Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από τον προσδιορισμό της κατάστασης η οποία εκτυλίσσεται μπροστά μας: δεν πρόκειται για μια «σύγκρουση των θεσμών» αλλά για μια δίωξη της Γενικής Εισαγγελίας σε βάρος του Γενικού Ελεγκτή.
Και αυτή είναι και η ουσία της θεσμικής συζήτησης που πρέπει για σκοπούς διαφάνειας και δημοκρατίας να διεξαχθεί στη δημόσια σφαίρα. Με άλλα λόγια το κριτήριο δεν είναι εάν συμφωνεί κάποιος με όλες ή κάποιες από τις αποφάσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, με το στιλ και τον τρόπο έκφρασης του Γενικού Ελεγκτή ή με το ίδιο το πρόσωπό του. Στη δημοκρατία όλοι και όλα είναι υπό κρίση και αυτό περιλαμβάνει και το Γενικό Ελεγκτή, όπως ασφαλώς περιλαμβάνει και τη Γενική Εισαγγελία και όλους μας. Προσωπικά διαφώνησα πολύ πρόσφατα με τη θέση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τον ελεγχών λειτουργό στο ΤΕΠΑΚ και ανέπτυξα τη δική μου επιχειρηματολογία στην ολομέλεια της Βουλής. Υπογραμμίζω όμως ότι δεν είναι αυτό το θέμα. Το ακραίο μέτρο της δίωξης του Γενικού Ελεγκτή και της παραπομπής του στο «Δικαστικό Συμβούλιο» με την κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς» στοχεύει στη φίμωση, εκδίκηση και υποβάθμιση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, ούτως ώστε η Ελεγκτική Υπηρεσία και ο Γενικός Ελεγκτής να σταματήσουν να επιτελούν το έργο το οποίο θεσμικά τους έχει ανατεθεί.
Στο όλο ζήτημα υπάρχει αντικειμενικά και η πολιτική πτυχή η οποία κατά την άποψή μου είναι κυρίαρχη. Αυτή η πτυχή αφορά πρωτίστως στην εμπλοκή του κ. Χριστοδουλίδη ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αυτό το κορυφαίο θεσμικό ζήτημα. Αναφέρθηκα σκοπίμως σε εμπλοκή, παρόλο που η βασική θέση του προεδρικού είναι πώς ο Πρόεδρος δεν εμπλέκεται, γιατί ακριβώς αυτή η στάση του «επιτήδειου ουδέτερου» και «Ποντίου Πιλάτου» αποτελεί ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση στην όλη διαμάχη. Με λίγα λόγια όπως ο Πόντιος Πιλάτος νίπτοντας τας χείρας οδήγησε στην τιμωρία ενός αθώου (μέρες που είναι) έτσι και η στάση του Προέδρου αποτελεί ξεκάθαρη ενθάρρυνση της δίωξης κατά του Γενικού Ελεγκτή. Καταρχήν οφείλουμε να μας απασχολήσει το ερώτημα κατά πόσο η Γενική Εισαγγελία θα προχωρούσε σε αυτό το ακραίο μέτρο χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό κατά την άποψή μας θα ήταν αδύνατο για τους εξής λόγους:
Το Προεδρικό απέδωσε σκοπιμότητα μέχρι και επιλεκτικές διαρροές στο Γενικό Ελεγκτή για θέματα τα οποία ο ίδιος καθηκόντως επεσήμανε, όπως οι αναφορές για τον Πρόεδρο στην έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για την Αστυνομία, αναφορές στην έκθεση για τα επιδόματα του κου Χριστοδουλίδη, για τον έλεγχο των εργασιών ανακαίνισης του Προεδρικού και για άλλα τα οποία προφανώς δεν βόλεψαν την εικόνα και το πολιτικό κεφάλαιο του κ. Χριστοδουλίδη.
Θέλουμε να επισημάνουμε ακόμη μια πτυχή η οποία δεν έχει απασχολήσει ακόμη όσο θα έπρεπε τη δημόσια σφαίρα. Ο κ. Χριστοδουλίδης όπως και οι κύριοι Σαββίδης και Αγγελίδης βρίσκονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα γύρω από το τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου του Ν. Αναστασιάδη το οποίο έλαβε πολλές σοβαρές αποφάσεις, όπως για το θέμα των «χρυσών διαβατηρίων», αποφάσεις για τις οποίες είναι υπόλογοι στον κυπριακό λαό αλλά και στους θεσμούς αυτή της πολιτείας, για απαράδεκτες αποφάσεις τις οποίες έλαβαν.
Ο Γενικός Εισαγγελέας πρόσφατα αναφέρθηκε επιλεκτικά και στοχευμένα στη φιλική του σχέση με τον κ. Αναστασιάδη, εναντίον του οποίου εκκρεμούν καταγγελίες για πολύ σοβαρά ζητήματα διαφθοράς, μεταξύ των οποίων και τρεις δικές μου καταγγελίες. Το να εστιάζει σε μια διαπροσωπική σχέση αποκρύβει πολύ σοβαρότερα ζητήματα όπως η εμπλοκή του ιδίου στη λήψη των αποφάσεων και ο διορισμός του ιδίου από τον κο Αναστασιάδη.
Ο κ. Χριστοδουλίδης οφείλει να διορθώσει αμέσως αυτή τη θεσμική και πολιτική εκτροπή σταματώντας τη δίωξη κατά του Γενικού Ελεγκτή. Μια δίωξη την οποία ο ίδιος ανέχεται και ενθαρρύνει, αλλά και κατά την άποψή μας ο ίδιος ενορχήστρωσε.
*Βουλευτής Λευκωσίας – ΑΚΕΛ
