Ρίκκος Μαππουρίδης: «Πρέπει να γίνουν εκλογές στη βάση για την ηγεσία του ΔΗΣΥ»

 

Η δημόσια ανάρτηση του Ρίκκου Μαππουρίδη, του γνωστού νομικού και πρώην πλέον βουλευτή του Δημοκρατικού Συναγερμού, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος της 22ας Μαΐου έγινε δεκτή με πολλές συζητήσεις, αντιδράσεις και συγχαρητήρια από όσους συμφώνησαν.

Η «24» μίλησε με τον Ρίκκο Μαππουρίδη και τα όσα μας είπε, σίγουρα θα προκαλέσουν νέες συζητήσεις…

Κ. Μαππουρίδη, διαβάσαμε με προσοχή την ανάρτησή σας στο Facebook για το πολιτικό τοπίο και κυρίως για την «περίοδο του μεσοπολέμου» όπως την περιγράφετε.

Μπορείτε να μας κάνετε μία αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, πρώτα για τον Συναγερμό και μετά γενικότερα; Τελικά έχασε ο ΔΗΣΥ; Πρέπει να πανηγυρίζουν οι Συναγερμικοί που ήταν μικρές οι απώλειες;

Όχι. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μία πολιτική και κοινωνική ήττα του παλαιοκομματικού συστήματος. Γι’ αυτό το παλαιοκομματικό σύστημα, στο οποίο φυσικά εντάσσεται και ο Συναγερμός, θα πρέπει να αποφασίσει είτε εάν θα επανέλθει στην κοινωνία ανακτώντας τις δυνάμεις του και παραθέτοντας ένα νέο πρόσωπο, είτε θα αφήσει τη θέση του σε απροσδιόριστες δυνάμεις που για να αποκτήσουν κομματική και πολιτική δομή θα περάσουν από λαίλαπα και από «συριζοποίηση». Αυτή είναι η ώρα που πρέπει να πούμε ότι μία ήττα μπορεί να σημάνει την απαρχή και μιας νέας ανόδου είτε μιας οριστικής και ολοκληρωτικής ανασυγκρότησης με παραμερισμό των δυνάμεων που η κοινωνία περιφρονεί. Είναι το μήνυμα που πρέπει να λαμβάνουμε. Τι από τα δύο πρέπει να γίνει;

Η αντίθετη άποψη, πάντως, αναφέρει ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι το μόνο κόμμα στην Ευρώπη που εφάρμοσε το μνημόνιο και δεν έχασε την πρώτη θέση. 

Ο Συναγερμός έχασε 45.000 ψήφους. Και επειδή για το μνημόνιο ευθύνονταν οι προηγούμενοι, αυτοί έχασαν πολύ περισσότερα. Επομένως, ο κόσμος ήξερε ότι ο Συναγερμός μπήκε για να αναδομήσει και να ανασυγκροτήσει αυτό που οι προηγούμενοι επέφεραν. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Συναγερμός δεν έχασε την πρωτιά. Αν τον συγκρίνω με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, που διοίκησαν πριν να μπει το μνημόνιο και μετά το μνημόνιο, θα ήταν μία σύγκριση ανομοίων πραγμάτων. Ο Συναγερμός δεν ήταν εξουσία όταν με παραλείψεις επιφέραμε την οικονομική κρίση. Έλαβε την εξουσία και αντιμετώπισε πρόβλημα 15 μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας.

Πάντως, στο άρθρο σας στο Facebook δεν λέτε τι πρέπει να γίνει στον Συναγερμό μετά τις εκλογές. Ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο πρακτικά;

Εγώ έθεσα τον στόχο στο άρθρο μου. Ο πρακτικός τρόπος προσέγγισης αυτού του στόχου εναπόκειται σε κάθε κόμμα ξεχωριστά. Ειδικά στον Συναγερμό πρέπει να επανέλθει στη λαϊκή του βάση και να πείσει τον κόσμο που είτε ψήφισε Αλληλεγγύη, είτε ψήφισε ΕΛΑΜ είτε δεν πήγε να ψηφίσει να επανέλθει στον Συναγερμό. Για να επανέλθει, πρέπει να καταπολεμηθούν οι πρακτικές που οδήγησαν στην απομάκρυνση. Υποψήφιους οι οποίοι πολέμουσαν άλλους υποψήφιους, ατομική διάθεση που επικράτησε της συλλογικής. Είχαμε έλλειψη οράματος, για παράδειγμα αυτό το «δεν ρισκάρουμε» έδωσε την εντύπωση στασιμότητας. Σίγουρα ο Συναγερμός πρέπει να επανακτήσει τη δυναμική του. Για να μπορέσει να γίνει αυτό πρέπει να αποκτήσει η ηγεσία του δημοκρατική επίφαση.

Εγώ θα περίμενα από το Συναγερμό, μόλις τελειώσει η Βουλή, ίσως μόλις περάσει το καλοκαίρι, να ανατρέξει στο εκλογικό σώμα, να παραιτηθούν ο πρόεδρος, ο αναπληρωτής και οι αντιπρόεδροι, γιατί ούτως ή άλλως, ο αναπληρωτής μας απουσιάζει στο εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα, ένας αντιπρόεδρος δεν εξελέγη βουλευτής και να επαναδιεκδικήσουν – όσοι θεωρούν ότι πρέπει να επαναδιεκδικήσουν – εκλογή μέσα από τη λαϊκή βάση. Δηλαδή τους ανώτατους αξιωματούχους να τους εκλέξει η βάση και όχι εκλέκτορες. Μόνο έτσι θα αισθανθεί ο κόσμος ότι ο πρόεδρος, ο αναπληρωτής και οι αντιπρόεδροι προέρχονται μέσα από αυτούς.

Αν ο πρόεδρος θελήσει να δουλέψει με «φωτιά και τσεκούρι», όπως έγραφε κάποτε το πολιτικό μου πρότυπο της εποχής των φοιτητικών μου χρόνων, ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, θα πρέπει να αποκτήσει τη λαϊκή νομιμοποίηση και είμαι βέβαιος ότι θα την αποκτήσει αν κατεβεί, μέσα από τη λαϊκή βάση για να μπορέσει να ενεργήσει αποφασιστικά και να καταπολεμήσει τους λόγους για τους οποίους ο Συναγερμός παρατήρησε κάμψη και για τους οποίους εν γένει το πολιτικό σύστημα υπέστη κάμψη.

Πολλοί, όμως, θα πουν, διαβάζοντας τη συνέντευξη, ότι ο Μαππουρίδης τα λέει αυτά γιατί δεν μπήκε στη βουλή. Εσείς θα τον στηρίξετε τον κ. Νεοφύτου εφόσον γίνουν εκλογές ηγεσίας στο Συναγερμό;

Ασφαλώς. Διότι, η λαϊκή νομιμοποίηση είναι το εφαλτήριο της αναγέννησης. Ο πρόεδρος δεν αμφισβητείται. Εκείνο που αμφισβητείται είναι το κόμμα.
Μισό λεπτό. Η εκλογή Συλλούρη στην προεδρία της βουλής, όμως, έφερε αμφισβήτηση και για τον πρόεδρο και για τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα ο κ. Νεοφύτου.

Όχι, γιατί η επανένταξη της Αλληλεγγύης στον πολιτικό χάρτη ως συνεργαζόμενης με το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα έδωσε ακριβώς το εχέγγυο ότι η δημοκρατία μπορεί να δουλέψει. Ήταν μία κίνηση έξυπνη από μέρους και των δύο κομμάτων που οδήγησε σε μία πολιτική ισορροπία και σταθεροποίηση. Γι’ αυτό αν ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ θέλει να μπορεί να χτυπά το χέρι του στο τραπέζι, να εκπέμψει «φωτιά και τσεκούρι» αδιαμφισβήτητος, πλέον ως αναδομητής τόσο του Συναγερμού όσο και του γενικότερου πολιτικού συστήματος θα πρέπει να εξοπλιστεί ακριβώς με το δεδομένο της λαϊκής αποδοχής».

Μία τελευταία ερώτηση, γιατί κάνετε ξεχωριστή αναφορά στο φαινόμενο του ΕΛΑΜ. Επειδή έχει γίνει αντίστοιχη συζήτηση και στην Ελλάδα με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, εσείς πιστεύετε ότι αυτοί οι ψηφοφόροι μπορεί να επιστρέψουν στο Συναγερμό; Ή θεωρείτε ότι είναι ακραίοι;

Όχι δεν είναι ακραίοι. Το ΕΛΑΜ είναι ένα κίνημα «βουτυρομπεμπέδων», που χωρίς να έχουν να χάσουν οτιδήποτε, εκφράζουν ανόητα ακραίες απόψεις του στυλ «να κάνουμε ξανά αντάρτικο, να κάνουμε ξανά αγώνα» – αυτά φωνάζουν στις εθνικές επετείους – εναντίον της διζωνικής, υπέρ ενός ενιαίου κράτους που δεν αντιλαμβάνομαι πως το καταλαβαίνουν και πως θα το πετύχουν κιόλας. Οι «βουτυρομπεμπέδες» απλώς αποτέλεσαν την καταφυγή ανθρώπων που την δεδομένη στιγμή αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα συμπεριφέρθηκε. Επομένως, εάν ανακάμψει το πολιτικό σύστημα, αυτοί θα απομονωθούν φυσιολογικά.