύτικες ειδήσεις, τις οποίες σπεύδουμε να μεταδώσουμε. Το ίδια συχνά, ίσως και συχνότερα πολιτικοί και άλλοι παράγοντες μας «βομβαρδίζουν» με δηλώσεις, τις οποίες μετά «μαζεύουν» με δικαιολογίες όπως χακαρίσματα των ηλεκτρονικών τους email κπλ.
Λεπτή η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αλήθειας και φήμης. Η δεύτερη κυκλοφορεί με τη θολούρα που τη διακρίνει και διοχετεύεται κυρίως προς τους δημοσιογράφους που εργάζονται ηλεκτρονικά (σε site). Κι εκεί αρχίζει η «μάχη» ποιος θα αναρτήσει πρώτος μια είδηση που είναι στοχευμένη. Εμείς οι ίδιοι πέφτουμε θύματα πολλές φορές φιλτραρισμένων ειδήσεων και «κατευθυνόμενων» ρεπορτάζ.
Ένας καλός δημοσιογράφος πρέπει πρώτα από όλα να αναγνωρίζει ότι «δεν μπορεί τα ξέρει όλα». Τουλάχιστον αυτό με δίδαξαν βετεράνοι του επαγγέλματος και από κει και πέρα αρχίζει η έρευνα και η διασταύρωση των πληροφορίων.
Υπάρχουν βέβαια και οι «πνευματικοί» δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία για προσωπικό πλουτισμό και γίνονται ταυτόχρονα συνένοχοι των πληροφοριών που θέλουν να μεταδώσουν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
Στην πολιτική παρακμή που ζούμε η ποιότητα των ίδιων των ειδήσεων που σερβίρονται από τους πολιτικούς, αντανακλά στην κοινωνία. Οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν σέβονται κανένα στοιχειώδη κανόνα προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εκμεταλλεύονται τους δημοσιογράφους σε κάθε ευκαιρία, μπας και βρουν το «κοινό» τους για μια χούφτα ψήφους.
Τις αμαρτωλές σχέσεις πολιτικών – και «αρχηγών» των ΜΜΕ πληρώνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας που στην προσπάθειά μας να ενημερώσουμε πρώτοι τους αναγνώστες (και ναι εννοείται για τα κλικς, όπως άλλοι για ένα ευρώ για αγορά εφημερίδας και άλλοι στο βωμό της τηλεθέασης).
Εμείς οφείλουμε να κρατάμε το λάβαρο της αντίστασης σ’ αυτή την πολιτική αναμέτρηση και ας «ενοχλούμε» την εξουσία, την αντιπολίτευση, το μικρό κόμμα, το άκυρο κίνημα…
Οι «κατά παραγγελία» ειδήσεις μας τελείωσαν. Την πάτησα σήμερα με την είδηση περί ΑΚΕΛ και Καίτης Κληρίδου, νοιώθοντας ότι έχω χρησιμοποιηθεί ως «όχημα» μετεπιβίβασης της όποιας πολιτικής ήθελαν κάποιοι να εξυπηρετηθούν. Παρόμοια περιστατικά είχαμε και στο παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο. Οι παλαιότεροι θυμούνται τη χαλκευμένη είδηση για τον «πράκτορα Γλαύκο Κληρίδη», που μαγειρεύτηκε σε κομματικά γραφεία, αλλά κανένας δεν είχε την τόλμη να απολογηθεί.
Και κάτι άλλο πιο σημαντικό: Περνώντας από τη δημοσιογραφία με μελάνι και ένα μηχανάκι για να πάρω μια φωτογραφία και μια δήλωση, έφτασα να εργάζομαι στην διαδικτυακή δημοσιογραφία που μέχρι τώρα με έχει διδάξει ότι η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, δεν χειραγωγείται από το σύστημα της εξουσίας, ξέρει την «τέχνη» των πολιτικών… Προσωπικά παραμένω μακριά από την πολιτική τελετουργία που συντελείται στις μέρες μας και έτσι άθελά μου έχω «πέσει» στην παγίδα των πολιτικών χειραγωγημένων ειδήσεων…
Το πρώτο συγνώμη ας το πουν αυτοί που μας κατάντησαν να κάνουμε delivery για να εξυπηρετούμε τα πολιτικά τους «βίτσια».
Της Νικολέτας Χρήστου
