ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η είδηση για το θάνατο του Steve Irwin στις 4 του Σεπτέμβρη 2006 είχε παιχτεί τη νύχτα στα κεντρικά δελτία των τηλεοπτικών καναλιών και μας βρήκε στο γυμναστήριο, εκεί ακριβώς που τον γνωρίσαμε πριν χρόνια παρακολουθώντας τα καταπληκτικά ντοκιμαντέρ του στο καλωδιακό Animal Planet. Έγινε γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό για τη σειρά εκπομπών με τον τίτλο «Κυνηγός Κροκοδείλων» και αποκαλείτο «Κροκοδειλάκιας» – είχε αιχμαλωτίσει τον πρώτο του κροκόδειλο, όταν ήταν εννιά χρόνων και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του βρισκόταν μαζί με επικίνδυνα ζώα. Απομείναμε όλοι άφωνοι, κεραυνοβολημένοι, γιατί ο ξανθός Αυστραλός με το χακί πουκάμισο και το κοντό παντελονάκι που αγκάλιαζε κροκόδειλους και χαϊδευε κόμπρες και ταραντούλες, είχε γίνει μέλος της παρέας μας – ο γελαστός τύπος που με τις εκπομπές του μας αποσπούσε μονίμως απ’ τις ασκήσεις και μας στραβολαίμιαζε έτσι που απομέναμε μαγεμένοι να παρακολουθούμε τις δράσεις του – πότε να σέρνεται με την κοιλιά μαζί με πύθωνες σε δάση, πότε να κολυμπά με φάλαινες και φώκιες σε ωκεανούς. Οι εκπομπές του μας συνένωναν μπροστά στο θέαμα ενός αρχέγονου άντρα-πρότυπου που μιλούσε με τα θηρία στην ακατανόητη γλώσσα της αθωότητας. Δεν είναι τυχαίο που τον λάτρευαν τα παιδιά, τα άτομα δηλαδή που δεν άγγιξε ακόμα η αγριότητα του πολιτισμού. Που μπορούν πιο εύκολα να αγαπήσουν μαζί του ό,τι είναι φυσικό και αληθινό. Που δεν χάλασε η κρίση τους μέσα στο φόβο. Που δεν εγκλωβίστηκε το πνεύμα τους μέσα στη βία και δεν στρέβλωσε ο αυθορμητισμός τους μέσα στην προκατάληψη ή τον σκεπτικισμό. Και πώς πέθανε παρακαλώ ο φίλος μας ο Στίβ; Ενώ ετοίμαζε για το Animal Planet ένα υποβρύχιο ντοκιμαντέρ με τίτλο Ocean’s Deadliest με θέμα τα ζώα που μπορούν να σε σκοτώσουν στη θάλασσα(!). Είχε καταδυθεί στη βορειοανατολική ακτή της Αυστραλίας και σε ανύποπτη στιγμή κτυπήθηκε «κατευθείαν στην καρδιά» από ένα σαλάχι, ένα βατί όπως το λέμε στην Κύπρο – το θεαματικό ψάρι που μοιάζει να πετά στο νερό. Σκοτώθηκε τελικά – στα 44 του χρόνια – όχι από κανένα τρομακτικό κτήνος από αυτά που συνήθιζε να έχει κοντά του, αλλά από ένα αδιάφορο ζώο που του επιτέθηκε μάλλον γιατί ένιωσε ότι κινδύνευε από αυτόν. Αποκάλεσαν το θάνατό του τραγική ειρωνεία. Δεν νομίζω να υπάρχει τραγική ειρωνεία στον κόσμο της φύσης, υπάρχει μόνο ζωή και θάνατος. Ο Steve Irwin φαίνεται να ήταν έτοιμος από καιρό και έχω την εντύπωση ότι απόλαυσε και το ένα και το άλλο.
