Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει και η κίνηση ήτανε παντού πεσμένη. Αυτό δείχνει ότι ο κοσμάκης που θα πληρώσει τα σπασμένα της ανύπαρκτης πολιτικής μας ηγεσίας τα τελευταία 40 χρόνια καταλαβαίνει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Και τι κάνουμε για αυτό; Αντί να κάτσουμε όλοι μαζί να δούμε τι θα κάνουμε, πως θα μειώσουμε την ένταση του τσουναμιού που έρχεται ολοταχώς πάνω μας ρίχνει ευθύνες ο ένας στον άλλο και όλοι οι μελλοντικοί μας πρόεδροι υπόσχονται ότι έχουνε την λύση αλλά ….
Αλλά φίλοι μου η ουσία είναι ότι φως δεν φαίνεται να υπάρχει στην άκρη του τούνελ, στην αρχή είμαστε και ελπίδα δεν υπάρχει, ούτε θαύματα γίνονται. Ένας τρόπος υπάρχει και δεν θα μας τον πει κανένας πολιτικός και καμία τρόικα γιατί είναι επώδυνος .
Ο καθένας μας πρέπει να ξοδεύει σχεδόν όσα κερδίζει και να φυλάει και κάτι για το μέλλον. Δύσκολο για μας, γιατί διαφορετικά μάθαμε αλλά δεν έχουμε επιλογή. Όπως λέει και ο Ρέμος κομμένα πια τα δανεικά ….
Η δουλειά δεν είναι ντροπή, ειδικά για τους νέους. Κανένα είδος δουλειάς, νόμιμης εννοείται, δεν είναι ντροπή. Ούτε αν κάνεις τον αγρότη, ούτε αν καθαρίζεις, ούτε αν πλένεις πιάτα. Γεμίσαμε πτυχιούχους άνεργους επιστήμονες, αφού όλοι θέλαμε πτυχίο. Καμιά μάνα δεν ήθελε ο κανακάρης της ή η κοράκλα της να μείνει χωρίς πτυχίο. Το πρόβλημα βέβαια είναι τι κάνεις όταν πάρεις το πτυχίο, αλλά τότε δεν το σκέφτηκε κανένας μας.
Ούτε είναι ντροπή ο γείτονας να έχει μια κουρσάρα και εγώ ένα γιαπωνέζικο αμάξι. Ούτε είναι ντροπή να μην έχουμε το τελευταίο μοντέλο iphone ή να μην ανοίξω μπουκάλι στο κλαμπ.
Θα πονέσουμε αλλά μόνο με σκληρή οικονομία θα μπορέσουμε να αντέξουμε. Το παραμυθάκι του μέρμηγκα και του τζίτζικα το θυμάστε; Εμείς δεν φυλάγαμε για να έχουμε και τώρα πρέπει να βρούμε ….
Καλή χρονιά!
